Αισιόδοξα είναι τα μηνύματα που έρχονται από τον Εβρο, ένα χρόνο μετά την καταστροφική πυρκαγιά.
Σύμφωνα με τη WWF, η φυσική αναγέννηση του δάσους είναι αρκετά καλή και εκτιμάται ότι θα χρειαστεί τεχνητή αναδάσωση μόλις σε 3.500 στρέμματα από τα 810.000 στρέμματα δασικών εκτάσεων που καταστράφηκαν. Ωστόσο τα αντιπυρικά μέτρα στις περιοχές που δεν κάηκαν δεν είναι επαρκή, με την οργάνωση να επισημαίνει την ανάγκη άμεσης εφαρμογής της διαχειριστικής μελέτης του δασαρχείου Αλεξανδρούπολης, «καθώς αν καεί δάσος, τότε θα είναι η απόλυτη καταστροφή».
Η WWF, ιδίοις εξόδοις, εκπόνησε για λογαριασμό του υπουργείου Περιβάλλοντος μια μελέτη για την αποκατάσταση των δασικών οικοσυστημάτων (με τη συνεργασία και της εταιρείας Fοrest Plan), την οποία ολοκλήρωσε και παρέδωσε στη Διεύθυνση Δασών Εβρου. «Αυτό που συνέβη στον Εβρο δεν ήταν μια απλή δασική πυρκαγιά. Ηταν η μεγαλύτερη πυρκαγιά που έχει καταγραφεί στην Ευρώπη. Επιπλέον έκαψε 20 σημαντικές περιβαλλοντικά περιοχές, εκ των οποίων οι 16 προστατευόμενες», ανέφερε ο Νίκος Γεωργιάδης, υπεύθυνος χερσαίου προγράμματος της WWF.
Παρά το μέγεθος της καταστροφής, η κατάσταση αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. «Από την έρευνα πεδίου φαίνεται ότι παραδόξως τα πράγματα πηγαίνουν καλά, ακόμα και σε διπλοκαμένες εκτάσεις. Εφόσον η καταγραφείσα μέση πυκνότητα πεύκων διατηρηθεί κοντά στη σημερινή καταγραφείσα τιμή και μετά το καλοκαίρι, όπου αναμένεται να υπάρξει κάποιο κύμα θνησιμότητας, τότε μπορούμε να πούμε πως η φυσική αναγέννηση της τραχείας πεύκης αναμένεται ικανοποιητική. Τα πλατύφυλλα τα πηγαίνουν περίφημα παντού με πολύ καλή αναβλάστηση. Μας προβληματίζουν αυτές που έχουν καεί τρεις φορές, στη Λευκίμμη και στο χωριό Μελία. Σε ένα τμήμα της έκτασης που κάηκε στη Μελία προτείνουμε την αναδάσωση 3.500 στρεμμάτων».
Οπως επισημαίνει ο κ. Γεωργιάδης, είναι πολύ σημαντικό να αποφευχθούν οι διαχειριστικές παρεμβάσεις για μια πενταετία στις περιοχές με φυσική αναγέννηση. Το θέμα της βόσκησης ωστόσο είναι συζητήσιμο καθώς, όπως επισήμανε, είναι σημαντικό να στηριχθεί η εκτατική κτηνοτροφία για να μην εγκαταλειφθεί. «Πρέπει οπωσδήποτε να ληφθούν αντιπυρικά μέτρα στις άκαυτες περιοχές, βάσει των διαχειριστικών σχεδίων του δασαρχείου Αλεξανδρούπολης. Γιατί αν ξανακαεί το δάσος, τότε θα είναι η απόλυτη καταστροφή», τόνισε. «Εχουν γίνει αρκετές επεμβάσεις με το πρόγραμμα Αntinero, εξακολουθεί όμως να υπάρχει έλλειψη πόρων στα δασαρχεία, άρα και προσωπικού επίβλεψης των εργασιών, με αποτέλεσμα κάποιες φορές οι ανάδοχοι των έργων να κάνουν αυτά που τους βολεύουν παρά αυτά που πρέπει».
Η δασοπυρόσβεση
Η WWF εκπόνησε και μια μελέτη αξιολόγησης του μηχανισμού δασοπυρόσβεσης, προτείνοντας μέσα για τη βελτίωσή του. Οπως ανέφερε ο Ηλίας Τζηρίτης, συντονιστής δράσεων για τις δασικές πυρκαγιές στη WWF, μελετώντας το πώς εξαπλώθηκε η πυρκαγιά προκύπτει ότι δεν αναγνωρίστηκαν τα «παράθυρα ευκαιρίας» για την αντιμετώπιση της φωτιάς. Επίσης, δεν υπήρξε ένα σταθερό επιχειρησιακό κέντρο. «Εχουν ληφθεί μέτρα, γίνονται αλλαγές. Ακόμα όμως σχεδιάζουμε την αντιπυρική προστασία με βάση την αντιπυρική περίοδο, δηλαδή για ένα έτος, λες και οι συνθήκες είναι όπως ήταν πριν από μια δεκαετία», ανέφερε η Παναγιώτα Μαραγκού, επικεφαλής προγραμμάτων προστασίας περιβάλλοντος στη WWF.
