Το ροζ και το μπλε είναι δύο χρώματα που στη φύση συναντώνται σπάνια μαζί. Όταν όμως γίνεται το πάντρεμα, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Η λίμνη Χίλιερ αποτελεί ζωντανό παράδειγμα.
Εκτείνεται σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων από τα καταγάλανα νερά του Μεγάλου Αυστραλιανού Κόλπου. Και παρόλο που και τα δικά της νερά είναι εξίσου διαυγή, αντί να καθρεφτίζουν το μπλε του ουρανού, έχουν μία εξωτική ροζ απόχρωση. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε μία βέβαιη ερμηνεία του φαινομένου. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, για το ροζ χρώμα ευθύνεται η μεγάλη συγκέντρωση φύκων Νταναλιέλα στον βυθό της λίμνης. Αυτό το είδος φύκων, το οποίο απαντάται και στη Νεκρά Θάλασσα, παράγει καροτενοειδή, την χρωστική ουσία των καρότων.
Το μικρό μέγεθος της λίμνης σε συνδυασμό με τη δυσανάλογα μεγάλη συγκέντρωση Νταναλιέλα έχει ως αποτέλεσμα την εντυπωσιακή απόχρωση. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι για το ροζ χρώμα ευθύνεται η παρουσία αλοφιλικών βακτηρίων στις κρούστες του αλατιού. Το αλάτι αλληλεπιδρά με το διττανθρακικό νάτριο και το αποτέλεσμα της αντίδρασης είναι εμφανές στο ανθρώπινο μάτι με τη χρωματική αλλαγή του νερού. Περικυκλωμένη από ένα πυκνό δάσος ευκαλύπτων και σχετικά μικρή στο μέγεθος, η λίμνη Χίλιερ παρέμενε για αρκετά χρόνια ένα καλά κρυμμένο μυστικό στις όχθες του νησιού Μιντλ της νοτιοδυτική Αυστραλία. Το μήκος της δεν ξεπερνά τα 600 μέτρα και το πλάτος της τα 250. Το μόνο που την προδίδει είναι το χρώμα της.
Δείτε από ψηλά πως ξεπροβάλλει μέσα από την πυκνή βλάστηση (βίντεο drone) Η πρώτη γραπτή αναφορά στη «ροζ λίμνη» που διασώζεται χρονολογείται στο 1802. Ο βρετανός πλοηγός και χαρτογράφος Μάθιου Φλάιντερς εντόπισε τυχαία τη λίμνη, κατέγραψε στο ημερολόγιό του το σπάνιο φαινόμενο και συνέλεξε δείγματα από το ροζ νερό για να φέρει πίσω στην πατρίδα του.
Η Χίλιερ δεν είναι η μοναδική ροζ λίμνη στον πλανήτη. Το φαινόμενο εντοπίζεται σε δύο ακόμη μέρη: στη Σενεγάλη και στο Έσπερανς της δυτικής Αυστραλίας. Ωστόσο, είναι η μόνη που το χρώμα των νερών της είναι τόσο έντονο. Στις υπόλοιπες, αν κανείς συλλέξει ένα δείγμα σε ποτήρι, το νερό θα μοιάζει σαν να είναι απλώς θολό. Της Χίλιερ παραμένει έντονο ροζ.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στα τέλη του 19ου αιώνα, οι Βρετανοί επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τη λίμνη για την εξαγωγή αλατιού. Ωστόσο, δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την ποιότητάτου και σταμάτησαν τις διαδικασίες. Από τότε, η εκμετάλλευση της Χίλιερ είναι μόνο τουριστική. Διοργανώνονται περιηγήσεις με ιπτάμενα μέσα και από τη θάλασσα, καθώς η λίμνη δεν είναι επισκέψιμη από κοντά.
Το κολύμπι είναι επίσης αυστηρά απαγορευμένο, όχι για λόγους ασφαλείας, αλλά για να μην αλλοιωθεί η αγνότητα και η καθαρότητα του φυσικού τοπίου….
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr
