το κύριο πρόβλημα του δικτύου NATURA, σε σχέση πάντα με το κυνήγι, είναι η κακή εφαρμογή και μεταφορά των κοινοτικών οδηγιών στην Ελληνική πραγματικότητα.
δικτύου NATURA. Συνοπτικά, σας θυμίζω ότι το κύριο πρόβλημα του δικτύου NATURA, σε σχέση πάντα με το κυνήγι, είναι η κακή εφαρμογή και μεταφορά των κοινοτικών οδηγιών στην Ελληνική πραγματικότητα.
Είναι η παρεξηγημένη αντίληψη της «προστασίας», η οποία ξεκινάει και τελειώνει στην απαγόρευση. Είναι η ανεπάρκειά μας να εφαρμόσουμε διαχείριση σε όλους τους τομείς, για να καλύψουμε αυτή μας την αδυναμία και έχουμε εφεύρει την υπογραφή ασαφών και άστοχων νομικών κειμένων που θολώνουν τα νερά και δημιουργούν μια χαοτική κατάσταση. Όλα τα παραπάνω, δεν τα πληρώνει κανένας άλλος παρά μόνο οι άνθρωποι της υπαίθρου.
Όσο μελετά κάποιος τα θέματα του περιβάλλοντος, τόσο περισσότερο απογοητεύεται γιατί στα μάτια του αποκαλύπτεται το γαϊτανάκι που έχει στηθεί σε βάρος της ελληνικής φύσης.
Τι είναι οι ΖΕΠ
Ήρθε η ώρα να γίνω πιο συγκεκριμένος, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της ίδρυσης των ζωνών ειδικής προστασίας (Ζ.Ε.Π.). Το άρθρο 4 της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ που πραγματεύεται τη διατήρηση των άγριων πτηνών, υποχρεώνει τα κράτη μέλη να κατατάξουν σε ζώνες ειδικής προστασίας (Ζ.Ε.Π.), όλες τις περιοχές οι οποίες κατ’ εφαρμογή ορνιθολογικών κριτηρίων, εμφανίζονται ως οι πλέον κατάλληλες για τη διατήρηση των ειδών που χρήζουν προστασίας. Σε κανένα σημείο της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ δεν τίθεται ζήτημα εξαρχής απαγόρευσης του κυνηγίου εντός των Ζ.Ε.Π. Απλά, τα κράτη θα πρέπει να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, διαχειριστικά και διοικητικά, ώστε να εξασφαλιστεί το προστατευταίο αντικείμενο.
Η Ελλάδα για να καλύψει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρώπη σταδιακά, καθόρισε 163 Ζ.Ε.Π., η έκταση των οποίων φτάνει στο 1.370.323,40 εκτάρια, δηλαδή το 10,38% του ελληνικού εδάφους.
Το Δεκέμβριο του 2008, η Ελληνική Δημοκρατία καταδικάζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διότι παρέλειψε να λάβει τα αναγκαία μέτρα για τη θέσπιση και εφαρμογή ενός συνεκτικού, συγκεκριμένου και ολοκληρωμένου νομικού καθεστώτος, ικανού να εξασφαλίσει τη βιώσιμη διαχείριση και την αποτελεσματική προστασία των ζωνών ειδικής προστασίας. Μάλιστα, χαρακτηριστικά, το ΔΕΚ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) αναφέρει, ότι τα εν λόγω μέτρα δεν αρκεί να είναι απαγορευτικά, αλλά πρέπει να έχουν και θετικό χαρακτήρα. Άρα, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο με απλές κουβέντες, λέει στην ελληνική δημοκρατία να επικεντρωθεί σε ενέργειες ουσίας και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ουσία για το περιβάλλον από τη διαχείριση.
Λίγο πιο πριν, τον Οκτώβριο του 2007, το ΔΕΚ καταδίκασε την ελληνική δημοκρατία για τον εξής λόγο: διότι δεν ανακήρυξε σε Ζ.Ε.Π. περιοχές που περιλαμβάνονταν στον κατάλογο I.B.A. 2000. Ο I.B.A. 2000, είναι κατάλογος των σημαντικών για την ορνιθοπανίδα περιοχών της ευρωπαϊκής κοινότητας, που καταρτίσθηκε και ενημερώνεται από το Birdlife International. Συνεργάτης του Birdlife International στην Ελλάδα, είναι η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο λοιπόν, δέχεται ότι ο κατάλογος I.B.A. 2000 συνιστά έναν ενημερωμένο κατάλογο των σημαντικών για τη διατήρηση των πτηνών περιοχών, ο οποίος ελλείψει επιστημονικών αποδείξεων περί του αντιθέτου, αποτελεί στοιχείο αναφοράς προκειμένου να εκτιμηθεί αν ένα κράτος μέλος έχει κατατάξει σε Ζ.Ε.Π. σε επαρκή αριθμό και επιφάνεια εδάφη. Άρα, δώστε προσοχή στο εξής: το ευρωπαϊκό δικαστήριο τεκμηριώνει καταδίκη κατά της ελληνικής δημοκρατίας στηριζόμενο σε κατάλογο περιοχών που για την ελληνική επικράτεια συνέταξε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία!
Όμως, δυστυχώς, έχουμε και συνέχεια. Το τότε Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., προσπαθώντας να προσαρμοστεί στις επιταγές του ΔΕΚ αναθέτει σε μελετητές της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας ‘‘Πρόγραμμα επαναξιολόγησης 69 σημαντικών περιοχών για τα πουλιά και το χαρακτηρισμό τους ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας. Σύνταξη σχεδίων δράσης για την προστασία των ειδών προτεραιότητας’’ με αμοιβή 319.480,00 ευρώ.
Νέες ΖΕΠ στα σκαριά
Σήμερα έπεσε στα χέρια μου έκδοση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας με τίτλο ‘‘ΟΙΩΝΟΣ’’, όπου υπάρχει σχετικό άρθρο, που μας πληροφορεί ότι το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε και αξιολογήθηκαν 69 περιοχές για την ένταξή τους στο δίκτυο των Ζ.Ε.Π.. Στο άρθρο λοιπόν, αναφέρεται ότι ‘‘σε περίπτωση που οι προτάσεις του προγράμματος υιοθετηθούν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, το δίκτυο των Ζ.Ε.Π. στην Ελλάδα θα παρουσιάζει σαφή βελτίωση. Συγκεκριμένα, 45 προβληματικές περιοχές που ήταν χαρακτηρισμένες ως I.B.A. αλλά όχι ως Ζ.Ε.Π., εντάσσονται στο δίκτυο των Ζ.Ε.Π. Επίσης, η συνολική έκταση των Ζ.Ε.Π. αυξάνεται κατά 1.273.000 εκτάρια, δηλαδή ποσοστό αύξησης 76% σε σχέση με την υφιστάμενη έκταση. Αυτό, θα έχει ως αποτέλεσμα, η έκταση των ελληνικών Ζ.Ε.Π. να ανέλθει σε 2.947.369 εκτάρια δηλαδή σε ποσοστό 21,19% επί της συνολικής ελληνικής επικράτειας. Επιπροσθέτως, η επικάλυψη μεταξύ I.B.A.και Ζ.Ε.Π. θα αυξηθεί από 48% σε 73%’’.
Αξιολογώντας τα παραπάνω, αλλά και συνεκτιμώντας την όλη κατάσταση που οδηγεί σαφώς στην ενοχοποίηση του κυνηγίου για όλα τα δεινά του περιβάλλοντος, καλύπτοντας παράλληλα την αδυναμία να περιοριστούν έστω και κατ’ ελάχιστο οι πραγματικές απειλές κατά της φύσης, διερωτώμαι πού θα καταλήξει το κυνήγι αν ένας φωτισμένος υπουργός υποκύπτοντας σε πιέσεις αποφασίσει να το απαγορεύσει εντός των Ζ.Ε.Π. στην Ελλάδα; Διότι αυτό μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί.
Εύχομαι να μη συμβεί ποτέ. Όμως, δεν φτάνουν οι ευχές γιατί παράλληλα το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. είχε αναθέσει επίσης στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία μέσα σε οχτώ μήνες, με αμοιβή 120.404,00 ευρώ, να προσδιορίσει τις συμβατές δραστηριότητες σε σχέση με τα είδη χαρακτηρισμού των Ζ.Ε.Π. της ορνιθοπανίδας. Το έργο, ολοκληρώθηκε και αυτή τη στιγμή «αξιολογείται» από το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Χωρίς να το έχω διαβάσει, είμαι σίγουρος πως στην πλειονότητα των Ζ.Ε.Π. θα έχει καταγραφεί ως αρνητική δράση, σε σχέση με το προστατευταίο αντικείμενο, το κυνήγι. Επομένως, θα είναι εύκολο να απαγορευτεί η θήρα κατά τόπους, χωρίς να χρειάζεται κεντρική απαγόρευση σε όλες τις Ζ.Ε.Π.
Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, είτε ακολουθώντας το πρώτο σενάριο, είτε ακολουθώντας το δεύτερο.
Δε θέλω να γίνω μάντης κακών ειδήσεων και εύχομαι να διαψευστώ. Αλλά για άλλη μία φορά αποδεικνύεται ότι οι κυνηγοί είναι ο εύκολος στόχος, ο αποδιοπομπαίος τράγος μίας κουρδισμένης μηχανής, που στόχο της έχει στα καλολαδωμένα γρανάζια της να συντρίψει κάθε δραστηριότητα της υπαίθρου που κρατάει σε επαφή τον άνθρωπο με τη φύση.
