Η μπεκάτσα διχάζει τους επιστήμονες

BirdLife International, Wetlands International και άλλοι επιστημονικοί οργανισμοί δεν συμφωνούν στις εκτιμήσεις τους σχετικά αναπαραγωγική ικανότητα και το μέγεθος του πληθυσμού της μπεκάτσας στο Ευρωπαικό έδαφος

Του Ευάγγελου Χατζηνίκου
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος
M.Sc. Βιοοικολόγος

Σε μια έκδοσή του, το BirdLife International το 2004 χαρακτήρισε την μπεκάτσα ως είδος που ο πληθυσμός του, στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει δυσμενές καθεστώς διατήρησης. Δύο χρόνια πριν, το Wetlands International, αλλά και πολύ άλλοι ειδικοί του είδους, υποστήριζαν ότι το είδος δε μειώνεται στο έδαφος της Ευρώπης.

Η αλήθεια είναι ότι ακριβής προσδιορισμός ή καλύτερα εκτίμηση του αναπαραγωγικού πληθυσμού της Ευρώπης είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί, εξαιτίας κυρίως της ιδιαίτερα κρυπτιδικής συμπεριφοράς του είδους, που οδηγεί συχνά σε υποεκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού του. Μόνο προσεγγίσεις μπορούν να γίνουν με έμμεσες μεθόδους, όπως είναι η διαχρονική καταγραφή της κυνηγετικής κάρπωσης.

 

Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι, πανευρωπαϊκά, η μπεκάτσα κατέχει, αν όχι την πρώτη θέση, τουλάχιστον, μία από τις πρώτες θέσεις στη θηραματική προτίμηση των κυνηγών, οι οποίοι επίσημα χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα εξειδικευμένοι στο κυνήγι της και ώριμοι να λάβουν μέρος σε κάθε προσπάθεια για τη διατήρηση της ευρωστίας του πληθυσμού του αγαπημένου τους θηράματος.

 

Σε ό,τι αφορά αυτά κάθε αυτά τα διαχειριστικά μέτρα για την αποκατάσταση ενός ευνοϊκού καθεστώτος διατήρησης στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυριαρχεί πολύ σωστά η άποψη ότι οι ενέργειες των κρατών – μελών δεν είναι αρκετές, διότι μεγάλες εκτάσεις περιοχών αναπαραγωγής, αλλά και διαχείμασης είναι εκτός Ευρώπης, άρα απαιτούνται μακροπρόθεσμη διεθνής συνεργασία που θα περιλαμβάνει:
α) Δασοκομικούς χειρισμούς που θα διαμορφώνουν κατάλληλους βιοτόπους για την αναπαραγωγή και οργάνωση των πληθυσμών
β) Διατήρηση χορτολιβαδικών εκτάσεων βοσκοτόπων περιμετρικά από τις δασικές περιοχές
γ) Γεωργικές πρακτικές, τουλάχιστον γύρω από τις δασικές περιοχές, οι οποίες θα είναι φιλικές και δε θα μειώνουν τα τροφικά διαθέσιμα της μπεκάτσας
δ) Σε όλη η βιογεωγραφική εξάπλωση της μπεκάτσας, η κυνηγετική περίοδος να μη συμπίπτει με την αναπαραγωγική και μετανάστευση προς τους τόπους φωλεοποίησης του είδους. Εδώ, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον κυνηγετικό τουρισμό τρίτων χωρών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου γίνεται υπερεκμετάλλευση.

 

Άφησα το σημαντικότερο μέτρο, για μένα, για το τέλος: εξάλειψη της λαθροθηρίας την περίοδο που επικρατούν δυσμενείς καιρικές συνθήκες και κυρίως παγετός, διότι τότε το είδος είναι ιδιαίτερα ευάλωτο. Στην ελληνική πραγματικότητα αυτό μεταφράζεται ως ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ.