Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΠΑΣΧΑΛΗΣ

Γράφει ο Χρήστος Ράμος

Κατά το σημερινό απογευματινό κυνήγι ορτυκιού στο Χέρσο του Κιλκίς συνάντησα ένα φετινό νεαρό ορτύκι…τον Πασχάλη! Ήταν τόσο κουρασμένο που ανέχτηκε την φέρμα του Brio σχεδόν δίπλα του και εμένα να τραβάω φωτογραφίες. Είχαμε λίγη ώρα και πιάσαμε την κουβέντα :

– Χρήστος : Από που το όνομα ρε φίλε;
– Πασχάλης : Γεννήθηκα κοντά στο Πάσχα, είμαι φετινή γέννα και έτσι η μάνα μου με έβγαλε Πασχάλη
– Χρήστος : Είσαι μόνος εδώ; Ψάχνω κανένα δίωρο και δεν βρήκα κανέναν άλλον
– Πασχάλης :  Μόνος μου είμαι, η οικογένεια μου σκόρπισε πίσω στα Σκόπια και στην Βουλγαρία!!

(Κάνω τον βλάκα και αλλάζω θέμα)

– Χρήστος : Και γιατί μας παιδεύετε με τα καμώματά σας; Γιατί αργήσατε να έρθετε;
–  Πασχάλης : Με δουλεύεις ρε φίλε (μου λέει και αρχίζει το κράξιμο).  Δεν ξέρεις τι γίνεται εκεί με τα κασετόφωνα, τις παγανες κυνηγών και τις πεντάσφαιρες καραμπίνες, τους εκπαιδευμένους σκύλους και τους προβολείς; Και αν τύχει και περάσουμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ που λέγεται Ελλάδα και προχωρήσουμε λίγο πιο κάτω στα ζεστά μέρη .. εκεί μας περιμένουν πελώρια δίχτυα και κάτι μελαμψοί τύποι με τουρμπάνια στο κεφάλι να μας κρατούν από το λαιμό για να μας πουλήσουν φρέσκα στην τοπική αγορά!! Δύσκολο ταξίδι Χρήστο!!

– Χρήστος : Είπες πριν τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ που λέγεται Ελλάδα. Τι εννοούσες;
– Πασχάλης : 1) Είστε Έλληνες και καλοί άνθρωποι, 2) Έχετε ακόμη ελεύθερο παραδοσιακό κυνήγι, 3) Έχετε δίκαννα και τρίσφαιρες καραμπίνες και έτσι παίζουμε ίσα και τίμια. Και το κυριότερο, έχετε οργανωμένους συλλόγους και καλούς θηροφύλακες! Γι’αυτό σου λέω ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ όσο είναι νωρίς, μην περιμένετε να μπούμε στο κόκκινο βιβλίο και μετά να τρέχετε!

Το ξαφνικό φτερούγισμά του με ξάφνιασε και τα σάλια του σκύλου είχαν πέσει σχεδόν επάνω του (δεν άντεξε ο Brio και όρμησε). Φεύγωντας μου φώναξε … “ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ!!!”

Θα μείνουμε απαθείς…Δε νομίζω.