Χειμωνιάτικες μπεκάτσες

Για έναν κυνηγό με σκύλο φέρμας, μετά τα καλοκαιρινά κυνήγια ορτυκιού, τρυγονιού, πέρδικας, λαγού και κουνελιού σειρά έχει αυτό το ξεχωριστό κυνήγι.

 

Το κυνήγι της βελουδομάτας
Είναι το κυνήγι που επιφυλάσσει τόσες πολλές εκπλήξεις όσο αφορά στο πότε θα έρθουν στον τόπο μας, αν θα έρθουν στις ημερομηνίες που τις περιμένουμε και αν θα είναι σε ικανοποιητικούς αριθμούς.
Το απρόβλεπτο στο κυνήγι της μπεκάτσας είναι δεδομένο, αλλά αυτό είναι που κάνει όλους εμάς να την προσμένουμε κάθε χρόνο, γιατί πραγματικά αν αυτό το θήραμα ήταν εύκολο δεν θα ήταν και τόσο συναρπαστικό.
Κάθε χρόνο ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη και εννοώ τους ανέμους, την πτώση της θερμοκρασίας τη δεδομένη περίοδο μετακίνησης, θα παίξουν καθοριστικό στο αν η χρονιά είναι καλή ή όχι.
Αν ο καιρός είναι μαλακός στην Βόρεια Ευρώπη, οι μπεκάτσες δεν ξεκινούν το ταξίδι, βέβαια είναι γνωστό ότι υπάρχει και η ενστικτωδώς αποδημία.
Η μπεκάτσα σταθμεύει ανάλογα την περίοδο και τις καιρικές συνθήκες σε διαφορετικά δάση και σημεία.

 

Απρόβλεπτες

Έτσι, ενώ στα τέλη Οκτωβρίου αρχές Νοέμβρη συναντάμε τα πουλιά ψηλά στα 1000 μ. υψόμετρο, σε όμορφα χορτολίβαδα ανάμεσα σε πυκνά δάση τα λεγόμενα ξέφωτα, το καλό είναι ότι εκείνη την εποχή βρίσκουμε μπεκάτσες μαζεμένες σε κάποια σημεία ακόμα και ζευγάρια. Η κακή πλευρά όμως, είναι ότι τα φύλλα δεν έχουν πέσει ακόμα καλά και τα πουλιά όταν σηκώνονται είναι δύσκολα στο τουφέκισμα.
Με το βαρύ χειμώνα και τα χιόνια, τις συναντάμε σε πολύ χαμηλότερα υψώματα όπως ρεματιές περιοχές με πουρνάρια και κοντά σε καλλιεργημένες εκτάσεις.
Με καλές συνθήκες, τα βορινά σημεία των δασών είναι τα πρώτα που πρέπει να ψάξουμε, αλλά και εδώ στον κανόνα υπάρχει η εξαίρεση.

Για παράδειγμα, ένα ψυχρό πρωινό, ξεκίνησα με την καλή μου σκύλα Αrta, να βγω στο δάσος, όπου έψαξα μεθοδικά όλα τα βορινά σημεία και συνέχισα να ψάχνω στα προσήλια και στα ζεστά σημεία μάταια όμως. Φαντάστηκα ότι κάποια λίγα πουλιά που υπήρχαν θα είχαν φύγει από τον τόπο. Γυρίζοντας όμως το μεσημέρι στο καφενείο του χωριού, ένας αγρότης όπου βρισκόταν το πρωί στον κάμπο με το τρακτέρ του, μου είπε ότι σήκωσε 4 μπεκάτσες. Αυτό είναι που δείχνει ότι το πουλί αυτό είναι απρόβλεπτο γιατί οι θερμοκρασίες δεν ήταν ακραίες και διότι με παρόμοια θερμοκρασία είχα ξανασηκώσει πουλιά. Όμως εκείνη την ημέρα δεν ξέρω τι είχε συμβεί.

 

Τα ατού για μία καλή τουφεκιά

Άλλο ένα σημείο που έχω παρατηρήσει ότι βρίσκω μπεκάτσες, είναι τα πρόσφατα υλοτομημένα δάση. Ίσως γιατί τα ρινίσματα από τα κομμένα ξύλα προσφέρουν πολλά σαπισμένα κομμάτια ξύλων και κατά συνέπεια, πολλά σκουλήκια για τροφή.
Άλλο όμορφο σημείο διαμονής για τη μπεκάτσα είναι τα οροπέδια πάνω από δασώδεις εκτάσεις, ειδικά άμα έχει ελευθέρας βοσκής αγελάδες. Όταν όμως η χρονιά έχει ξηρασία και υψηλές θερμοκρασίες, οι συνθήκες αλλάζουν και το κακό είναι όταν οι σκύλοι που ψάχνουν υπό αυτές τις συνθήκες έχουν πολλές λευκές φέρμες διότι τα πουλιά φεύγουν προτού φτάσουν.
Τότε, όλοι πρέπει να αναζητήσουμε τη μπεκάτσα σε μέρη δροσερά, σε πηγές, σε ρέματα με τρεχούμενο νερό, κοντά σε λίμνες και σε φράγματα.
Απεναντίας αν έχουμε μέρες με μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας και παγωνιές τότε θα αναζητήσουμε την μπεκάτσα σε μέρη που βλέπουν τον ήλιο.
Βέβαια, εκτός ότι πρέπει να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τις συνήθειες της μπεκάτσας πρέπει να ασχοληθούμε και με κάποιους άλλους παράγοντες.

Αυτοί έχουν να κάνουν με την ποιότητα του σκύλου μας, τη γνώση των εδαφών που κυνηγάμε και τη φυσική κατάσταση που έχουμε, καθώς και τις προσωπικές εμπειρίες που μας βοηθούν, ώστε να προσεγγίσουμε όσο το δυνατό τον τόπο της μπεκάτσας.
Αν λοιπόν έχουμε ένα σκύλο ο οποίος διαθέτει μυαλό, μύτη, σωματικές αντοχές, σωστή κατασκευή, εμπειρίες και πάθος με το συγκεκριμένο θήραμα, τότε, είναι σίγουρο ότι έχουμε ένα ατού σε σχέση με ένα σκύλο που δεν διαθέτει αυτές τις αρετές.
Επίσης, χρειαζόμαστε ένα σκύλο που να μπαίνει άφοβα στα πυκνά, αλλά αυτό είναι θέμα προδιάθεσης φυλής και εκπαίδευσης. Εγώ μαθαίνω τα κουτάβια από μικρά να μπαίνουν στο πυκνό, πετώντας τους διάφορα μικρά αντικείμενα και θηράματα ώστε να εξοικειώνονται.

 

Διαλέξτε κυνηγότοπο

Επίσης, εάν ο τόπος που κυνηγάμε μάς είναι γνωστός, τότε, και αυτό είναι ένας παράγοντας που μας βοηθά.
Προσωπικά, τα τελευταία 10 χρόνια κυνηγώ σε μια συγκεκριμένη περιοχή ασχέτως αν αλλού, δηλαδή 300 χιλιόμετρα πιο μακριά υπάρχουν πουλιά. Παλιά, που ήμουν πιο νέος, με λιγότερες εμπειρίες, έπαιρνα το τροχόσπιτό μου και γύριζα όλη την Ελλάδα για να βρω μπεκάτσα, αν και πλέον θεωρώ ότι είναι λάθος κίνηση. Αν κυνηγάς σ’ ένα μέρος μαθαίνεις και χαρτογραφείς τους τόπους καλύτερα, με αποτέλεσμα να έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες κάρπωσης.
Τέλος, πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να μας διακατέχει ένα σύστημα, ένας συνδυασμός εξάσκησης του σώματός μας ώστε να αντέξουμε το κρύο, τον πόνο από κάποιο τυχόν πέσιμο, την κούραση του περπατήματος, αλλά πάνω από όλα, να έχουμε αυτά τα ψυχικά αποθέματα να υπομένουμε καρτερικά τη συνάντηση με αυτό το άγριο στοιχείο της φύσης.

 

Ένδυση & υπόδηση

Μην ξεχνάμε ότι το άλφα και το ωμέγα είναι η ένδυση και η υπόδηση μας. Ελαφριά ρούχα, αδιάβροχα, γάντια, σκουφιά, ακόμα και ένα ζευγάρι σκοπευτικά γυαλιά δεν θα ήταν άσχημο για τα πυκνά και τα κλαδιά.
Επιμένω στην επιλογή καλής ποιότητας κουδουνιού, του οποίου ο ήχος είναι πιο κοντά στους ήχους της φύσης και πιο σπορτίβ.
Αλλά αν είναι απαραίτητο το μπίμπερ, τουλάχιστον να το ρυθμίζουμε ώστε να χτυπά μόνο στη φέρμα.
Έτσι λοιπόν, συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι το κυνήγι της μπεκάτσας αλλά και όλα τα κυνήγια, έχουν τις απαιτήσεις τους και απαιτούν σύστημα ώστε να υπάρξει επιτυχία.
Αν όμως είμαστε σωστά προετοιμασμένοι έχουμε περισσότερες πιθανότητες να συναντήσουμε μπεκάτσα με αξίωση.
Σας εύχομαι καλή χρονιά, καλά κυνήγια και προσοχή μην ξεχνάτε το πορτοκαλί γιλέκο.