Η εγκατάσταση του Βιομηχανικού Αιολικού Πάρκου (ΒΑΠ) στο Κεντρικό Μαίναλο ανάμεσα στα χωριά Βυτίνα, Ελάτη, Μεθύδριο, Αλωνίσταινα, Πιάνα, Χρυσοβίτσι, θα επιφέρει ισχυρό πλήγμα και ανεπανόρθωτη βλάβη στο περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, το τοπίο και τον ορεινό τουρισμό.
Οι 12 γιγάντιες ανεμογεννήτριες που σχεδιάζεται να εγκατασταθούν στα 1450m πάνω στην υπέροχη κορυφογραμμή του Φαλάνθιου Όρους (Παυσανίας – «Αρκαδικά»), συνολικού ύψους 180 μέτρων και διαμέτρου των πτερυγίων του ρότορα 136 μέτρα, ισοδυναμούν με 12 ουρανοξύστες 60 ορόφων. Δεκατέσσερα χιλιόμετρα νέων δρόμων για τη διέλευση τεράστιων μηχανημάτων και 60-μετρων οχημάτων, θα οργώσουν τις πλαγιές και τις κορυφογραμμές. Πενήντα χιλιόμετρα εκσκαφών και επιχώσεων για την τοποθέτηση του υπογείου καλωδίου, θα ανασκάψουν την τουριστική διαδρομή Μεθύδριο – Βυτίνα – Αλωνίσταινα – Πιάνα -Δαβιές – Σιλίμνα – Δόριζα.
Πρόκειται για ένα φαραωνικό έργο, δυσανάλογα τερατώδες και ασυμβίβαστο, με την κλίμακα των παραδοσιακών οικισμών του Μαινάλου, με το τοπίο και τον ιστορικό και πολιτισμικό χαρακτήρα του Φαλάνθου. Σε άμεση γειτνίαση με την περιοχή Natura του Ανατολικού Μαινάλου και μέσα στο θεσμοθετημένο Καταφύγιο Άγριας Ζωής (KAZ) του Λιμποβισίου, συνιστά κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας προστασίας και διατήρησης του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Η παραγωγή, μόλις, 36MW για το ενεργειακό δυναμικό της χώρας, με ακριβό τίμημα την αλλοίωση και καταστροφή ενός εκ των τριών (ορεινή Αρκαδία, Πήλιο, Ζαγοροχώρια) πλέον τουριστικών, ιστορικών και φυσιολατρικών προορισμών της Ελλάδας, είναι αδικαιολόγητη.
Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) της εταιρείας που θα κατακρεουργήσει και το Μαίναλο, προσεγγίζει μονοσήμαντα τη σκοπιμότητα του έργου ως αποκλειστικά ενεργειακού. Παραλείπει και σκόπιμα υποεκτιμά πολύ σημαντικούς παράγοντες που σχετίζονται με αναπτυξιακά, χωροταξικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Παραβιάζει κατάφωρα την αναπτυξιακή φυσιογνωμία του Μαινάλου που έχει καθορισθεί από πλήθος νομοθετικά και χρηματοδοτικά εργαλεία ως «ορεινή ζώνη εναλλακτικού τουρισμού και πολυδραστηριοτήτων». Έρχεται σε αντίθεση με το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού, το Ειδικό Χωροταξικό για τον Τουρισμό και τον νόμο 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα, που για τους ορεινούς χώρους εκτός των άλλων προβλέπουν:
– Ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των περιοχών.
– Διαφύλαξη των τοπίων, των δασών και των οικολογικών χαρακτηριστικών τους.
– Προστασία και ανάδειξη των πολιτισμικών, ιστορικών και αναπτυξιακών τους πόρων.
Τέλος, καταστρατηγούνται πλήρως οι προβλέψεις της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΕΠΜ) για το Μαίναλο, που εγκρίθηκε το 2010 από τη Γεν. Διευθ. του ΥΠΕΚΑ και που ορίζει σαφώς ως ζώνη απαγόρευσης πάσης φύσεως τεχνικών έργων και οδοποιίας το Κεντρικό Μαίναλο. (Καταφύγιο Άγριας Ζωής στο Λιμποβίσι και ζώνη άνωθεν των 1.400 μέτρων).
Το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ), που θα καθιστούσε νόμο του κράτους την προστασία – διατήρηση – ήπια οικοανάπτυξη του Μαινάλου έκτοτε αραχνιάζει στα συρτάρια των υπουργείων. Γιατί άραγε;;
Καλούνται όλοι οι πολίτες, κοινωνικοί φορείς, Εφορία Αρχαιοτήτων Αρκαδίας, Δασαρχεία, αλλά κυρίως οι Δήμοι και η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, με συγκεκριμένες πράξεις και αρνητικές γνωμοδοτήσεις να κινητοποιηθούν ώστε να αποτραπεί ένα έγκλημα, που θα επιφέρει στον τόπο μας μη αναστρέψιμα αποτελέσματα.
Εκτός των άλλων και μέχρι τις 17/5/2021 να υποβάλουμε το έντυπο Δ 11 με τις αντιρρήσεις και προτάσεις μας προς το ΥΠ.ΕΝ., ώστε να μην εγκριθούν οι περιβαλλοντικοί όροι για το συγκεκριμένο έργο στη συγκεκριμένη θέση.
