Χαμένοι στο ύπαιθρο

Τι κάνουμε τώρα;
Μια ομίχλη, ή η νύχτα που μας πρόλαβε σε κάποιο άγνωστο σημείο, θα μπορούσε να μας δημιουργήσει προβλήματα συνέχισης της πορείας μας ή ακόμα και επαλήθευσης της θέσης μας. Ένα δάσος πυκνό, μια επίπεδη περιοχή χωρίς ευκρινή σημεία αναφοράς ορίζουν πολλές φορές τα αίτια του προβλήματος. Η πυξίδα και ο χάρτης μπορεί να μη βοηθούν αρχικά αν δεν ξέρουμε ποια είναι η θέση μας. 

Έλλειψη ψυχραιμίας
Πρώτα απ’ όλα κρατάμε την ψυχραιμία μας. Αυτό θα το επαναλάβουμε πολλές φορές μέχρι να το εμπεδώσουμε όλοι. Η έλλειψη ψυχραιμίας θα επιδεινώσει τα πράγματα και θα μας δυσκολέψει στο να βγούμε από την επείγουσα κατάσταση, γι’ αυτό κατ’ αρχήν, μένουμε ψύχραιμοι και επεξεργαζόμαστε το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τα εφόδια που έχουμε. Αρχικά, πρέπει να σιγουρευτούμε ότι βρισκόμαστε εντός ορίων του χάρτη που έχουμε. Φέρνουμε στο μυαλό την τελευταία φορά που επιβεβαιώσαμε σημείο στο έδαφος σε αντιστοιχία με σημείο στο χάρτη. Απαντάμε στα εξής ερωτήματα: Πότε ήμασταν εκεί, πόση απόσταση καλύψαμε από εκεί (σε βήματα ή σε ώρα πεζοπορίας), ποιο το ανάγλυφο του εδάφους που καλύψαμε από τότε, ποια η κατεύθυνση που είχαμε;

Από τις απαντήσεις που θα δώσουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, ξεκινάμε να ακολουθούμε το δικό μας «μίτο της Αριάδνης». Ξεκινάμε να διαλέξουμε την αντίθετη πορεία από αυτή που είχαμε όταν χαθήκαμε. Αν ακολουθούσαμε πυξίδα, προσθέτουμε στη λάθος ένδειξη 180ο μοίρες και λογικά πεζοπορώντας την ίδια χρονική περίοδο, θα επιστρέψουμε στο τελευταίο γνωστό σημείο και από εκεί συνεχίζουμε στην επιβεβαιωμένα γνωστή πορεία μας. Αυτό είναι και η απλή περίπτωση. Τι γίνεται όμως αν τα πράγματα έχουν μπερδευτεί λιγάκι;

Ξεκινάμε να ψάξουμε μέσα στα όρια του χάρτη κάποιο σημείο που να μπορούμε να το αντιστοιχίσουμε στο ανάγλυφο του εδάφους. Για να το πετύχουμε αυτό, ακολουθούμε μικρές διαδρομές προς κατευθύνσεις που μας δίνουν μακρινή οπτική δυνατότητα αναγνώρισης γνωστών σημείων. Αν δεν έχουμε κάνει κάποιο τεράστιο λάθος από την αρχή της προσπάθειάς μας, η λύση μπορεί να είναι κοντά.
Αν και το… «plan B» δεν αποδώσει, τότε ξεκινούμε ασκήσεις τοπογραφίας. Φτιάχνουμε μόνοι μας ένα χάρτη με σκοπό να συμπληρώσουμε ή να αντιστοιχήσουμε τον καινούριο πάνω σε αυτόν που έχουμε.

Προσανατολισμός νέου χάρτη
Σε ένα λευκό κομμάτι χαρτί, σημειώνουμε τη θέση μας με ένα «Χ» στο κέντρο του χαρτιού και φτιάχνουμε ένα πλέγμα τετραγώνων χωρίζοντας το χαρτί – χάρτη σε όμοια τετράγωνα τα οποία θα αντιστοιχούν σε ίσες αποστάσεις, έτσι ώστε όταν ο νέος χάρτης μας θα είναι έτοιμος και υπό κλίμακα που πρέπει να προσαρμόσουμε σε αυτή του χάρτη που έχουμε. Προσανατολίζουμε το νέο χάρτη με τη βοήθεια της πυξίδας. Με την πυξίδα παίρνουμε διοπτεύσεις διαδοχικά προς τρία σημεία σε διαφορετικές κατευθύνσεις, προεκτείνοντας την κάθε διόπτευση ως ευθεία με αρχή το σημείο Χ και τέλος το προς διόπτευση σημείο…

Σημειώνουμε όλες τις διοπτεύσεις πάνω στο νέο χάρτη οι οποίες πρέπει να τέμνονται λογικά πάνω στο «Χ». Η προσεκτική μεταφορά του νέου χάρτη πάνω στον επίσημο, υπολογίζοντας πάντα και την κλίμακα, θα μας φανερώσει τη θέση μας και φυσικά το σφάλμα που έχουμε κάνει έτσι ώστε να επιστρέψουμε… στο σωστό  δρόμο. 
Και τώρα θα ρωτήσει κάποιος, είναι τόσο εύκολο και απλό; Και αν είναι βράδυ; Αν έχει ομίχλη; Αν έχει χιόνι και το τοπίο έχει αλλάξει; Η απάντηση κρύβεται πάντα στην ψύχραιμη αντιμετώπιση της κατάστασης και την εμπειρία του καθενός από εμάς. 

Προσοχή και καλή διασκέδαση εκεί έξω…