Η κατάσταση που επικρατεί στο δάσος του Καϊάφα, έχοντας περάσει πια ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από την περίοδο των πυρκαγιών της Ηλείας, είναι απογοητευτική.
Ό,τι απέμεινε από τη φωτιά… ισοπεδώθηκε από τα μεγαλεπήβολα σχέδια των αυτόκλητων «ειδικών» (Ε.Τ.Α., εργολάβοι & δασαρχείο).
Συγκεκριμένα, με πρόσχημα τον καθαρισμό του δάσους από τα καμένα, όργωσαν και ισοπέδωσαν την περιοχή με βαριά ερπυστριοφόρα μέσα, καταπατώντας την φυσική αναγέννηση του δάσους, με τελικό αποτέλεσμα την μετάλλαξη του τοπίου από δάσος σε άνυδρους αμμόλοφους με έντονα σημάδια ερημοποίησης.
Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ότι το καμένο δάσος αποτελεί τη φυσική σκέπη για την προστασία των νέων βλασταριών ακολουθώντας την διεργασία της φυσικής αναγέννησης, η οποία είναι μια διαδικασία που προκύπτει μέσα από την αποδόμηση και αποσύνθεση του «παλιού» και προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία του «νέου» (λίπανση και εμπλουτισμό του εδάφους από την νεκρή οργανική ύλη).
Κατά την πάροδο του καλοκαιριού του 2008, μπουλντόζες και γερανοί έμπαιναν στο χώρο του δάσους με σκοπό την απομάκρυνση και πώληση των καμένων και ζώντων δέντρων, συνθλίβοντας στο πέρασμα τους τα νέα βλαστάρια που γεννιόντουσαν.
Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές δημιουργήθηκε ένα κίνημα για την σωτήρια του Καϊάφα από τα αρπακτικά σχέδια των εργολάβων το οποίο κατάφερε την προσωρινή απομάκρυνση των βαρέων αυτών οχημάτων από την περιοχή του δάσους.
Υπό την πίεση του κινήματος και την δημοσιότητα που πήρε το θέμα, η Ε.Τ.Α. και οι τοπικοί παράγοντες, κατά την περίοδο του φθινοπώρου του 2008, ξεκίνησαν “events” εθελοντικών αναδασώσεων, χρυσώνοντας το χάπι της εγκληματικής εγκατάλειψης του δάσους. Ωστόσο, οι προσπάθειες αναδάσωσης ήταν ανεπιτυχής, λόγω της προηγούμενης καταστροφής που υπέστη το έδαφος.
Σήμερα, η εικόνα που αντιμετωπίζει ο επισκέπτης στο δάσος του Καϊάφα είναι αντιφατική. Στο μεν δάσος, το οποίο έχει μείνει ανέπαφο από την ανθρώπινη παρέμβαση, έχει ξεκινήσει η διαδικασία της φυσικής αναγέννησης, ενώ στο άλλο σημείο η καταστροφή φθάνει σε όρια μη αναστρέψιμα.
Σήμερα τα βαρέα μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου έχουν «κρυφτεί» εντέχνως πίσω από τους αμμόλοφους. Τα μουλάρια, τα οποία χρησιμοποιούν οι εταιρείες για την απομάκρυνση των κορμών μέσα από το δάσος, αφήνονται ελεύθερα, μη δίνοντας τους τροφή, με συνέπεια να τρώνε και να καταπατάνε τα νέα βλαστάρια.
Όπως επίσης, μέσα στο χώρο του δάσους υπάρχουν στάνες με αιγοπρόβατα. Αριστερά και δεξιά του δρόμου είναι στοιβαγμένα ξύλα που πωλούνται προς όφελος τοπικών συμφερόντων.
Ο Καϊάφας είναι άλλη μια θλιβερή απόδειξη της θέσης των κρατούντων για το περιβάλλον και για όσα προετοιμάζουν για την οικονομική αφαίμαξη της περιοχής. Απέναντι στα σχέδια τους για ήπιες παρεμβάσεις για «οικολογικά θέρετρα εναλλακτικού τουρισμού και οικολογικές ιόνιες οδικές αρτηρίες» και απέναντι στην σχεδιασμένη εγκατάλειψη του Καϊάφα, πρέπει να στηθεί ένα κίνημα με συνέχεια.
Ο Καϊάφας, το προστατευόμενο δάσος της Στροφυλιάς, δεν είναι εμπόρευμα! Δεν ανήκει ούτε στα μεγάλα ούτε στα μικρά τοπικά συμφέροντα!
Το δάσος είναι ελεύθερο δημόσιο κοινωνικό αγαθό.
Απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση των βαρέων οχημάτων και των “οικολογικών” μέσων που καταστρέφουν την φυσική αναγέννηση του δάσους.
Να φύγουν οι εργολάβοι από τον Καϊάφα και από κάθε δάσος, ποταμό, πάρκο & ελαιώνα…
