Το σώμα της θηροφυλακής που πληρώνει ο κυνηγετικός κόσμος είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας στη διατήρηση του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγιού
Αν θυμάμαι καλά πρέπει να διανύουμε την αρχή της δεύτερης δεκαετίας ύστερα από την δημιουργία της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής.
Πιστεύω πως είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση και το σημαντικότερο βήμα από καταβολής κυνηγετικής νομοθεσίας και έργο των ίδιων των κυνηγών.
Και εδώ αξίζει να δώσουμε για ακόμη μία φορά συγχαρητήρια σε όλους αυτούς που εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν ,παρά τις δυσκολίες και τις τρικλοποδιές που τους έδιναν, το μεγαλύτερο όπλο και τον άσσο στο μανίκι μας, την Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή που είναι ίσως ο μεγαλύτερος παράγοντας για την διατήρηση του ελεύθερου παραδοσιακού κυνηγιού..
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα χρήματα που πληρώνονται προέρχονται από εμάς τους ίδιους τους κυνηγούς και είναι αυτοί που με όλη την κυριολεξία της λέξεως ‘οργώνουν’ θάλασσες κάμπους και βουνά όλης της Ελληνικής επικράτειας για να διαφυλάξουν ένα από το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η ακεραιότητα του φυσικού μας περιβάλλοντος καθώς και η προστασία αυτού..
Να διευκρινίσω ότι όσα αναφέρω αφορούν όλους τους θηροφύλακες και όχι μόνο τους ομοσπονδιακούς. Στόχος τους λοιπόν είναι όχι η δίωξη του κυνηγετικού κόσμου αλλά αντίθετα η προστασία του από όλους εκείνους που τον επιβουλεύονται. Γνωρίζουμε όλοι μας ότι το ποσοστό αυτών είναι πάρα πολύ μικρό αλλά ικανό να τους κρατά σε εγρήγορση αλλά παράλληλα να στοχοποιεί και να αμαυρώνει τη συμπεριφορά όλων των υπολοίπων από εμάς.
Αν καθίσουμε να κουβεντιάσουμε με όλους τους θα διαπιστώσουμε ότι ο καθένας τους έχει να προσθέσει και κάτι νέο ,άγνωστο και διαφορετικό από ότι γνωρίζουμε. Και για να γίνω ποιο σαφής αμέσως διαπιστώνουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο από τους παραβάτες και λαθροθήρες αλλά και από δικούς τους και γνωστούς τους ανθρώπους μιας και ζουν και δραστηριοποιούνται στην ίδια περιφέρεια στον ίδιο τόπο στο ίδιο χωριό στην ίδια πόλη. Πολλές φορές ακόμη και από τον ίδιο τους τον εργοδότη, που δεν είναι άλλος από τις κυνηγετικές οργανώσεις και εξυπακούεται από τους ανθρώπους που τις διοικούν.
Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση και θα πω ότι θα πρέπει να μελετηθεί από τις Ομοσπονδίες ίσως η δυνατότητα προσωρινής απόσπασης ή αμοιβαίας μετάθεσης λόγω του μειονεκτήματος που παρουσιάζεται από τις διαπροσωπικές σχέσεις που μπορεί να έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα σε αυτούς και τους συγκατοίκους τους. Άνθρωποι είναι και αυτοί, πιέσεις δέχονται και ιδιαίτερα από προσωπικές τους σχέσεις και αρκετές φορές από τους εργοδότες τους ,πράγμα απαράδεκτο, και με αυτόν τον τρόπο δεν λειτουργούν σωστά. Είναι γνωστό σε όλους μας ότι πολλοί από αυτούς για να αποφύγουν περιπτώσεις λαθροθηρίας από γνωστά τους πρόσωπα συνεργάζονται με άλλους συναδέλφους τους από άλλη όμορη περιοχή. Σε αυτή τη περίπτωση πάντως τα αρνητικά επισκιάζουν τα θετικά και δυστυχώς το πρόβλημα δε λύνεται.
Συνεργασία και διευκόλυνση στο έργο τους
Για αυτό λοιπόν υποχρέωσή μας είναι να τους σεβόμαστε και να τους περιβάλουμε πάντα με ειλικρίνεια και με αγάπη έτσι ώστε να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε στο δύσκολο έργο που έχουν επωμιστεί. Πρέπει να τους θεωρούμε πολύτιμους συνεργάτες και μοναδικούς και αποκλειστικούς προστάτες της φύσης. Σε καμιά περίπτωση δεν υπονομεύουμε το έργο τους.
Είναι λάθος μας να τους αξιολογούμε από το πλήθος των μηνύσεων που έχουν υποβάλει, η αξιολόγησή τους πρέπει να γίνεται πάντα από την παρουσία που έχουν στην ύπαιθρο στα βουνά και στα λαγκάδια ,όπου ασκείται κυνηγετική δραστηριότητα, έτσι ώστε να αποτρέπουν καθέναν από μας να μην μπει στο πειρασμό και προβεί σε κάποια παράνομη πράξη ή ενέργεια .
Το έργο τους πολύ δύσκολο και πολλές φορές ριψοκίνδυνο γιατί αρκετές φορές έχουν να κάνουν με παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου και αρκετές φορές στρέφουν όπλα εναντίον τους ή και φτάνουν στο σημείο να χειροδικήσουν. Και εδώ αξίζει να αναφέρω ένα γεγονός που συνέβη σε θηροφύλακα του Συλλόγου μας όταν απειλήθηκε και ευτυχώς επετράπη την τελευταία στιγμή επίθεση εναντίον του με μαχαίρι. Τέλος καλό όλα καλά. Εδώ χρειάζεται ειδική εκπαίδευση γιατί προέχει η σωματική τους ακεραιότητα για να μπορέσουν έπειτα να προχωρήσουν στο ελεγκτικό τους έργο.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αποδώσουμε φόρο τιμής σε αυτούς που χάθηκαν επάνω στο καθήκον τους και ας δίνουμε κουράγιο στα αγαπημένα πρόσωπα που δυστυχώς άφησαν πίσω τους.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν επιτρέπεται να οπλοφορούν, και αυτό κάνει ποιο δύσκολο το έργο τους γιατί αυτοί που ελέγχονται, όλοι τους οπλοφορούν αλλά ,κανένας σύγχρονος , ενημερωμένος και σοβαρός κυνηγός δεν διανοείται να κάνει χρήση του όπλου του κατά τον έλεγχο. Προσωπική μου άποψη για ασφάλεια, προστασία αλλά και περισσότερο για τόνωση και ανύψωση του ηθικού τους, αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα κάθε συλλόγου, είναι απαραίτητη ύπαρξη και εφαρμογή αλεξίσφαιρων γιλέκων. Πιστέψτε με αλλάζει τελείως την ψυχολογία τους και τους κάνει εντελώς διαφορετικούς. Είναι ένα <<όπλο>> που τους δίνει φτερά. Οικονομικά το καθένα στοιχίζει αρκετά αλλά ας γίνει σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο μια μικρή αύξηση του κόστους των αδειών για αυτό τον λόγο. Αξίζει.
Πολλές φορές χρειάζονται και την παρέα μας και εννοώ όλους εμάς που συνδικαλιζόμαστε και ασχολούμαστε με τους Συλλόγους όχι για να τους βοηθήσουμε στο δύσκολο έργο που έχουν επωμιστεί αλλά περισσότερο για τόνωση της ψυχολογίας τους και για να φορτιστούν καλύτερα οι μπαταρίες τους γιατί έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους.
είναι υπόθεση όλων μας
Η θηροφυλακή λοιπόν είναι υπόθεση όλων μας και οι κυνηγετικές οργανώσεις πρέπει όλες να έχουν βρει τη χρυσή τομή και να προχωρούν και να προγραμματίζουν με βάθος χρόνου. Ας μη ξεχνάμε ότι η θηροφυλακή είναι το μεγαλύτερο όπλο μας ενάντια σε όλους αυτούς που μας περιμένουν στη γωνία. Ξέρετε σε ποιους αναφέρομαι.
Χωρίς να θέλω να ευλογήσουμε τα γένια μας οι θηροφύλακες του Συλλόγου μας την χρονιά που πέρασε (δύο ομοσπονδιακοί και δύο που έχουμε εμείς, τέσσερις στο σύνολο ) υπέρβαλαν τον εαυτό του.
Είναι ένας από τους λόγους που παρουσιάστηκε τεράστια αύξηση του λαγού και του αγριογούρουνου στις περιοχές μας. Ο έλεγχος και η παρουσία τους ήταν συνεχής με αποτέλεσμα τον περιορισμό της λαθροθηρίας. Η αποτροπή, αν αισθάνονται την παρουσία σου δίπλα τους, είναι ότι το καλύτερο έχεις να επιδείξεις. Συγκεκριμένα από τους θηροφύλακες του σύλλογού μας υποβλήθηκαν περίπου 50 μηνύσεις και πολλές από αυτές με κατάσχεση θηραμάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Πολλοί από αυτούς ,τους μηνύσαντες, δεν είχαν καθόλου κυνηγετική άδεια ούτε καν ασκούσαν την κυνηγετική δραστηριότητα , άλλοι από αυτούς ήταν από άλλες περιοχές,(δεν έβγαζαν άδεια σε εμάς) . Αρκετοί το είχαν και σαν το αγαπημένο τους <<χόμπυ>>.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε γεγονότα και πράξεις που δυστυχώς καταγράφηκαν γιατί αν τα αναφέρω ,πρώτον θα φωτογραφίσω τους υπαίτιους και δεύτερον δεν τιμούν αυτές οι πράξεις ευρύτερα όλον τον κυνηγετικό κόσμο που ανήκουμε.
Σαν νεοεκλεγέντες στο Δ.Σ. του συλλόγου μας δε χαριστήκαμε σε κανένα με αποτέλεσμα όλοι τώρα να το εκτιμούν και το τελευταίο χρονικό διάστημα τα κρούσματα λαθροθηρίας τείνουν να εκλείψουν. Βέβαια τα έξοδα από τις βενζίνες ήταν τεράστια μιας και δεχόμαστε τις αλλεπάλληλες αυξήσεις ασταμάτητα και αδιαμαρτύρητα, τα τζίπ είναι μέρα-νύχτα έξω και πολλές φορές βάζουμε το χέρι μας στη δική μας τσέπη μιας και δεν φτάνουν αυτά που έχουμε για να περιπολούμε. Φανταστείτε οι κυνηγετικές οργανώσεις εν μέσω οικονομικής κρίσης με τη βενζίνη στο1,80 Ευρώ όταν οι κινήσεις στα Δασαρχεία έχουν σταματήσει εντελώς, τι έργο αφήνουν πίσω τους .
Πρέπει λοιπόν να βοηθούμε και να ενθαρρύνουμε το έργο των θηροφυλάκων μας και να τους περιβάλουμε με εμπιστοσύνη και αγάπη για να μπορέσουν και αυτοί με τη σειρά τους να γίνουν ποιο αποτελεσματικοί και υπεύθυνοι μιας και τα χρήματα που αμείβονται σε καμιά περίπτωση δεν τους αρκούν και ούτε τους αναλογούν για το έργο που μας προσφέρουν.
Γράφει ο Θανάσης Παπαχρήστος (Πρ. Κ.Σ. Λαμίας)
