της Ηρώς Κουνάδη
Μπορεί το ταμείο να είναι μείον, και όσο φτηνά δωμάτια και αν βρίσκουμε ο προϋπολογισμός να μην σηκώνει διανυκτέρευση, οι μονοήμερες όμως –ειδικά αν μαζέψεις την παρέα για να βάλετε βενζίνη ρεφενέ– είναι μια απολύτως βιώσιμη εναλλακτική, για να μην στερηθείς μια βόλτα στην φύση, που θα έπρεπε να είναι βασικό και αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα, όπως έχουμε ξαναπεί. Το πού θα πάτε, άφησέ το πάνω μας.
Στις Πετριές της Εύβοιας
Σου τις συστήσαμε πριν λίγο καιρό ως τέλεια ανοιξιάτικη εκδρομή, είναι όμως υπέροχες και το φθινόπωρο. Ακριβώς δύο ώρες και 10 λεπτά από την Αθήνα, χωρίς καθόλου ανεβοκατέβα βουνά, οι Πετριές είναι ένα γλυκύτατο χωριό χτισμένο στην πλαγιά ενός λόφου, στην κεντρική πλατεία του οποίου, κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο, απλώνει τραπεζάκια μια από τις πιο ξακουστές κρεατοταβέρνες της Εύβοιας, ο Μπόκαρης
Στους καταρράκτες της Πέτρας
Ακόμα πιο κοντά μας, στη μιάμιση ώρα από την Αθήνα, οι καταρράκτες της Πέτρας στην Αλίαρτο είναι μια από τις ευκολότερες, και παραδόξως περισσότερο άγνωστες, μονοήμερες που μπορείς να κάνεις. Οι ίδιοι οι καταρράκτες δεν απέχουν περισσότερο από ένα 5λεπτο περπάτημα σε βατό μονοπάτι από εκεί που θα αφήσεις το αυτοκίνητο, ενώ ο περιβάλλων χώρος είναι εξοπλισμένος με τραπεζάκια για πικνίκ με σάουντρακ το νερό που κελαρύζει. Αν κρυώνεις Νοέμβρη μήνα να κάτσεις να φας κάτω από τα πελώρια πλατάνια (δεν σε αδικούμε) στο χωριό της Πέτρας, ένα χιλιόμετρο από τους καταρράκτες, το Καφενείο του Φαρμακοποιού σερβίρει ωραιότατα μεζεδάκια σε τιμές… καφενείου (10-12€ το άτομο).
Στο καταφύγιο Μπάφι, στην Πάρνηθα
Η κοντινότερη απ’ όλες τις μονοήμερες που ξεκινούν από την Αθήνα, είναι τόσο κοντά… κι όμως τόσο μακριά, γιατί η φύση της Πάρνηθας πραγματικά δεν έχει αττικό ταίρι. Τα μονοπάτια, οι διαδρομές και τα ξέφωτα για πικνίκ είναι ως γνωστόν πολλά, εμείς λέμε να οργανώσεις μια μονοήμερη συγκεκριμένα με βάση το καταφύγιο Μπάφι, αφενός για το φαγητό, αφετέρου γιατί από εδώ ξεκινούν στις 10.00 το πρωί οι οργανωμένες πεζοπορίες της Trekking Hellas. Η διάρκεια της πεζοπορίας είναι 4 ώρες, ενώ με τη βοήθεια του οδηγού θα μάθεις σπουδαία πράγματα για τη χλωρίδα του Δρυμού, με τα 1.100 καταγεγραμμένα είδη φυτών, και για τα ίχνη των ζώων στο δάσος και πώς μπορείς να τα διαβάσεις. Η πεζοπορία είναι κατάλληλη (και σούπερ διασκεδαστική, θα προσθέσουμε εμείς) και για παιδιά, από 11 ετών και πάνω.
Στα Βίλια, στον Κιθαιρώνα
Τα έχεις πιθανότατα ακουστά για μια από τις πλέον κοσμαγάπητες χασαποταβέρνες στα πέριξ της Αττικής, δεν είναι όμως αυτή ο μόνος λόγος να ανηφορίσεις τις πλαγιές του Κιθαιρώνα. Τα Βίλια είναι ένα γλυκύτατο χωριό με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, αμφιθεατρικά χτισμένο στα 600 μέτρα υψόμετρο, από το οποίο ξεκινούν σούπερ ενδιαφέρουσες διαδρομές, τόσο πεζοπορικές όσο και οδηγικές, προς τις κορυφές του βουνού αλλά και προς το θαλασσινό Πόρτο Γερμενό στους πρόποδές του. Η δε προαναφερθείσα ταβέρνα είναι ο Έλατος, που σερβίρει φανταστικά κρέατα στη σχάρα και τη σούβλα (αρνίσια παϊδάκια και κοντοσούβλι προβατίνας είναι στα οπωσδήποτε) σε τιμές που κυμαίνονται στα 20€ το άτομο.
Στην Αρβανίτσα, στον Ελικώνα
Ένα πανέμορφο ελατοδάσος στην πλαγιά του άλλου παραγνωρισμένου βουνού στα πέριξ της Αττικής, η Αρβανίτσα είναι ιδανική για πεζοπορίες στην φύση, που μπορούν να γίνουν όσο μεγάλες ή όσο μικρές θέλεις (ο προσανατολισμός είναι εύκολος, και τα μονοπάτια άψογα οργανωμένα) αλλά και για να αράξεις με πικνίκ στα ηλιόλουστα ξέφωτά της. Μπουφανάκι οπωσδήποτε να πάρεις, στα χίλια μέτρα υψόμετρο μετά τις 16.00 οι θερμοκρασίες δεν αστειεύονται. Στις παρυφές του δάσους, εκεί που θα αφήσεις το αυτοκίνητο, απλώνει ξύλινα τραπεζάκια η ομώνυμη ταβέρνα Αρβανίτσα, που σερβίρει νοστιμιές σαν το αγριογούρουνο στιφάδο, τις σπιτικές πίτες, τα τοπικά τυριά που γίνονται τέλεια σαγανάκια, κι έναν φανταστικό κοκκινιστό κόκορα με χυλοπίτες. Μαζί με ωραίο τοπικό κρασί και κερασμένο γλυκάκι στο τέλος, ο λογαριασμός έρχεται στα 17€ περίπου το άτομο.
