Το ειδικό βάρος των θηραμάτων

Του Δημήτρη Δραχτίδη

 

Πόσο όμορφο είναι το κυνήγι μέσα στα νόμιμα θηρευτικά του πλαίσια. Η ευχάριστη αναζήτηση των θηραμάτων σε συνδυασμό με ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, κάνουν ακόμα πιο ευχάριστη την κυνηγετική έξοδο.

Η γλυκιά αγωνιώδης προσπάθεια της ανίχνευσης, ανεύρεσης και αποτελέσματος είναι εντελώς αντίθετη από την αγωνία και το άγχος του λαθροθήρα, που από τη στιγμή που κυνηγά παρανόμως, κάθε λεπτό τον συντροφεύει η αγχωτική σκέψη: “μη με πιάσουν”. Όπως ο ίδιος λαθροκυνηγάει, έτσι τον κυνηγάει ο φόβος και η αγωνία του νόμου.

 

Δεν μετράει το μέγεθος…

Η ομορφιά του κυνηγιού είναι τόσο απολαυστική που αναλόγως της κλίσης του κάθε κυνηγού χαρίζεται. Αυτή η χάρη και η απόλαυση δεν κατανέμεται σύμφωνα με τον όγκο των θηραμάτων. Αν ήταν έτσι τότε οι κυνηγοί γουρουνιών θα απολάμβαναν περίσσεια χάρη σε σχέση με κυνηγούς μικροτέρων θηραμάτων, π.χ. λαγών, οι δε τσιχλοκυνηγοί μόλις που θα μετείχαν αυτής της απόλαυσης. Όμως όση χαρά κάνει μια παρέα γουρουνοκυνηγών επειδή χτύπησαν κάποιον αγριόχοιρο, άλλη τόση χαρά κάνουν και οι λαγοκυνηγοί όταν χτυπήσουν έναν λαγό. Ακόμη και οι τσιχλοκυνηγοί, που προαναφέραμε, χαίρονται ιδιαίτερα όταν μπάσουν στο σακίδιό τους μερικές τσίχλες. Μπορεί να υπάρχει διαφορά όγκου, για παράδειγμα, ανάμεσα σε έναν αγριόχοιρο και μια μπεκάτσα, όμως δεν είναι ογκομετρική και η ικανοποίηση του αποτελέσματος. Ίσως ο μπεκατσοκυνηγός να αισθάνεται και περισσότερη χαρά όταν κατάφερε μια δύσκολη και πονηρή μπεκάτσα. Αν η έννοια κυνήγι περιοριζόταν μόνο στο κρέας, τότε ίσως όλοι να κυνηγούσαμε αγριόχοιρους, όμως αυτό θα ήταν πληγή για το ίδιο το κυνήγι. Η συναρπαστικότητα του κυνηγιού μοιράζεται σε όλα τα είδη των θηραμάτων. Κανείς δεν αισθάνεται μειονεκτικά επειδή κυνηγάει τσίχλες ή φάσσες ή παπιά, όπως και κανείς δεν βλέπει με υπεροπτικό μάτι όποιους δεν κυνηγούν αγριόχοιρους.

 

…αλλά η χαρά του αποτελέσματος!

Παρά λοιπόν την ογκομετρική διαφορά των θηραμάτων, η χάρη τους παραμένει πάντοτε η ίδια. Όσο χαίρονται οι κυνηγοί τριχωτών θηραμάτων, άλλο τόσο χαίρονται και οι κυνηγοί πτερωτών. Θα ήταν άλλωστε ανόητη μια μεστής υπεροψίας αλληλοϋποτίμηση. Η ομοιότητα των θηραμάτων έγκειται όχι στο πραγματικό βάρος μα στο ειδικό βάρος της χαράς και της ικανοποίησης που προσφέρουν στον κάθε κυνηγό. Η ποικιλομορφία των θηραμάτων έχει κοινό παρανομαστή τη χαρά του αποτελέσματος. Τέλος, όποια είναι η προτίμηση του κυνηγού, ανάλογη θα είναι και η χάρη!