Η χρήση
Δεν είναι πανάκεια ένα τετρακίνητο όχημα. Δεν περνά μόνο του την όποια δυσκολία και δε σε κάνει Schlesser και McRae σε χρόνο μηδέν. Περισσότερο τα καθαρόαιμα τετρακίνητα και λιγότερο τα SUV, είναι εργαλεία και η αποτελεσματικότητά τους έχει να κάνει με την …μαεστρία με την οποία τα χειρίζεται ο οδηγός. Συμβαίνει πολλές φορές το καλύτερο όχημα να μένει ακινητοποιημένο από ένα μέτριο χειρισμό και ταυτόχρονα ένα με μικρές δυνατότητες να περνά απίστευτα εμπόδια όταν ο οδηγός του έχει εκμεταλλευτεί σωστά τα πλεονεκτήματά του.
Ο βασικός κανόνας λέει ότι η διαφορά ανάμεσα σε ένα άρτια εξοπλισμένο και ένα απλό τετρακίνητο έχει να κάνει με την ταχύτητα με την οποία περνούν τα εμπόδια: το «καλό» περνά όσο πιο αργά γίνεται, επιτρέποντας τον απόλυτο έλεγχο και την αποφυγή …τραυματισμών. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η πεμπτουσία της εκτός δρόμου οδήγησης: θυσιάζοντας το αυτοκίνητο, μπορείς να περάσεις τα πάντα, ακόμη και με ένα απλό επιβατικό! Κάθε εμπόδιο όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από το αλατοπίπερο μιας διαδρομής, την οποία πρέπει να ολοκληρώσουμε κρατώντας το αυτοκίνητο σε κατάσταση που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την επόμενη εξόρμηση.
Τι, πότε, που και πως;
Το βασικότερο πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσει ο χρήστης τι χρησιμοποιεί, πότε το χρησιμοποιεί, που το χρησιμοποιεί και με ποιο τρόπο. Συνήθως με την αγορά ενός τετρακίνητου, ιδίως αν διαθέτει τετρακίνηση κατ’ επιλογή, όλοι υπερβάλουμε με το πότε χρησιμοποιούμε την τετρακίνηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μπλοκέ διαφορικά, τους εργάτες και όλον τον εξοπλισμό. Και αυτό είναι ακριβώς ότι πρέπει να αποφύγουμε: να κουράσουμε και να φθείρουμε ένα βασικό κομμάτι του αυτοκινήτου πριν ακόμη το χρησιμοποιήσουμε.
Εάν τηρήσουμε το βασικό κανόνα της εκτός δρόμου οδήγησης που λέει ότι ποτέ δεν κάνουμε δύσκολες διαδρομές μόνοι, είναι εύκολο να μάθουμε πως χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητό μας: ακολουθώντας τους πιο έμπειρους και ακούγοντας τις συμβουλές τους. Κανείς δε γεννήθηκε οδηγός. Η εμπειρία είναι αυτή που ξεχωρίζει τον καλό από το μέτριο.
Στις περιπτώσεις που κάποιος άπειρος θα βρεθεί απέναντι σε ένα εμπόδιο μόνος του, ο κανόνας είναι ένας: ακόμη και το πιο σκληρό αυτοκίνητο συμπεριφέρεται καλύτερα όταν το μεταχειριζόμαστε απαλά! Γιατί; Απλά γιατί η διατήρηση της κινητικότητας είναι μία λεπτή ακροβασία ανάμεσα στην πρόσφυση των τροχών, τη ροπή του κινητήρα και τη γεωμετρία του αυτοκινήτου. Οποιαδήποτε απότομη ενέργεια μπορεί να χαλάσει την ισορροπία αυτή και στην καλύτερη των περιπτώσεων να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητο. Η γνώση των δυνατοτήτων του οχήματός μας -που αποκτάται μόνο με την εμπειρία-, είναι ο καλύτερος τρόπος να διατηρήσουμε την ισορροπία ακόμη και στις δυσκολότερες των καταστάσεων.
Αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, στην εκτός δρόμου κίνηση ξεκινάμε την προσπάθεια να περάσουμε ένα εμπόδιο όσο πιο σιγά γίνεται και ανεβάζουμε την ένταση και την ταχύτητα ανάλογα με τις πληροφορίες που παίρνουμε από τις πρώτες προσπάθειες. Στα πρώτα μας βήματα είναι λογικό να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις. Αν αυτές δεν είναι υπερεκτιμήσεις των ικανοτήτων των δικών μας ή του αυτοκινήτου, τότε το μόνο που θα τραυματιστεί θα είναι η περηφάνια μας. Ο καλός off roader ξέρει πότε πρέπει να κάνει πίσω, πότε να προσπαθήσει ξανά και πότε να ψάξει για άλλο τρόπο ή άλλο δρόμο!
Η …οπισθοχώρηση την κατάλληλη στιγμή μας προφυλάσσει από τη ζημιά, μας επιτρέπει να τοποθετηθούμε πιο σωστά για τη δεύτερη προσπάθεια και κάνει τη λιγότερη δυνατή ζημιά στο έδαφος. Ένα βαθύ χαντάκι από την πρώτη μας προσπάθεια είναι ο χειρότερος εχθρός για τη δεύτερη.
Ο καλός off roader δεν είναι αυτός που περνά με την πρώτη όλα τα εμπόδια. Είναι αυτός που φτάνει στον προορισμό του έχοντας ταλαιπωρήσει λιγότερο «εαυτόν» και αυτοκίνητο.
