Μην πυροβολείτε τα γεράκια

Έπεσαν στα χέρια μου τα στατιστικά στοιχεία του έτους 2008 της ΑΝΙΜΑ, του γνωστού συλλόγου προστασίας και περίθαλψης άγριας ζωής…

Με χαροποίησε το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό των διακομισθέντων πουλιών και θηλαστικών από την ύπαιθρο προς το κέντρο, έγινε από κυνηγούς ή θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων. Γεγονός που αποδεικνύει ότι οι κυνηγοί έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες και φροντίζουν με επιμέλεια το προφίλ μας προς τους τρίτους και την Ελληνική κοινωνία.

Όμως, με εξόργισε το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό των τραυματισμένων ζώων ήταν πυροβολημένα και όλα σχεδόν ήταν μη θηρεύσιμα και απολύτως προστατευόμενα από την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Μάλιστα, έξαρση στα πυροβολημένα είδη, παρουσιάστηκε εντός της κυνηγετικής περιόδου, πράγμα που δείχνει ότι κατά την κυνηγετική περίοδο βρίσκουν την ευκαιρία να αναμειχθούν με το πλήθος των κυνηγών και ορισμένοι ανεγκέφαλοι λαθροθήρες!

Έσπασα το κεφάλι μου να βρω τους λόγους που κάποιος τουφεκιοφόρος θα σηκώσει το όπλο και θα τουφεκίσει μία γερακίνα που κάθεται ανέμελα στα σύρματα της ΔΕΗ και περιμένει τα ποντίκια να βγουν από τη φωλιά τους.
Τι να υποθέσω δεν ξέρω. Να τουφεκίσει π.χ. κάποιος μία βαρβακίνα για να τη φάει δεν υπάρχει περίπτωση, να την τουφεκίσει γιατί κάνει ζημιά, πάλι δεν υπάρχει περίπτωση γιατί το άμοιρο το ζωντανό όχι μόνο ζημιά δεν κάνει, άλλα αντίθετα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο, γιατί τρώει σχεδόν αποκλειστικά τρωκτικά, ερπετά και έντομα. Να την τουφεκίσει πάλι γιατί θέλει να διαπιστώσει την σκοπευτική του δυνατότητα πάλι δεν υπάρχει περίπτωση, γιατί συνήθως κάνει καρτέρι χωρίς να κουνιέται σε περίβλεπτα σημεία ή πετάει χαμηλά νωχελικά για να αλλάξει θέση, οπότε είναι γελοίος στόχος.

Μετά από αυτές τις σκέψεις κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μόνο λόγω ηλιθιότητας, κάποιος θα πυροβολήσει μία γερακίνα ή κάποιο άλλο αρπακτικό πουλί ή προστατευόμενο είδος. Όμως αυτή η αψυχολόγητη κίνηση είναι αρκετή για να καταστρέψει την εικόνα των κυνηγών, που με κόπο προσπαθούμε να χτίσουμε, και το χειρότερο, να ρεζιλέψει τη χώρα μας στο εξωτερικό όπου έχει βαθιά ριζώσει η άποψη ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα κάφρων, όπου ό,τι πετάει ή κινείται πεθαίνει.

Αυτά που σας λέω δεν είναι λόγια του αέρα, αλλά τα ζω όταν συμμετέχω σε επιστημονικά συνέδρια στο εξωτερικό, όπου μετά τις παρουσιάσεις «στα πηγαδάκια» πολλές φορές ξένοι επιστήμονες μού επισημαίνουν ότι καλές οι μελέτες που παρουσιάσαμε, αλλά για την Ελλάδα είναι ανώφελες επειδή δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για τα προστατευόμενα είδη…
Έχουν άδικο;