Ένας από τους πιο πολυχρησιμοποιημένους μύθους των αντικυνηγών, για να περιγραφεί το κυνήγι ως μια… αντικοινωνική δραστηριότητα, είναι αυτός που το συνδέει με την κουλτούρα της βίας ή του πολέμου…
Είναι ένα κόλπο πολύ «πιασάρικο» και ταυτόχρονα φτηνό: αντλεί τη δύναμή του από το σχήμα… άνδρας – όπλο – φαιοπράσινη ενδυμασία, ενώ επανέρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, διαπράττονται με ένα – εύκολα προσβάσιμο στον καθένα – κυνηγετικό όπλο.
Αυτό το βλακώδες στερεότυπο ότι «το κυνήγι αναπαράγει τη βία ή τον πόλεμο», προσπάθησε να το τεκμηριώσει και επιστημονικά ο καθηγητής Chris Eksridge του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα.
Αφετηρία της μελέτης του ήταν η αφελής αντικυνηγετική συλλογιστική ότι, αν σκοτώνεις ζώα τότε… εύκολα θα σκοτώνεις και ανθρώπους!
Αυτό που ήθελε να αποδείξει ήταν ότι το κυνήγι συνδέεται άμεσα και με τη βία μεταξύ των ανθρώπων.
Ανάμεσα στα άλλα, ο καθηγητής πέρασε σε υπολογιστή τις κυνηγετικές άδειες ανά περιοχή των Η.Π.Α. και τις συνέκρινε με τον αριθμό κρουσμάτων βίας και τις εκθέσεις του F.B.I.
Μόνο που η έρευνά του κατέληξε στο εντελώς αντίθετο συμπέρασμα, αποδεικνύοντας ότι οι κοινότητες των ανθρώπων που είχαν αυξημένο ποσοστό κυνηγών στο σύνολο των κατοίκων, είχαν πολύ χαμηλότερα ποσοστά εγκλημάτων κατά ζωής, από εκείνες που το κυνήγι δεν ήταν διαδεδομένο ή δημοφιλές…
Ο ακαδημαϊκός, δεν δίστασε ούτε στιγμή να παραδεχτεί το λάθος του και να δημοσιεύσει τα ευρήματά του:
«Βασίσαμε τις έρευνές μας πάνω στην υπόθεση ότι η βία φέρνει βία. Αυτό όμως δεν τεκμηριώθηκε από τα στοιχεία. Από τα στοιχεία της έρευνας φαίνεται ότι το κυνήγι έχει την αντίθετη επίδραση. Πιθανόν να οφείλεται στο ότι η εμπειρία του κυνηγιού γενικά, η φυγή από το άγχος και τις καθημερινές ευθύνες, έχει μια καθησυχαστική και ανανεωτική επίδραση στους κυνηγούς… Είναι επίσης πιθανόν οι κυνηγοί να επηρεάζουν αυτούς που συναναστρέφονται, μεταδίδοντας μια αίσθηση ησυχίας και γαλήνης στο γενικότερο οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον…».