μοναδική ευχάριστη εξαίρεση στην τραγική επικαιρότητα που ζούμε αποτελούν τα κυνηγετικά νέα, όλα τα μεταναστευτικά πουλιά και μεταξύ αυτών και τα θηρεύσιμα έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα σε πολύ μεγάλους αριθμούς
Τη περίοδο που τα βάσανα των Ελλήνων μοιάζουν να μην έχουν τέλος (χαράτσια, χαράτσια και νέα χαράτσια μετά τα χαράτσια…, που θα βρει ο κόσμος τα χρήματα για να πληρώσει, δεν ξέρω), ευτυχώς, να πούμε και κανένα καλό για να μην κολλήσουμε στη κατάθλιψη, ο Θεός μάλλον θα είναι κυνηγός. Εφέτος βιώνουμε την καλύτερη κυνηγετική περίοδο, από την άποψη της πληθώρας των θηραμάτων, των τελευταίων δέκα ετών. Λαγοχρονιά λέει ο ένας, μπεκατσοχρονιά ο άλλος, περδικοχρονιά, τσιχλοφασοχρονιά… προσθέστε κι εσείς ότι θέλετε.
Τα καλά νέα
Ετσι λοιπόν, όλα δείχνουν ότι, μοναδική ευχάριστη εξαίρεση στην τραγική επικαιρότητα που ζούμε αποτελούν τα κυνηγετικά νέα. Αυτό που βλέπουμε φέτος έχει πολλά χρόνια να ξανασυμβεί. Εξαιτίας των καιρικών συνθηκών που επικρατούν στη Βόρεια Ευρώπη και στη Ρωσία όλα τα μεταναστευτικά πουλιά και μεταξύ αυτών και τα θηρεύσιμα έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα σε πολύ μεγάλους αριθμούς.
Οι κυνηγοί λόγω της οικονομικής κρίσης μπορεί να μείωσαν τις εξόδους και να ταξιδεύουν με ένα αυτοκίνητο πέντε άτομα, όμως το κυνήγι δεν το κόβουν και δεν πρέπει να το κόψουν με τίποτα. Ειδικά τώρα που έχει θήραμα.
Οι φίλοι του περιοδικού ΚΥΝΗΓΟΣ & ΦΥΣΗ που τηλεφωνούν απ’ όλη την Ελλάδα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, περιγράφουν με ενθουσιασμό τη πληθώρα των συναντήσεων που έχουν σε κάθε τους εξόρμηση με τα θηράματα που ο καθ΄ ένας επιλέγει να κυνηγήσει. Τα ράφια των δόλιων των καταστημάτων στέγνωσαν, εκεί που μέτραγαν απώλειες που ξεπερνούσαν και το 70% σε ορισμένες περιπτώσεις. Φιλί ζωής για τις περισσότερες επιχειρήσεις το ανακάτεμα του καιρού, το οποίο έστειλε στη χώρα μας το «μάνα εξ’ ουρανού» εφέτος.
Προσόν του Λαού μας
Μπορεί τα χρήματα να μην περισσεύουν, όμως η κοινωνική αλληλεγγύη, η φιλία και η συναδελφικότητα σε δύσκολους καιρούς, ήταν πάντα το μεγάλο προσόν του Λαού μας. Όπως μας λένε, οι παλιές συνήθειες της περιόδου των «παχιών αγελάδων», όταν οι περισσότεροι «καβάλαγαν» το αμάξι τους και όργωναν την ύπαιθρο ψάχνοντας για τον κυνηγετικό τους παράδεισο, άλλαξαν. Αντίστοιχα τώρα, μαζεύεται η παρέα «τσοντάρουν» από το υστέρημά τους όλοι μαζί στα συμμαζεμένα ούτως η άλλως έξοδα του ταξιδιού, κι έτσι «αναδιαρθρώνουν» κάθε φορά το δικαίωμά τους να χαρούν την απόδραση στη φύση. Να «ρουφήξουν» τη χαρά του κυνηγιού και να ξαποστάσουν, έστω για λίγο, από το σταυρό που μας φόρτωσαν και κουβαλάμε, ο κάθε νοικοκύρης στη πλάτη του.
Η ιδιαιτερότητα του τόπου μας
Παρατηρώντας τις αντιδράσεις του Λαού μας, οι «δανειστές» μας απορούν. Αδυνατούν να ερμηνεύσουν πως, με τα τόσο σκληρά και εξοντωτικά μέτρα σοκ που μας επέβαλλαν μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα, ακόμα αντέχουμε και δεν έχουμε οδηγηθεί σε μαζικές αυτοκτονίες. Τα Μέσα τους σχολιάζουν ειρωνικά ακόμη και παρεϊστικο ουζάκι που συνεχίζουμε να πίνουμε στους καφενέδες. Πως όμως να εξηγήσεις σε κάποιον που έχει διαφορετική κουλτούρα εσένα, τι σημαίνει να έχεις γεννηθεί και να ζεις σ’ ένα φυσικό περιβάλλον όπως της Ελλάδας μας. Να λούζεσαι με το καθάριο φως του ήλιου 300 ημέρες το χρόνο. Να περιβάλλεσαι από ένα καταπράσινο ανάγλυφο τοπίο που το αγκαλιάζουν τα γαλανά νερά. Να αποδράς εύκολα σε μαγικούς κολπίσκους και παραλίες οι οποίες χρυσίζουν την αυγή και το δείλι. Να συλλέγεις ελεύθερα τους καρπούς της φύσης (κυνηγώντας και ψαρεύοντας), χωρίς να πληρώνεις τέλη σε κάποιον «ιδιοκτήτη» της.
Μα…, θα μου πείτε εδώ έρχονται για ολιγοήμερες διακοπές και «τρελαίνονται» από διάθεση για ζωή μόλις αισθανθούν το φώς του τόπου μας, γιατί δεν καταλαβαίνουν και εμάς που ζούμε μόνιμα σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο; Εκείνοι μάλλον δεν θέλουν, κι εμείς μάλλον δεν θ’ αλλάξουμε, απλώς θα προσαρμοστούμε για να επιβιώσουμε όπως κάνουμε εδώ και 5.000 χρόνια.
