Να ποιοι είμαστε, εμείς οι κυνηγοί!
Μια πολύ καλή δουλειά έχει γίνει από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, όπου σε ένα ολιγοσέλιδο έντυπο έχει καταγράψει όλα τα επιχειρήματα των σύγχρονων οπαδών της Αρτέμιδος!
Με τίτλο «Το αειφόρο κυνήγι στην Ελλάδα προστατεύει το περιβάλλον», παρουσιάζονται οι στόχοι, οι προτάσεις, η ιστορία, οι περιορισμοί, τα αποτελέσματα και γενικά όλο το πλαίσιο της κυνηγετικής δραστηριότητας, αλλά και το έργο για την προστασία και τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
Μια μικρή γεύση δίνει η απλή ανάγνωση των αριθμών. Σε έργα για το περιβάλλον οι κυνηγοί προσφέρουν, σε ετήσια βάση, 10.200.000 ευρώ. Απασχολούν 350 θηροφύλακες, που τα τελευταία χρόνια διενήργησαν 580.000 ελέγχους και υπέβαλαν 13.600 μηνύσεις.
Από το 2005, είναι σε εξέλιξη το μεγαλύτερο και πληρέστερο πρόγραμμα στην Ευρώπη για τα υδρόβια πτηνά, θηρεύσιμα και μη. Σ’ αυτό, συμμετέχουν 40 παρατηρητές που παρακολουθούν τους 20 σπουδαιότερους υγροβιοτόπους της χώρας μας, όπου έχουν κάνει 1.200 παρατηρήσεις ή αλλιώς 3.000 ώρες το χρόνο!
Το φυλλάδιο-μανιφέστο της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας δίνει όλες τις απαντήσεις σε όσους -είτε από άγνοια είτε τεχνηέντως- πυροβολούν το κυνήγι. Διαβάστε με προσοχή! Το «Κ&Φ», θέλοντας να συμβάλλει στην καλύτερη ενημέρωση των αναγνωστών του, το δημοσιεύει ολόκληρο. Πάρτε το στα χέρια σας και κάντε το, εγκόλπιό σας!
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ
& ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ
ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2009
Σήμερα θέτουμε σε διαβούλευση την Εθνική Στρατηγική για την Βιοποικιλότητα. Ένα έργο που εκπονείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έχει ορίζοντα 15ετίας. Είναι απόρροια μελέτης που το Δεκέμβριο 2005 ανέθεσε το ΥΠΕΧΩΔΕ στο Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων, την οποία στη συνέχεια επεξεργάστηκε ομάδα στελεχών του Υπουργείου μας σε συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες. Σημειώνω ότι ελήφθησαν υπ’ όψιν όλες οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας.
Το περιβάλλον μας είναι η γη, ο αέρας, το νερό και οι μορφές ζωής που αναπτύσσονται σε αυτά και συναποτελούν την αλυσίδα της ζωής. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι η προστασία αυτών ακριβώς των μορφών ζωής και η διατήρηση της όσο δυνατόν μεγαλύτερης ποικιλίας τους -αυτού δηλαδή που ονομάζουμε «βιοποικιλότητα».
Όπως μας δείχνουν έγκυρες μελέτες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, η βιοποικιλότητα σήμερα δοκιμάζεται έντονα, λόγω των πολλαπλών πιέσεων που δέχεται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και από την κλιματική αλλαγή. Είναι υποχρέωση όλων μας να εργαστούμε για να την προστατεύσουμε.
Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι καλύτερη συγκριτικά με άλλες χώρες. Σε καμία άλλη μεσογειακή ή ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει διατηρηθεί τόσο υψηλή βιοποικιλότητα. Συνολικά στη χώρα μας έχουν καταγραφεί περίπου 5.500 είδη ανώτερων φυτών, 23.000 είδη ζώων της ξηράς και των γλυκών νερών και 3.500 θαλάσσια είδη.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της ελληνικής βιοποικιλότητας είναι το υψηλό ποσοστό ενδημισμού, δηλαδή ένα μεγάλο ποσοστό των ειδών της χώρας μας συναντάται μονάχα εδώ. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη του ΥΠΕΧΩΔΕ, 58 είδη φυτών, 182 ζωικά είδη και 85 τύποι οικοτόπων είναι Κοινοτικού ενδιαφέροντος, δηλαδή χρήζουν ιδιαίτερων μέτρων προστασίας.
Η Εθνική Στρατηγική για την Βιοποικιλότητα αποσκοπεί στην προστασία όλων των μορφών ζωής και ιδίως εκείνων που χρειάζονται μεγαλύτερη προσοχή. Η κεντρική της ιδέα είναι ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον μέσα από αλλαγές των παρεμβάσεών μας στο περιβάλλον. Χρειάζεται ένας στοχευμένος και ολοκληρωμένος σχεδιασμός που να συντονίζει ενέργειες σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης (κεντρικό, περιφερειακό, τοπικό). Και βέβαια, χρειάζεται και η ενεργός συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και του κάθε πολίτη ξεχωριστά, αφού όπως έχω ξαναπεί καμία περιβαλλοντική πολιτική δεν μπορεί να αποδώσει χωρίς τη συμπαράσταση των ίδιων των πολιτών.
Θέτουμε, λοιπόν, σήμερα την Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα υπόψη όλων των συναρμόδιων Υπουργείων, των εμπλεκόμενων φορέων και όλων των ενδιαφερόμενων πολιτών, ώστε μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας διαβούλευσης να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό η εφαρμογή της.
Ο Υπουργός
Γεώργιος Σουφλιάς
Β.7. ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΡΙΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Οι απειλές στη βιοποικιλότητα αναφέρθηκαν και σε προηγούμενα κεφάλαια. Γενικά, μπορεί να σημειωθεί, λαμβάνοντας υπόψη την ανάλυση Ισχυρών – Αδύναμων Σημείων & Ευκαιριών – Απειλών που εμπεριέχεται στο ΕΠΠΕΡΑΑ 2007 – 2013, ότι παρότι σημαντικό τμήμα της χώρας έχει ενταχθεί σε καθεστώς κοινοτικής προστασίας και για αξιόλογο τμήμα της χώρας έχει ξεκινήσει η διαδικασία ένταξής του σε εθνικό καθεστώς προστασίας:
α. η ενσωμάτωση στην τομεακή πολιτική συναρμόδιων υπουργείων, δράσεων για την προστασία της φύσης είναι περιορισμένη και δεν εντάσσεται σε έναν ενιαίο σχεδιασμό,
β. δεν έχει ολοκληρωθεί η κήρυξη περιοχών ως προστατευόμενων σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία, η εκπόνηση των απαιτούμενων Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών καθώς και των σχετικών σχεδίων διαχείρισης,
γ. η υφιστάμενη κατάσταση συντονισμού Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών δεν είναι ακόμη ικανοποιητική και
δ. δεν έχει ολοκληρωθεί το πλαίσιο των θεματικών στρατηγικών που θα στοχεύουν στην ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας.
Τα άμεσα αίτια απώλειας της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα:
α. Απώλεια, υποβάθμιση και κατάτμηση ενδιαιτημάτων
Είναι και προβλέπεται να συνεχίσει να αποτελεί και στο μέλλον, τον σπουδαιότερο παράγοντα που προκαλεί απώλεια της βιολογικής ποικιλότητας. Μπορεί να συνίσταται σε αποξήρανση υγροτόπων και γενικότερα στην καταστροφή φυσικών ενδιαιτημάτων (συνήθως για τη δημιουργία γεωργικών γαιών αλλά και για άλλες χρήσεις π.χ. οικιστική ή τουριστική ανάπτυξη), πυρκαγιές.
β. Μη αειφορική άσκηση παραγωγικών δραστηριοτήτων (π.χ. της γεωργίας, κτηνοτροφίας, δασοκομίας και αλιείας)
Βλαπτικές για τη βιολογική ποικιλότητα είναι η εντατικοποίηση της γεωργίας που ακολουθεί την εγκατάλειψη παραδοσιακών γεωργικών πρακτικών, η εγκατάλειψη της ελεύθερης ορεινής κτηνοτροφίας και η μετατροπή της σε ενσταυλισμένη, η δασοκομία με μοναδικό σκοπό την παραγωγή ξυλείας και η υπεραλίευση.
γ. Κλιματική αλλαγή
Υπάρχει ευρύτατη επιστημονική και πολιτική συναίνεση ως προς το ότι εισήλθαμε σε περίοδο κλιματικής αλλαγής. Ακόμη και μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να επιφέρει εμφανείς επιπτώσεις στην ικανότητα των ειδών να επιβιώνουν και να αναπαράγονται στις περιοχές όπου ζούσαν έως σήμερα. Η αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε σε περίοδο λίγων δεκαετιών να ακυρώσει τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί για τη διατήρηση και την αειφορική διαχείριση της βιοποικιλότητας. Έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται ορατές οι επιδράσεις της αλλαγής του κλίματος στη βιοποικιλότητα (όπως η αλλαγή των προτύπων κατανομής αποδημίας και αναπαραγωγής).
δ. Ρύπανση του εδάφους, του νερού και της ατμόσφαιρας
Η εκβιομηχάνιση, η εντατικοποίηση της γεωργίας, η διάθεση μεγάλων ποσοτήτων ακατέργαστων ή τοξικών λυμάτων και αποβλήτων, τα μεγάλης κλίμακας θαλάσσια ατυχήματα, εκτεταμένη χρήση μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ρυπαίνουν τους αβιοτικούς πόρους από τους οποίους εξαρτάται άμεσα η βιοποικιλότητα.
ε. Εισβολή χωροκατακτητικών ξενικών ειδών
Τα χωροκατακτητικά ξενικά είδη ανταγωνίζονται τα αυτόχθονα είδη για τους ίδιους πόρους επιβίωσης, ή διασταυρώνονται με αυτά. Έτσι, τα αυτόχθονα είδη κινδυνεύουν να υποβαθμιστούν πληθυσμιακά και γενετικά, έως και να εξαφανιστούν πλήρως.
Επίσης, οι μελλοντικές δράσεις για τη βιοποικιλότητα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις απειλές που προκύπτουν από τις φυσικές καταστροφές ιδίως δε τις καταστροφές φυσικών οικοτόπων από πυρκαγιές.
Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι παράγοντες που απειλούν τη βιοποικιλότητα αποτελούν και η πλημμελής εφαρμογή της νομοθεσίας και ατιμωρησία περιβαλλοντικού εγκλήματος, ο μικρός βαθμός ολοκλήρωσης του Εθνικού Κτηματολογίου, η πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων σε διάφορα Υπουργεία.
_resize.jpg)
