Εχθές το βράδυ δεν με έπαιρνε ο ύπνος με τίποτα. Αν και δεν είχα κανένα πρόβλημα, στριφογύριζα συνεχώς σκεπτόμενος το αυριανό ξεφώλιασμα. Πώς θα μου πεταχτεί ο Λέπουρης, πώς θα τον τουφεκίσω, πού θα είναι τα σκυλιά, σε τι θέση θα βρίσκομαι εγώ…
Όλα αυτά σαν ένα όνειρο περνούσαν από το μυαλό μου και τα μάτια μου. Έβλεπα μπροστά μου ξεφωλιάσματα και ζούσα σε παράδεισο. Το σίγουρο είναι ότι με πήρε ο ύπνος μετά τη μία.
Πού ντορός με τέτοιο νοτιά;
Το πρωί, αν και είχα βάλει το ξυπνητήρι στις 5:30, δέκα λεπτά πριν κελαηδήσει, το πρόλαβα για μία ακόμα φορά. Ξύπνησα πριν χαλάσει την απόλυτη ησυχία του κυνηγετικού καταφυγίου. Χρόνια τώρα σκέφτομαι τι είναι αυτό που με κάνει να ξυπνάω πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι όταν είναι να πάω για κυνήγι και δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δεν το καταβαίνω, δεν το χωράει το μυαλό μου. Ο μακαρίτης ο πατέρας μου έλεγε ότι αυτό είναι η απόδειξη του βαριά άρρωστου κυνηγού. Αυτό είναι το μεγάλο δέσιμο, η ταύτιση του ανθρώπου με τον παράδεισο που λέγεται πλανήτης γη, μάνα φύση.
Συνηθίζω κάθε πρωί πριν ντυθώ να βγαίνω έξω, να δω τι καιρό κάνει και να ρίξω μια ματιά στο υγρόμετρο, το θερμόμετρο, το βαρόμετρο και μετά να ρυθμίσω το ντύσιμο που θα προστατεύει το γέρικο κορμί. Είναι νοτιάς 7 μποφόρ. Υγρασία 80%. Πάλι άδεια θα είναι η τσάντα. Με αυτόν τον αέρα πού να μείνει ντορός;
Με όλα τα απαραίτητα
Ετοιμάζομαι αργά χωρίς να με πιέζει τίποτα. Όλη η προίκα είναι μέσα στο αυτοκίνητο. Όπλο, τσάντα, ρούχα, φωτογραφική μηχανή, κάμερα, ακόμα κι ένα ψυγειάκι με τροφοδοσία σε περίπτωση που μου συμβεί κάτι κακό μέχρι να έλθουν τα παιδιά ή οι φίλοι για να με βοηθήσουν. Δύο πράγματα παίρνω το πρωί: το κινητό τηλέφωνο πάντα φορτισμένο και τα ηλεκτρονικά κολάρα. Έβαλα τα ηλεκτρονικά κολάρα στα σκυλιά, τα φόρτωσα στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα για τον Αϊ Γιώργη. Τα σκυλιά, όσο περιποιημένα και να τα έχεις, όταν τα βάζεις μέσα στο αυτοκίνητο μυρίζουν και μάλιστα πολύ. Έτσι είμαι αναγκασμένος να ανοίγω το παράθυρο του συνοδηγού και μάλιστα πολλές φορές κρυώνω και αρκετές έχω αρρωστήσει από αυτή τη συνήθεια. Έχω την μπαγκαζιέρα που χωρά πάνω από δέκα σκυλιά αλλά είναι πολλά σημεία δύσκολα που δεν χωρά το αυτοκίνητο στη στροφή, πρέπει να κάνεις πίσω κι εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν πάρα πολύ. Χρησιμοποιώ τη μπαγκαζιέρα όπου ο δρόμος είναι βατός και υπάρχει ο ανάλογος χώρος για να στρίψω.
Και με μουσική υπόκρουση
Όταν ο δρόμος είναι κακοτράχαλος, στενός και το αυτοκίνητο πάει με το ζόρι, τότε τα έξι σκυλιά είναι μέσα στο αυτοκίνητο, μαζί με τη μυρωδιά τους, την αράζουν αγκαλιά το ένα με το άλλο, ακούν και μουσική. Όταν πιάνω στο ραδιόφωνο τον ΑΝΤ1, ακούν τον Κακαβούλη. Όταν παρεμβάλλεται τουρκικός σταθμός, τον γυρίζω στους άλλους τρεις στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Όταν βάζουν διαφήμιση για το περιοδικό τους και γαβγίζουν τα λαγόσκυλα, αγριεύουν και τα δικά μου και αρχίζουν το γάβγισμα. Έχει πολύ πλάκα. Ενώ έφθανα στο σημείο που είχα σκεφτεί να παρκάρω, κάποιο σκυλί την αμόλησε την κλανιά. Αερίστηκε. Το τι βρόμα ήταν αυτή δεν περιγράφεται. Άνοιξα τέρμα τα τέσσερα παράθυρα, έβαλα τα γέλια και σκεφτόμουν πόσο αξιολύπητος είμαι με τόσο σκατό που έχω φάει όλη μου τη ζωή, με τόσα σκυλιά. Πάντα είχα πάνω από έξι. Με τα Κούρτσχααρ είχα φτάσει και τα δέκα. Τώρα είναι εννέα.
Δεν αστειεύεται ο αέρας
Έφτασα στον Αϊ Γιώργη, παρκάρισα το αυτοκίνητο με τη μούρη στο νοτιά. Εδώ θέλει προσοχή πώς θα παρκάρεις. Ο αέρας δεν αστειεύεται. Δύο φορές μου έχει διπλώσει και έχει σπάσει την πόρτα. Θέλει το αυτοκίνητο να είναι έτσι παρκαρισμένο, ώστε ο αέρας να κλείνει πάντα τις πόρτες. Άρχισα να πίνω τον καφέ κάνοντας βόλτες. Περίμενα να ξημερώσει πολύ καλά ώστε να γιατακιάσει ο λαγός. Αν ξεκινήσεις πολύ νωρίς, ο λαγός σέρνει μπροστά από τα σκυλιά. Έτσι δεν έχεις κοντινό ξεφώλιασμα και το λαγό στην τσάντα. Πέρασαν από μπροστά μου άλλες δύο παρέες κυνηγών και ανταλλάξαμε καλημέρες. Πέρασε και ο επιχειρηματίας που έχει τα πρόβατα στην περιοχή, με τα μούτρα πρησμένα και δεν μου έδωσε σημασία. Μία φορά τον είπα βλάχο και του κακοφάνηκε. «Τι είσαι, του λέω, γιατρός, δικηγόρος; Πρόβατα έχεις, βλάχος είσαι».
Ανάσκελα ο λέπουρης
Έβαλα την τσάντα στην πλάτη με όλη την προίκα. Γέμισα το όπλο, κατέβασα τα σκυλιά και ξεκίνησα. Τα σκυλιά έπεσαν αμέσως σε ντορό. Μέχρι να κατουρήσουν, να ενεργηθούν, θέλουν μισή ώρα για να σοβαρευτούν. Δεν έχουν περάσει δέκα λεπτά, 100 μέτρα από το αυτοκίνητο και μου τον ξεφωλιάζει η 7 μηνών κουτάβα. Ο μάγκας ερχόταν επάνω μου. Ένα ξερό μπαμ ακούστηκε από ένα 5άρι διασποράς, με 32 γραμμάρια σκάγια και 15 μέτρα μπροστά μου ο λέπουρης ήταν ανάσκελα. Στις προβλέψεις έπεσα έξω. Αν και νοτιάς, ο λαγός μπήκε στην τσάντα. Και με τα ταίρια του και με τα ταίρια του.
