Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος ένα άρθρο για τον την διατήρηση του περιβάλλοντος αλλά και τις συνέπειες μη διατήρησής του.
Καταστροφικοί σεισμοί σ’ όλα τα μήκη της γης, τυφώνες, πλημμύρες, γρίπη των πτηνών και δεν ξέρουμε τι άλλο θα μας προκύψει. Σημεία των καιρών που σηματοδοτούν μεγάλες γεωλογικές και κλιματολογικές αλλαγές στο άμεσο μέλλον, με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα επιβίωσης, για όλα τα είδη και ιδιαίτερα για τον άνθρωπο.
Βέβαια, όλα αυτά τα φυσικά φαινόμενα είναι φυσιολογικά, γιατί απλούστατα ο πλανήτης μας είναι πολύ νέος σε ηλικία γεωλογικά και λογικό είναι να γίνονται κοσμογονικές αλλαγές σε κάθε στιγμή. Η Φύση γενικότερα κάνει διορθωτικές αλλαγές σε «αφύσικες» επεμβάσεις του ανθρώπου, γιατί πάντα ο πλανήτης πρέπει να λειτουργεί σε ισορροπία και αρμονία σύμφωνα με τους συμπαντικούς και φυσικούς νόμους της ύπαρξής του.
Μην ξεχνάμε πως ζούμε πάνω σ’ έναν πλανήτη που περιστρέφεται γύρω απ’ τον εαυτό του με την ασύλληπτη ταχύτητα των 40.000 χιλιομέτρων την ώρα και συγχρόνως γύρω απ’ τον ήλιο με 108.000 χιλιόμετρα.
Όσο το ανθρώπινο είδος θα παρεμβαίνει ανισόρροπα στην ισορροπία του οικοσυστήματος, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, τόσο αυτό θα μεταβάλλεται και θα εξελίσσεται αδιαφορώντας για την επιβίωση ορισμένων μορφών ζωής που κατοικούν σήμερα επάνω στον πλανήτη, μεταξύ αυτών και τον άνθρωπο. Ταπεινά μιλώντας, όσο ο άνθρωπος αναλώνει αλόγιστα τους φυσικούς πόρους με μοναδικό σκοπό το κέρδος, επιταχύνει το δικό του τέλος καθότι δεν θα μπορέσει να ζήσει σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον το οποίο γίνεται εχθρικό. Θα πληρώνει το τίμημα αντίδρασης της φύσης με χίλιους τρόπους. Καύσωνες, πλημμύρες, χαλάζι, χιόνια, φωτιές, επιδημίες, ακραίες καιρικές καταστάσεις που πάντα θα έχουν κόστος ζωής και διαβίωσης.
Το ζητούμενο στην όλη υπόθεση της ύπαρξής μας είναι τελικά ο σεβασμός στη Φύση σε κάθε περίπτωση και να κινούμαστε μέσα στις φυσικές προδιαγραφές σε κάθε μας δραστηριότητα, γιατί διαφορετικά έχει αποδειχθεί ότι το πληρώνουμε αδρά με χίλιους τρόπους.
Ξαφνικά μας προέκυψε η γρίπη των πτηνών, λες και δεν είχαν πάντα τα πουλιά γρίπη όπως ο άνθρωπος. Όμως η γρίπη αυτή ήταν μια φυσιολογική γρίπη που λειτουργεί, ιδιαίτερα στα πτηνά, ως μέσον φυσικής επιλογής και δείκτης αντοχής στην προσαρμοστικότητα του περιβάλλοντος, γιατί στο ζωικό κόσμο επιβιώνουν μόνο οι δυνατοί οργανισμοί.
Γιατί αυτή η απλή γρίπη μετατράπηκε σε μαζική επιδημία για τα πουλιά με προεκτάσεις μόλυνσης και για τον άνθρωπο;
Μήπως επειδή ο άνθρωπος παρέβη τους φυσικούς κανόνες;
Το θέμα είναι απλό. Στη Φύση όλα είναι αρμονικά καμωμένα και ιδιαίτερα εμείς οι κυνηγοί το γνωρίζουμε σίγουρα. Όλα τα άγρια πουλιά και ζώα ζουν κάτω από αυστηρούς χωροταξικούς κανόνες, που όταν παραβιάζονται έχουμε τις επιδημίες, που λειτουργούν στην ουσία ως άμυνα για τη διατήρηση της ισορροπίας των πληθυσμών, όπως π.χ. τη μυξωμάτωση στα αγριοκούνελα όταν ο πληθυσμός τους αυξάνεται υπερβολικά σε μια περιοχή, η οποία δεν μπορεί να τα θρέψει.
Τα άγρια ποτέ στην ουσία δεν έχουν μόνιμο τόπο διαβίωσης, πάντα μετακινούνται για να αποφύγουν τις αρρώστιες και τις επιδημίες, είναι η απαραίτητη φυσική άμυνα, μόνον έτσι επιβιώνουν.
Εδώ, στην περίπτωση των εκτροφείων, όλα είναι αφύσικα, έχουν παραβιαστεί τα πάντα στο βωμό του αδηφάγου κέρδους. Πολύ φυσικό λοιπόν να έχουμε γρίπες και επιδημίες. Η μήπως κι αυτό εξυπηρετεί το κέρδος κάποιων;
Υπεύθυνος, λοιπόν, ο άνθρωπος για όλα. Τι μένει; Ίσως, η γνώση και ο σεβασμός των νόμων της φύσης καθώς και η διεύρυνση της γνωριμίας με το φυσικό περιβάλλον με σκοπό την αρμονική συμβίωση.
Γράφει ο Θανάσης Κυριτσάκας
