Tα οδικά ταξίδια στην Ευρώπη έχουν υπέρ και κατά: βλέπεις πολλά και διάφορα μέρη, αλλά κουράζεσαι κάπως παραπάνω∙ έχεις μεγαλύτερη ευελιξία, αλλά πρέπει να είσαι οργανωμένος∙ χρειάζεσαι περισσότερες ημέρες −μιας και δεν πας… πετώντας−, αλλά όχι περισσότερα χρήματα – ευτυχώς.
Το ζήτημα είναι πως, όταν ξεκινήσεις να τριγυρίζεις με το δικό σου αυτοκίνητο από χώρα σε χώρα, εθίζεσαι. Κάπως έτσι την πατήσαμε και –λαμβάνοντας υπόψη και τη δυσανεξία του Τάσου στα αεροπλάνα− τα καλοκαίρια παίρνουμε οικογενειακώς, όποτε το επιτρέπει η τσέπη μας, τους δρόμους.
Αυτήν τη φορά το πρόγραμμα είχε Προβηγκία και Νίκαια, από εκεί όμως δεν επιστρέφεις στην Αγκόνα μονορούφι. Αποφασίσαμε λοιπόν να μείνουμε δυο νύχτες σε μια πλευρά της Τοσκάνης την οποία δεν γνωρίζαμε καθόλου, αφού κατά το παρελθόν είχαμε επισκεφθεί μόνο τους πολυδιαφημισμένους προορισμούς της – τα SOS.
Η Κορτόνα είναι από τις παλαιότερες πόλεις τις Τοσκάνης και μία από τις πόλεις της Ετρουσκικής Δωδεκάπολης, μιας συνομοσπονδίας ανάλογης με αυτές που είχαν δημιουργήσει οι ελληνικές πόλεις-κράτη.
Το ορμητήριό μας ήταν ένα απολύτως άσημο χωριό, η Λατερίνα, όπου είχαμε κλείσει ένα ολόκληρο, δίπατο παρακαλώ, μεσαιωνικό σπίτι, για το οποίο πληρώναμε το ιλιγγιώδες ποσό των 46 ευρώ τη βραδιά με πρωινό. Αφού της αφιερώσαμε λίγο χρόνο, καθώς −όπως φαίνεται− πουθενά στην Τοσκάνη δεν μένεις παραπονεμένος, ξεκινήσαμε για το Αρέτσο.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.lifo.gr
