Αναστάλθηκε η κυνηγετική δραστηριότητα

Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Στις 11/12/2009 το ΣτΕ έκανε δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της ρυθμιστικής απόφασης θήρας του Υπουργού με αποτέλεσμα να ανασταλεί η κυνηγετική

δραστηριότητα μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής που είχε κάνει ο πρόεδρος της ΖΟΕΕ, κ. Αγγελέτος ή την υπογραφή νέας ρυθμιστικής από την αρμόδια Υπουργό Περιβάλλοντος.
Το έγγραφο της αναστολής θα κοινοποιηθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες πιθανότατα από Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου, οπότε για το Σαββατοκύριακο (12 και 13) που μεσολαβεί επισήμως δεν έχει ενημερωθεί κανείς και πολλοί κυνηγοί θα κυνηγήσουν. Να επισημάνουμε εδώ ότι δεν έχει ανασταλεί η ατομική κυνηγετική άδεια που κατέχει ο κάθε κυνηγός αλλά η ρυθμιστική απόφαση του Υπουργού. Μια διοικητική πράξη δηλαδή, με την οποία ρυθμίζονται τα θέματα θήρας. Ποιό είδος επιτρέπεται να θηρευτεί ποιες ημέρες, ποια περίοδο και πόσο.

Για την σύνταξή της ρυθμιστικής, λαμβάνονται υπόψη πάρα πολλές παράμετροι και μελέτες σε νομικό, περιβαλλοντικό και διαχειριστικό επίπεδο. Για την σύνταξη των μελετών εργάζονται διαχρονικά πάρα πολλοί επιστήμονες περιβαλλοντολόγοι, θηραματολόγοι, νομικοί καθώς και στοιχεία που προέρχονται από διεθνείς οργανισμούς.
Τώρα πως γίνεται κάθε χρόνο και κάποιος ειδικός της νομικής επιστήμης να βρίσκει κάποιο νομικό παραθυράκι μέσω του οποίου αμφισβητεί την τεκμηρίωση και πληρότητα αυτών των επιστημονικών στοιχείων και να προσφεύγει με αποτέλεσμα να βάζει συχνά σε κατάσταση ομηρίας το 3% του Ελληνικού λαού, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση.
Νομίζω ότι αξίζει να επισημάνουμε ότι μιλάμε για μια παραδοσιακή υπαίθρια δραστηριότητα η οποία έχει τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις.

Τι εννοώ; Ενώ την περασμένη Τετάρτη εκπρόσωποι διεθνών οίκων αξιολόγησης έκαναν λόγο για υποβάθμιση της αξιοπιστίας της Ελληνικής οικονομίας και ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τον Υπουργό Οικονομίας ξεκίνησαν εκστρατεία εξαγγέλλοντας μέτρα που στοχεύουν στην αλλαγή του δυσμενούς κλίματος στην αγορά για να γλυτώσουμε τη χρεοκοπία.
Την ίδια ημέρα, από την απόφαση του Έ τμήματος του  Συμβουλίου της Επικρατείας θα κρινόταν η επιβίωση δύο χιλιάδων (2.000) επιχειρήσεων, οκτώ χιλιάδων (8.000) εργαζομένων σε αυτές και των 250.000 πολιτών που τροφοδοτούν την εγχώρια αγορά με περισσότερο από ένα δις ευρώ (1.000.000.000€) το χρόνο μέσω του κυνηγετικού τουρισμού.
Τελικά η ομηρία παρατάθηκε μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου όπου, μετά την κατάθεση συμπληρωματικών στοιχείων από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία, θα ξανασυζητηθεί η αίτηση ακυρώσεως κατά της ρυθμιστικής απόφασης θήρας 2009 – 2010 που έχει καταθέσει, για πολλοστή χρονιά, ο πρόεδρος της ΖΟΕΕ κ. Αγγελέτος.

Εν τω μεταξύ εχθές Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου, το ΣτΕ έκανε δεκτά, όπως είπαμε, τα ασφαλιστικά μέτρα, που σημαίνει ότι η διοικητική πράξη του Υπουργού αναστέλλεται και μαζί της και η θήρα μέχρις νεοτέρου.
Η αλήθεια είναι πως από το 1993 είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Σχεδόν κάθε χρόνο καταγράφουμε προσφυγές, από τον εκπρόσωπο της ίδιας οργάνωσης, οι οποίες στοχεύουν στη διακοπή της κυνηγετικής δραστηριότητας. Αναρωτιόμαστε γιατί;

Είμαστε αξιολύπητοι

Σχεδόν δεκαέξι χρόνια το ζωντανό αυτό κύτταρο της Ελληνικής οικονομίας μαραζώνει γιατί κανείς δεν επενδύει στην αβεβαιότητα.
Καμία άλλη χώρα της Ευρώπης Ένωσης με τα 25.000.000 κυνηγούς, δεν κρατάει σε ομηρία, κάθε τόσο, αυτή τη μεγάλη κοινωνική ομάδα με ανασφάλεια για το τι θα συμβεί αύριο. Σε όλες υπάρχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο το οποίο είναι σταθερό για να γνωρίζει ο κάθε πολίτης τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει.
Εδώ τα πράγματα είναι μάλλον ρευστά. Τα τελευταία 16 χρόνια, οι 250.000 πολίτες – κυνηγοί δεν ξέρουν τι τους περιμένει την επόμενη ημέρα.

Θυμάμαι σε μια πρόσφατη επαγγελματική συνάντησή που είχα με συναδέλφους μου από διάφορα ΜΜΕ της Ε.Ε., οι οποίοι καλύπτουν δημοσιογραφικά τα κυνηγετικά θέματα των χωρών τους, όταν τους εξήγησα τι γίνεται στην Ελλάδα και τις απειλές που αντιμετωπίζει ο κλάδος, σχεδόν με μία λέξη, όλοι το χαρακτήρισαν σαδιστικό και τον Λαό που το υφίσταται αξιολύπητο.
Μην ξεχνάμε ότι στα χωριά της, η Ελλάδα αργοσβήνει, γεμάτη υπερήλικες που επιβιώνουν με τη σύνταξή τους και περνούν τις ώρες τους μπροστά σε μια τηλεόραση. Και μαζί με αυτούς, οι λιγοστοί νέοι που μαραζώνουν σε μια νεκρή πολιτισμικά και κοινωνικά ύπαιθρο. Μοναδική ίσως ζωή τον χειμώνα, ο εσωτερικός τουρισμός που προέρχεται κατά 90% από τις μετακινήσεις των 250.000 κυνηγών.
Όμως αυτό το μεγάλο κεφάλαιο, ο κυνηγός τουρισμός, παραμένει ευάλωτος και εύκολη λεία εκείνων που διαφωνούν με τη κυνηγετική δραστηριότητα. Ως πότε; Αναρωτιόμαστε, πότε επιτέλους θα αντιμετωπιστεί αυτό το κεφάλαιο με νηφαλιότητα και υπευθυνότητα;