Οι κυνηγοί στη Σουηδία έχουν ήδη σκοτώσει το μεγαλύτερο μέρος του ετήσιου στόχου τους για 27 λύκους, ενώ η Φινλανδία πρόκειται να εγκρίνει τη θανάτωση 20 λύκων στην πρώτη της «Θανάτωση διαχείρισης πληθυσμού» για επτά χρόνια.
Η Νορβηγία θα σκοτώσει περίπου το 60% των λύκων της – 51 ζώα – για να διατηρήσει το πολύ τρία ζεύγη αναπαραγωγής στη χώρα, με τον πληθυσμό της να περιλαμβάνει ζώα που ζουν μεταξύ Σουηδίας και Νορβηγίας μόνο σε τέσσερα έως έξι ζεύγη αναπαραγωγής.
«Είναι μια φρικτή κατάσταση», είπε η Siri Martinsen, διευθύνων σύμβουλος της Noah, μιας οργάνωσης για τα δικαιώματα των ζώων που αντιτίθεται το κυνήγι λύκων στη Νορβηγία. «Η διαχείριση των λύκων της Νορβηγίας είναι εκτός ελέγχου και απλώς πυροβολούν λύκους επειδή απλά δεν τους αρέσουν. Είναι εξωφρενικό!».
Στη Νορβηγία, το 5% της χώρας έχει χαρακτηριστεί ως ζώνη προστασίας του λύκου, όπου η προστασία των λύκων αποτελεί προτεραιότητα. Παρόλα αυτά, 25 λύκοι θα σκοτωθούν εντός της ζώνης προστασίας, εκτός και αν η δικαστική ενέργεια της Noah, μαζί με τη WWF Νορβηγίας και το Association Our Predators, είναι επιτυχής.
Οι λύκοι που βρίσκονται εκτός της ζώνης προστασίας δεν επιτρέπεται να αναπαραχθούν και σκοτώνονται εάν μια περιφερειακή επιτροπή αποφασίσει ότι «μπορεί να αποτελούν απειλή» για τα ζώα ή τους ημιεξημερωμένους τάρανδους.
Αν και η Νορβηγία δεν είναι μέλος της ΕΕ, ομάδες άγριας ζωής λένε ότι η σφαγή των λύκων παραβιάζει τη Σύμβαση της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών οικοτόπων.
Ο Christian Anton Smedshaug, υφυπουργός Κλίματος και Περιβάλλοντος της Νορβηγίας, δήλωσε: «Η διατήρηση του πληθυσμού των νορβηγικών λύκων σε αυτό το επίπεδο είναι ένας πολιτικός συμβιβασμός που επιτεύχθηκε από την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο το 2016, προκειμένου να διατηρηθούν τόσο οι λύκοι όσο και η κτηνοτροφική παραγωγή στη Νορβηγία. Το πρωταρχικό μέλημα για τη διαχείριση μεγάλων σαρκοφάγων στη Νορβηγία είναι η διατήρηση της βοσκής των ζώων, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Επιπλέον, η κτηνοτροφία συμβάλλει επίσης στα πολιτιστικά τοπία και στη βιολογική ποικιλότητα. Οι λύκοι θηρεύουν ζώα θηραμάτων και η παρουσία λύκων μπορεί κατά συνέπεια να επηρεάσει το κυνήγι σε τοπικό επίπεδο. Οι λύκοι μπορεί επίσης να αποτελούν απειλή για τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται για κυνήγι μικρών και μεγάλων θηραμάτων. Ωστόσο, η μείωση των επιπτώσεων στο κυνήγι δεν είναι κύριος στόχος πίσω από τον πληθυσμιακό στόχο ή κύρια εστίαση στη διαχείριση μεγάλων σαρκοφάγων».
Στη Σουηδία, ομάδες άγριας ζωής λένε ότι η εκτίμηση του πληθυσμού των 395 για το 2020-2021 θα μπορούσε να είχε πέσει κάτω από 300 μέχρι το τέλος εκείνου του χειμώνα.
«Η Σουηδία έχει υποσχεθεί στην ΕΕ ότι δεν πρέπει να πάμε κάτω από 300 – αυτό είναι το ελάχιστο», δήλωσε ο Magnus Orrebrant, πρόεδρος της ΜΚΟ Svenska Rovdjursföreningen . «Έχουμε ενημερώσει την ΕΕ ότι τα 300 είναι πολύ χαμηλά. Έχουμε βιότοπο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει περισσότερους από 1.000 λύκους. Ο κοινός παρονομαστής στη Νορβηγία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία είναι οι ισχυρές κυνηγετικές οργανώσεις που κάνουν τους πολιτικούς να ανησυχούν. Δεν υπάρχουν φάρμες κοντά σε μερικές από τις αγέλες. Οι λύκοι δεν έχουν δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, αλλά είναι ένα σημαντικό μέρος για να κυνηγήσετε άλκες και οι κυνηγοίτις προτιμούν.»
Οι κυνηγοί αντιτίθενται επίσης στους λύκους επειδή σκοτώνουν πολύτιμα κυνηγετικά σκυλιά, που χρησιμοποιούνται ευρέως στις σκανδιναβικές χώρες για την παρακολούθηση θηραμάτων και ελαφιών.
Ο πληθυσμός των 300 λύκων της Φινλανδίας είναι ο υψηλότερος εδώ και έναν αιώνα, σύμφωνα με τον Sami Niemi, έναν υπάλληλο του υπουργείου Γεωργίας και Δασών που έχει επιφορτιστεί με τη διαχείριση λύκων.
Η μοντελοποίηση από το Ινστιτούτο Φυσικών Πόρων της Φινλανδίας λέει ότι ένας γενετικά υγιής πληθυσμός λύκων θα πρέπει να είναι πάνω από 500.
«Ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι να επιτευχθεί η γενετική βιωσιμότητα του πληθυσμού των λύκων», είπε ο Niemi. «Όταν θέσαμε τον στόχο της κυνηγετικής διαχείρισης, λάβαμε υπόψη ότι δεν στοχεύαμε σε μείωση του πληθυσμού. Ο στόχος είναι να αυξηθεί η ανοχή στον πληθυσμό των λύκων, ειδικά μεταξύ των ανθρώπων που μοιράζονται το περιβάλλον τους με τους λύκους.»
Σχετικά με το επιχείρημα ότι η σφαγή λύκων καθησυχάζει τις ανήσυχες αγροτικές κοινότητες και οι πληθυσμοί λύκων είναι υπό έλεγχο, και έτσι μειώνει την παράνομη θανάτωση, ο Sami Säynevirta του Luonto-Liitto, μια φινλανδική φιλανθρωπική οργάνωση για την άγρια ζωή, είπε: «Αυτό το επιχείρημα έχει διατυπωθεί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά έχουμε ακόμα το πρόβλημα λαθροθηρίας. Οι αρχές πρέπει πραγματικά να δράσουν για να το αποτρέψουν. Πρέπει να αλλάξει στάση απέναντι στην άγρια ζωή. Είναι σημαντικό να μιλήσουμε για τα οφέλη του λύκου διότι παίζει βασικό ρόλο σε ένα υγιές οικοσύστημα, αλλά τα νέα για τους λύκους συγκεντρώνονται λίγο πολύ στην αρνητική πλευρά.»
Η καθηγήτρια Fiona Matthews, ιδρυτική πρόεδρος της Mammal Conservation Europe, δήλωσε: «Φαίνεται ασυνήθιστο ότι οι χώρες ενεργούν παράνομα, σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ για τους οικοτόπους. Θα νόμιζες ότι αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να ζήσουν με τα αρπακτικά τους, ιδιαίτερα λόγω της χαμηλής πυκνότητας πληθυσμού τους. Φαίνεται ότι καθοδηγείται από κυνηγετικά συμφέροντα και το επιχείρημα ότι οι λύκοι αποτελούν κίνδυνο για τα κυνηγετικά σκυλιά».
Ομάδες άγριας ζωής στη Φινλανδία και τη Σουηδία έχουν προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να κηρύξουν παράνομες τις θνατώσεις λύκων, αλλά και οι δύο εθνικές κυβερνήσεις υποστηρίζουν ότι οι παρεκκλίσεις από την οδηγία για τους οικοτόπους επιτρέπουν νόμιμες θανατώσεις.
Στη Νορβηγία, ο Μάρτινσεν κάλεσε άλλες ευρωπαϊκές χώρες «να παρέμβουν και να υποβάλουν καταγγελίες στη Σύμβαση της Βέρνης, ώστε να μπορέσουμε να σταματήσουμε αυτή την κατάσταση όπου η Νορβηγία πρωτοπορεί στην ανοχή μιας πολιτικής εξαφάνισης και κάνει αυτές τις συμβάσεις να μην αξίζουν το χαρτί στο οποίο γράφτηκαν».