Διασχίζεις τους “Δρόμους του Κρασιού” μέσα σε αμπελώνες απ΄ όπου ξεπροβάλλουν αρχαίοι ναοί. Ανακαλύπτεις τη μαγεία να σιγοπίνεις Αηγιωργίτικο, με μια απόλαυση που δεν ένιωσες ποτέ μέσα στην πόλη. Και τα αρώματα της περιοχής μοιάζουν να εναρμονίζονται με τον τόπο και την ατμόσφαιρα, με έναν τρόπο που, μέχρι να αφήσεις την πόλη πίσω σου, μόνο να τον φανταστείς μπορείς. Αν μπορείς δηλαδή…
Τέτοιες είναι οι εμπειρίες από μια βόλτα στους «Δρόμους του Κρασιού»!
Το ταξίδι γίνεται γρήγορα μέσω της εθνικής οδού Κορίνθου-Τρίπολης και αρχίζει στην έξοδο Αρχαία Νεμέα.
Η Αρχαία Νεμέα είναι ένα μικρό σύγχρονο χωριό, με περίπου 200 κατοίκους, χτισμένο σε μια υψίπεδη κοιλάδα της Κορινθίας, στους ανατολικούς πρόποδες των Αρκαδικών Βουνών.
Πλησιάζοντας στο χωριό προβάλλουν από μακριά μέσα στους αμπελώνες οι κολώνες του αρχαίου ναού του Νεμείου Διός. Δεσπόζει στο κέντρο του Ιερού του Διός (αρχές 6ου αιώνα π.Χ.) όπου από το 573 π.Χ. διεξάγονταν οι αρχαίοι αθλητικοί αγώνες Νέμεα.
Ο ναός του Νεμείου Διός κτίστηκε μετά τα μέσα του 4ου π.Χ αι. και μόνο τρεις από τις αρχαίες κολώνες του αντιστάθηκαν στο χρόνο. Οι υπόλοιπες προστέθηκαν σταδιακά τα τελευταία χρόνια κατά την αναστήλωση του.
Σε κοντινή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο του Ιερού του Διός βρίσκεται το αρχαίο Στάδιο (330 π.Χ.). Εκεί ο επισκέπτης διασχίζει την Κρυπτή Είσοδο, μια στοά με λαξευτούς λίθους και τέχνη θαυμαστή, που οδηγεί από το φως στο μισοσκόταδο και πάλι στο φως, ώσπου αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο το αρχαίο Στάδιο.Την ίδια θολωτή στοά χρησιμοποιούσαν και οι αρχαίοι αθλητές για την είσοδό τους στο Στάδιο. Θεωρείται από τις πρωιμότερες που συναντώνται στην Αρχαία Ελλάδα, την οποία ο Παυσανίας (6.20.8) αποκαλεί Κρυπτή Είσοδο. Πράγματι μοιάζει να είναι κρυμμένη, εκτός αν σταθείς ακριβώς απέναντί της.
Η αρχαία εκδοχή της σημερινής “φυσούνας” από την οποία βγαίνουν οι αθλητές στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου…
Η ανασκαφή του αρχαίου σταδίου της Αρχαίας Νεμέας ξεκίνησε το 1974 από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή και ολοκληρώθηκε το 1991 μετά την συστηματική και επίμονη προσπάθεια του καθηγητή από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Stephen G. Miller.
Ο αρχαιολογικός χώρος στην Αρχαία Νεμέα είναι άψογα οργανωμένος, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μουσείο όπου εκτίθενται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Οι αρχαίοι αγώνες Νέμεα ξεκίνησαν το 573 π.Χ. και διεξάγονταν κάθε δύο χρόνια, τη δεύτερη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Ο νικητής στεφανώνονταν με κλωνάρια από αγριοσέλινο. Ονόματα μεγάλων νικητών βρίσκονται ακόμα χαραγμένα στις πέτρες του Σταδίου.
Ωστόσο το αρχαίο στάδιο της Νεμέας εξακολουθεί σήμερα να παραμένει ζωντανό καθώς τα Νέμεα αναβιώνουν από το 1996 κάθε τέσσερα χρόνια, με την συμμετοχή εκατοντάδων αθλητών, ηλικίας από 5 έως 97 ετών, από δεκάδες χώρες του κόσμου!
Η διεθνής αθλητική συνάντηση, που διοργανώνεται από τον «Σύλλογο για την Αναβίωση των Νεμέων Αγώνων», δεν απευθύνεται σε επαγγελματίες αθλητές, αλλά στον μέσο άνθρωπο ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, γλώσσας ή θρησκείας. Σκοπός δεν είναι η παροχή θεάματος στους επισκέπτες – αν και αυτό δεν αποκλείεται ως αποτέλεσμα – αλλά η ευκαιρία καθενός και όλων να «μεταμορφωθεί» σε αρχαίο Έλληνα αθλητή, έστω για μόλις δέκα λεπτά της ώρας. Οι επόμενοι αγώνες έχουν προγραμματιστεί για το 2020.
Περιπλανήσεις στους αμπελώνες της Νεμέας
Από την Αρχαία Νεμέα ξεδιπλώνεται το δίκτυο των Δρόμων του Κρασιού που διασχίζει τους εκτεταμένους αμπελώνες της κοιλάδας. Πινακίδες δείχνουν τον δρόμο για τα οινοποιεία και τα γύρω χωριά.
Οι φυσικές ομορφιές υποδεικνύονται ως τοποθεσίες με ιδιαίτερη θέα. Όπως η μεσαιωνική Μονή της Παναγίας του Βράχου, σε απόσταση 5 χλμ από τον αρχαιολογικό χώρο, στο δρόμο προς Νεμέα. Πρόκειται για ένα βυζαντινό καστρομονάστηρο, γαντζωμένο στη βραχώδη πλευρά ενός κάθετου λόφου, το οποίο αναστηλώθηκε πρόσφατα και είναι πλέον επισκέψιμο.
Ανεβείτε μέχρι την είσοδο και ανοίξτε την πόρτα- η είσοδος είναι ελεύθερη. Αξίζει τον κόπο όχι μόνο για την θέα αλλά και τις εξαιρετικές εργασίες αναστήλωσης στον εσωτερικό χώρο.
Διασχίζοντας το οινοποιητικό δίκτυο «Δρόμοι Κρασιού» διαπιστώνεις ότι πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι μόνο οι αρχαίοι ναοί, τα αγάλματα και τα αρχαία κείμενα.
Είναι και η καθημερινή ζωή, οι μικρές και μεγάλες αγωνίες των ανθρώπων για την επιβίωση σ’ αυτή την άκρη της Ευρώπης.Η Νεμέα, πατρίδα και βασίλειο της πολυδύναμης ποικιλίας Αγιωργίτικο, της ευγενέστερης ερυθρής ποικιλίας αμπέλου της νότιας Ελλάδας, αποτελεί τη μεγαλύτερη οινοπαραγωγική περιοχή της χώρας.
Η ζώνη που καλλιεργείται το Αγιωργίτικο από το οποίο παράγεται το φημισμένο κρασί ΠΟΠ Nεμέα οριοθετήθηκε το 1971 και εκτός από την πόλη της Νεμέας, περιλαμβάνει ακόμα 16 χωριά: Αρχαία Νεμέα, Αρχαίες Κλεωνές, Ασπρόκαμπος, Γαλατάς, Γυμνό, Δάφνη, Καστράκι, Κεφαλάρι, Κούτσι, Λεόντιο, Αηδόνια όπου βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα Μυκηναϊκά Νεκροταφεία της Πελοποννήσου, Μποζικάς, Μαλανδρένι, Πετρί, Τιτάνη και Ψάρι.
Οι οινοπαραγωγοί της περιοχής έχουν να επιδείξουν σπουδαίο έργο με διεθνείς διακρίσεις και βραβεία. Μάλιστα σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσουν και να ενισχύσουν τον οινοτουρισμό, ενώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του Συνδέσμου Οινοποιών Νεμέας, και ως σύγχρονοι μύστες μυούν τους επισκέπτες τους στον θαυμαστό κόσμο του κρασιού.
Έτσι ο επισκέπτης που θα βρεθεί στους Δρόμους του Κρασιού της Νεμέας έχει την ευκαιρία όχι μόνο να περιηγηθεί στους αμπελώνες, αλλά και να γνωρίσει από κοντά τους Έλληνες οινοπαραγωγούς, να ξεναγηθεί στους χώρους παραγωγής, ωρίμανσης και παλαίωσης οίνων των οινοποιείων, να δοκιμάσει νέες και πεπαλαιωμένες σοδειές, να ενημερωθεί μετά τον τρύγο για τα φρέσκα κρασιά της χρονιάς.
Η είσοδος στα οινοποιεία είναι δωρεάν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι περιφερειακές Ενώσεις Οινοπαραγωγών της Ελλάδας συμμετέχουν στον εορτασμό της «Ευρωπαϊκής Ημέρας Οινοτουρισμού» που θεσμοθετήθηκε το 2009 και εορτάζεται κάθε χρόνο, τη δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου.
Οι δρόμοι του κρασιού της Νεμέας προσφέρονται για χαλαρή βόλτα με ποδήλατο για όλη την οικογένεια. Να πάρετε μαζί και το ποδήλατο σας!
Νέρωναν το κρασί τους οι αρχαίοι;
Κι επειδή η κατανάλωση οίνου κατά τους αρχαίους χρόνους θεωρείτο σύμβολο της ελληνικής πολιτιστικής ταυτότητας, σίγουρα θα αναρωτιέστε κι εσείς, πώς να ήταν άραγε το κρασί που έπιναν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Κατά τις αρχαίες πηγές, το κρασί στην ακατέργαστη και μη αραιωμένη μορφή, που σπάνια έπιναν οι αρχαίοι Έλληνες, ήταν γλυκό. Εξαιτίας μάλιστα του ζεστού κλίματος και της μικρής παραγωγής συνήθως περιείχε 15-16% αλκοόλ, αντί του 12,5% το οποίο θεωρείται φυσιολογικό σήμερα.
Καταρχάς, το κρασί αποκτούσε τη γεύση του αγγείου στο οποίο το φύλαγαν, και τότε δεν χρησιμοποιούσαν δρύινα βαρέλια που χαρίζουν στα σύγχρονα κρασιά το χαρακτηριστικό άρωμα βανίλιας. Εννοούμε μυρωδιά πίσσας ή ρετσινιού που χρησιμοποιούσαν στο σφράγισμα των αμφορέων, ενώ σε κάποιες περιστάσεις το κρασί έπαιρνε τη μυρωδιά του πρόβειου ή κατσικίσιου δέρματος από τους ασκούς όπου το φύλαγαν.
Μερικές φορές στο στάδιο της παρασκευής πρόσθεταν κι άλλα συστατικά όπως θαλασσινό νερό, αρωματικά βότανα ή μυρωδικά.
Πάντως το περίεργο έθιμο των Ελλήνων να προσθέτουν νερό στο κρασί τους δεν το συναντάμε σε άλλες οινικές κουλτούρες. Ανακάτευαν νερό και κρασί σε ένα μεγάλο ειδικό δοχείο που ονομαζόταν κρατήρ. Το υγρό που προέκυπτε θα πρέπει να ήταν δυνατό όσο είναι οι σύγχρονες μπύρες.
Οι αρχαίοι φαίνεται να γνώριζαν καλά τις επιδράσεις της οινοποσίας στον ανθρώπινο οργανισμό. Ένα αξιοπρεπές συμπόσιο άλλωστε περιοριζόταν στην κατανάλωση τριών κρατήρων: έπιναν έναν κρατήρα εις υγείαν, τον δεύτερο για τον έρωτα και ένα τρίτο για τον ύπνο.
Ο τέταρτος προφανώς προκαλούσε σοβαρές παρενέργειες…
