Ο νόμος για τη βιοποικιλότητα

Δούρειος Ίππος για το κυνήγι ο νόμος που συντάχθηκε από 10 «αντικυνηγετικές» οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) και στηρίχθηκε σθεναρά από την κυρία Μπιρμπίλη στο Κοινοβούλιο, αποτελεί πλέον το νόμο πλαίσιο για την «προστασία» του περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

Στεναχωριέμαι πραγματικά όταν επιβεβαιώνονται προβλέψεις μου, οι οποίες είναι σε βάρος του κυνηγίου και γενικότερα των υπαίθριων δραστηριοτήτων. Σε σχετικό άρθρο μου στο περιοδικό ΚΦ είχα τονίσει ότι ο νόμος για τη βιοποικιλότητα κρύβει πολλές παγίδες για το κυνήγι.Είχα τονίσει επίσης ότι δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε διότι αυτός ακριβώς είναι ο στόχος των συντακτών του νόμου. Όμορφα και μεθοδευμένα κατάφεραν με την πρώτη ανάγνωση να μην αντιλαμβανόμαστε πολλά πρόγραμμα, όμως με τη μέθοδο των εξουσιοδοτήσεων ανακάλυψαν τον τρόπο να περνάνε ό,τι θέλουνε όπως το θέλουνε.

 

Ήρθε η ώρα να γίνω ποιο συγκεκριμένος αναλύοντας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στο άρθρο 13 ο νόμος για την προστασία της βιοποικιλότητας αναφέρει ότι «οι μικροί υγρότοποι που βρίσκονται στο νησιωτικό ή ηπειρωτικό τμήμα της χώρας και έχουν επιφάνεια έως ογδόντα (80) στρέμματα προστατεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και καταρτίζεται κατάλογος αυτών».

 

Μέχρι εδώ όλα καλά. Συμφωνούμε με τη γενική προστασία των μικρών υγροτόπων και αναγνωρίζουμε την οικολογική τους σημασία. Πάμε όμως λίγο παρακάτω, στο άρθρο 20 παράγραφος 6, στις εξουσιοδοτικές διατάξεις και διαβάζουμε ότι «με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής εγκρίνεται ο κατάλογος των μικρών υγροτόπων» και το πλέον βασικό «καθορίζονται συνολικά ή κατά κατηγορία οι αναγκαίοι όροι και περιορισμοί για την προστασία και την ανάδειξη των μικρών παράκτιων υγροτόπων που περιλαμβάνονται στον κατάλογο αυτό». μάλιστα, οι όροι και οι περιορισμοί μπορούν να εξαπλωθούν και να αφορούν γειτονικές περιοχές των υγροτόπων.

Να λοιπόν, ένα τρανταχτό παράδειγμα εξουσιοδότησης για τη μελλοντική έκδοση ενός προεδρικού διατάγματος που θα βάλει σε γυάλα προστασίας τις μικρές και μεγαλύτερες γκιόλες. Η εξουσιοδότηση αυτή δεν είναι η μοναδική για το θέμα αμέσως παρακάτω στην παράγραφο 6β του άρθρου 20 υπάρχει η διατύπωση ότι: «Μετά την έκδοση του προεδρικού διατάγματος ο κατάλογος των παράκτιων υγροτόπων συμπληρώνεται με υπουργική απόφαση ύστερα από εισηγήσεις της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος ή των υπηρεσιών περιβάλλοντος των αρμόδιων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.

 

μπορεί να κάνει ό,τι θέλει
Επομένως, βήμα-βήμα και σταδιακά ο Υπουργός ή η Υπουργός Περιβάλλοντος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει για ένα σημαντικό θέμα που ονομάζεται υγρότοπος, πάντα με την κάλυψη του νόμου της βιοποικιλότητας και φυσικά όταν διαθέτει τις κατάλληλες εισηγήσεις.
Δεν ξέρω εσείς τι πιστεύετε, όμως εγώ θεωρώ αδύνατο η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος και πολύ περισσότερο οι  Υπηρεσίες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων να είναι ικανές για πολλούς λόγους να καταρτίσουν καταλόγους με την σχετική τεκμηρίωση που να αφορούν υγροτόπους και οικολογικά χαρακτηριστικά αυτών.
Άρα, εύλογα θα διερωτήστε ποιος θα το κάνει. Αγαπητοί μου φίλοι αναγνώστες, το έχουν ήδη κάνει οι Μ.Κ.Ο. και συγκεκριμένα το WWF. Ήδη από το 2007 το WWF με άγνωστη σε εμένα πηγή χρηματοδότησης, προχώρησε στη σύνταξη τεύχους 392 σελίδων που φέρει τον τίτλο «Απογραφή των υγροτόπων των νησιών του Αιγαίου, Ταυτότητα, Οικολογική κατάσταση και Απειλές», ως συγγραφείς φέρονται δεκάδες ενεργά στελέχη, όχι μόνο του WWF, αλλά και άλλων γνωστών Μ.Κ.Ο.
Τον κατάλογο αυτόν, των υγροτόπων, μαζί με τις υποδείξεις του WWF έφτασε ο καιρός η κυρία Μπιρμπίλη μεταξύ άλλων να τον κάνει νόμο και σύντομα προεδρικό διάταγμα.
Έτσι λοιπόν, στις 25 Μαΐου του 2011 στη δημόσια διαβούλευση και για έξι ολόκληρες μέρες βγήκε σχέδιο προεδρικού διατάγματος με τίτλο «Καταγραφή των μικρών νησιωτικών υγροτόπων της χώρας και καθορισμός μέτρων για την προστασία και διατήρησή τους». Μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες από τη δημοσίευση του νόμου για τη βιοποικιλότητα (31 Μαρτίου 2011) η κυρία Μπιρμπίλη μέσα στο χαμό της κρίσης βρήκε το χρόνο να κρατήσει τις όποιες δεσμεύσεις της προς τις Μ.Κ.Ο. και να βγάλει το πρώτο από τα πολλά προεδρικά διατάγματα που προβλέπει ο εν λόγω νόμος.

 

ακαταλαβίστικα πράγματα
Μάλιστα, στο δελτίο τύπου που συνοδεύει το σχέδιο του προεδρικού διατάγματος για τους νησιώτικους υγροτόπους, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι η προστασία των μικρών υγροτόπων επιβάλλεται για τη στήριξη της αλιείας, της βοσκής και της γεωργίας. Αντίθετα, στο σχέδιο του προεδρικού διατάγματος προβλέπεται ότι εντός των ορίων τους απαγορεύεται η αλιεία, η επέκταση των καλλιεργειών και η βόσκηση. Πώς είναι δυνατόν να στηρίζονται πρωτογενής δραστηριότητες μέσω της απαγόρευσής τους, όσο και αν προσπαθώ, δεν μπορώ να το καταλάβω.

Ευτυχώς για το κυνήγι δεν προβλέπεται απαγόρευση. Αυτό συμβαίνει μάλλον για δύο λόγους: α) ίσως επειδή στην πλειοψηφία τους ήδη απαγορεύεται το κυνήγι (περίπου στους 280 από τους 360 καταγεγραμμένους υγρότοπους) και β) επειδή στοχεύουν, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν, να προσθέσουν την απαγόρευση θήρας αμέσως μετά τη διαβούλευση, γιατί διαπίστωσαν ότι εμείς οι κυνηγοί είμαστε φωνακλάδες και τους έχουμε πάρει χαμπάρι.
Τη στιγμή αυτή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εξελίξεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο είναι ραγδαίες. Ελπίζω να δικαιώσουν τους κυνηγούς και όλους τους Έλληνες.

Ευάγγελος Χατζηνίκος
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος
M.Sc. Διαχείριση Άγριας Πανίδας