Σχεδόν 12 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών απορριμμάτων καταλήγουν κάθε χρόνο στις θάλασσες του πλανήτη. Aλλοτε ταξιδεύουν στο νερό, δημιουργώντας τεράστιους υποθαλάσσιους σκουπιδότοπους, κι άλλοτε βγαίνουν στις ακτές. Οι επιπτώσεις της αλόγιστης κατανάλωσης πλαστικών και της ακατάλληλη διαχείρισής τους είναι γνωστές, με δεδομένο τον χρόνο που αυτά χρειάζονται για να αποσυντεθούν: ένα μπουκάλι 500 χρόνια, ένας αναπτήρας 100, μια πλαστική σακούλα 55.

«Στην πραγματικότητα, τα πλαστικά δεν αποικοδομούνται ποτέ στο θαλάσσιο περιβάλλον. Γίνονται μικροπλαστικά, μένουν για πάντα στο νερό και εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα. Πριν από λίγα χρόνια, ο σπουδαίος ζωολόγος Τομ Ντόιλ και οι συνεργάτες του ταξίδεψαν στον βορειοδυτικό Ατλαντικό με το σκάφος «Celtic Explorer» και ψάρεψαν, χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές, από βάθη που φτάνουν τα 600 μέτρα, μεσοπελαγικά ψάρια (αυτά που μεταφέρουν άνθρακα και θρεπτικά συστατικά από την επιφάνεια και έτσι υπάρχει ζωή στα ερεβώδη βάθη των ωκεανών). Στο 73% αυτών των ψαριών ανιχνεύθηκαν μικροπλαστικά», λέει η ακτομηχανικός δρ Ξένια Λοϊζίδου, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Μελετών και Eρευνας ΑΚΤΗ της Κύπρου.

Συνεχίστε να διαβάστε στο www.kathimerini.gr