Κρυστάλλινες λίμνες, παραμυθένια φιορδ, καταπράσινα δάση και γραφικά χωριά. Η Νορβηγία –με τη μαγευτική της φύση– έχει κάτι που σε υπνωτίζει και σε κάνει να θέλεις να μείνεις κοντά της για πάντα, σαν άλλη χώρα των Λωτοφάγων.
Κοιτάζοντας από το παράθυρο του αεροπλάνου τα πανέμορφα νορβηγικά φιόρδ και τις καταπράσινες πλαγιές, λίγο έλειψε να ευχαριστήσω τον μπόμπιρα στη διπλανή θέση που δεν με άφησε να κλείσω μάτι με τα ουρλιαχτά του. Βλέποντας από ψηλά μια πρώτη, πανοραμική εικόνα της Νορβηγίας, καταλάβαινα ότι αυτό το ταξίδι θα μου χάριζε εικόνες που όμοιές τους δεν είχα ξαναδεί.
Κι αν προσπαθώ τώρα να τις μοιραστώ και να τις περιγράψω, δεν είναι για να ανατρέψω το χιλιοειπωμένο «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις», αλλά για να σε κάνω να προσθέσεις τον συγκεκριμένο προορισμό στα ταξίδια που αξίζει να κάνεις!
1. Μπέργκεν – το στολίδι της Βόρειας θάλασσας
Η πρώτη μας στάση στη Νορβηγία ήταν το κουκλίστικο Μπέργκεν, μια από τις πιο βροχερές πόλεις του κόσμου! Αφού εξοπλιστήκαμε με τα απαραίτητα αδιάβροχα και ομπρέλες, ξεκινήσαμε να περπατάμε κατά μήκος της προκυμαίας της πόλης, αρχίζοντας από την περίφημη ψαραγορά Fisketorget, για να πάρουμε μια γεύση από τους εκλεκτούς ψαρομεζέδες (και να βρούμε ένα προσωρινό καταφύγιο από την ολιγόλεπτη αλλά σαρωτική καταιγίδα).
Ύστερα συνεχίσαμε προς το παλιό τμήμα της πόλης, τις αποβάθρες της συνοικίας Μπίργκεν, έδρα των εμπόρων της Χανσεατικής Ένωσης του 13ου αιώνα, που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Xαρακτηριστική –και ινσταγκραμικότατη– είναι η εικόνα των πολύχρωμων ξύλινων σπιτιών με τις οξύκορφες στέγες και τα λουλούδια στα περβάζια.
Κάτι που δεν πρέπει να παραλείψεις όσο είσαι στο Μπέργκεν είναι η διαδρομή με το παραδοσιακό τελεφερίκ που σε ανεβάζει στον 320 μέτρων ύψους λόφο Φλόιγεν. Προσπάθησε να πετύχεις κάποιες από τις ώρες της ημέρας που δεν βρέχει ή, ακόμα καλύτερα, μια ηλιόλουστη μέρα, ώστε να μπορέσεις να απολαύσεις την πανοραμική θέα και να καταφέρεις περπατήσεις –χωρίς τη βοήθεια του Νώε– μέσα στα καταπράσινα δάση, ή να απολαύσεις τον καφέ σου πλάι στη λίμνη. Αν είσαι δεινός περιπατητής, αξίζει να κάνεις την κατάβαση μέσα από το μονοπάτι του δάσους! Ούτως η άλλως, η θέα είναι τόσο ιδιαίτερη από όλα τα σημεία, που θα έχεις άπειρες δικαιολογίες για μια μικρή στάση ξεκούρασης.
2. Γκουντβάνγκεν, κρουαζιέρα στο Σόγκνεφιορδ, Οδοντωτός
Αν έχεις την δυνατότητα για μετακίνηση οδικώς, μπορείς με αφετηρία το Μπέργκεν να ακολουθήσεις μια γραφική διαδρομή όπου τα δάση και οι λίμνες θα σε συντροφεύουν μέχρι να φτάσεις στο Γκουντβάγκεν. Από εκεί ξεκινάει το καλύτερο κομμάτι ολόκληρου του ταξιδιού: μια δίωρη κρουαζιέρα στο Σόγκνεγφιορδ, ένα από τα ομορφότερα και πιο μεγάλα φιορδ της Νορβηγίας.
Πραγματικά οι λέξεις δεν μπορούν να πλησιάσουν ούτε στο ελάχιστο την ομορφιά του τοπίου: βλέποντας τις καταπράσινες κοιλάδες και τα βουνά να ξεπροβάλλουν πανύψηλα μέσα από το νερό, νιώθεις πως η καρδιά σου θα σπάσει από την τόση ομορφιά. Εδώ θα ήθελα να σε παροτρύνω αφού βγάλεις τις φωτογραφίες σου, να αφήσεις κατά μέρους την κάμερα, να βάλεις μια ωραία μουσική στα ακουστικά σου και απλώς να αφήσεις το βλέμμα σου να περιπλανηθεί στην υπέροχη θέα.
Επίσης, αν είναι να επιλέξεις το κατάστρωμα, αφενός προνόησε να έχεις μαζί σου ένα αντιανεμικό, γιατί ακόμα και τον Αύγουστο ο αέρας είναι αρκετά παγωμένος, και αφετέρου επιβιβάσου σχετικά νωρίς στο πλοίο για να απολαύσεις την θέα και όχι τις πλάτες των υπόλοιπων συνεπιβατών. Η κρουαζιέρα καταλήγει στο Φλαμ, από όπου ξεκινάει το δεύτερο μέρος των μαγευτικών τοπίων, αυτή τη φορά με τον οδοντωτό.
Τη θέση της θάλασσας παίρνουν τα καταπράσινα δάση με τα θεόρατα δέντρα και τους τεράστιους καταρράκτες που δροσίζουν τις πλαγιές. Μάλιστα, ο οδοντωτός κάνει στάση σε έναν από αυτούς, για να μπορέσεις να τον θαυμάσεις από κοντά και να δεις την περιβόητη Νεράιδα που χορεύει στην κορυφή του. Πίστεψε με, θα έχεις υπνωτιστεί τόσο από το τοπίο, που μόνο παράξενο δεν θα σου φανεί!
Η τελευταία στάση του ταξιδιού μας ήταν το σύγχρονο και μοντέρνο Όσλο. Πέρα από τα εντυπωσιακά κτίρια που μπορεί κανείς να θαυμάσει, όπως η πανέμορφη Όπερα, το νεοκλασικό Παλάτι και το Δημαρχείο, αυτό που ξεχώρισα εγώ ήταν ένα πολύ ξεχωριστό πάρκο: το πάρκο Φρόγκνερ.
Εκτός από τις αχανείς εκτάσεις πρασίνου που προσφέρει στους επισκέπτες του, κοσμείται σχεδόν ολόκληρο από τα γλυπτά του Βίγκελαντ, φτιαγμένα από γρανίτη και σίδερο. Δεν είναι μόνο η εντυπωσιακή τεχνική και το ταλέντο του γλύπτη που σου τραβάνε το ενδιαφέρον, αλλά κυρίως η ιστορία που κρύβουν πίσω τους οι γρανιτένιες μορφές. Ο Βίγκελαντ είχε περάσει μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία, με έναν πατέρα κακοποιητικό και μέθυσο. Έτσι, ο νεαρός γλύπτης χρησιμοποίησε την τέχνη του για να εκφράσει όσα βίωσε αλλά και όσα δεν έζησε ποτέ.
Kατά μήκος του πάρκου θα δεις πολλά γλυπτά που αναπαριστούν έναν πατέρα να παλεύει με τον γιο του ή να τον κοιτάζει αυστηρά, και στην αμέσως επόμενη γωνία θα δεις έναν γιο να σκαρφαλώνει χαρούμενος στους ώμους του μπαμπά του. Γενικώς η ιδέα της οικογένειας, οι δεσμοί αλλά και τα δεσμά της κυριαρχούν στα γλυπτά αυτού του τόσο ιδιαίτερου πάρκου.
Μια ακόμη πρόταση, είναι το μουσείο Κον-Τίκι, στο οποίο μπορείς να δεις τα αρχαϊκού τύπου σκάφη που χρησιμοποίησε ο Νορβηγός εξερευνητής Χέργιενταλ, προκειμένου να αποδείξει ότι οι αρχαίοι λαοί είχαν τη δυνατότητα να διανύσουν τεράστιες αποστάσεις.
Αυτό που κάνει για μένα ξεχωριστό ένα ταξίδι δεν είναι τόσο να καταφέρνει να καλύψει όλες σου τις ανάγκες και επιθυμίες, αλλά κυρίως να σου δημιουργεί νέες. Για παράδειγμα, χαζεύοντας επί ώρες τα πανέμορφα τοπία, συνειδητοποίησα πόσο ανάγκη έχω την επαφή με την φύση, πόσο αγχολυτικά και θεραπευτικά επιδρά πάνω μου.
Εκεί, στο κατάστρωμα του κρουαζιερόπλοιου, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην βάλω αυτή την ανάγκη σε σίγαση επιστρέφοντας, για χάρη της καθημερινότητας. Και ξεκίνησα να σχεδιάζω τα επόμενα ταξίδια, αμέσως μόλις είδα μια επιγραφή με κάτι που είπε φίλος μου εξερευνητής: Δεν έχω δει ποτέ στα αλήθεια κανένα σύνορο. Ίσως μόνο στο μυαλό κάποιων ανθρώπων.
