Ίσως είδατε τις φωτογραφίες με τους δύο μαυρόγυπες που κατέβηκαν στο δάσος της Δαδιάς, όταν έσβησε η πυρκαγιά μετά από 17 μέρες, να στέκονται στην άσφαλτο σαστισμένοι. Είμαστε τόσο αποκομμένοι από τη φύση που χρειάζεται να διανύσουμε κάποιο δρόμο για να συγκλονιστούμε με τέτοιες εικόνες. Από την άλλη, κάθε φορά που ακούμε κάποιον δασολόγο καταλαβαίνουμε ότι οι ειδικοί έχουν άλλο βλέμμα μπροστά στην καταστροφή, πιο αισιόδοξο, που έχει να κάνει κυρίως με το ότι γνωρίζουν πως η φύση, όσο κι αν έχει πληγωθεί, θα ξαναβρεί τις ισορροπίες της.
Το ερώτημα για το αν θα τα καταφέρουν οι μαυρόγυπες με οδήγησε στην Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης, μια περιβαλλοντική οργάνωση με σημαντική παρουσία στις περιοχές Έβρου και Ροδόπης, με στόχο την προστασία των αρπακτικών πουλιών ως δείκτες βιοποικιλότητας. Όπως μου εξηγεί ο κ. Λευτέρης Καψάλης, δασολόγος και ερευνητής πεδίου, η ΕΠΒΘ δημιουργήθηκε πριν από 3 χρόνια. Τα μέλη της προέρχονται από το πρόγραμμα πεδίου του WWF Ελλάς στη Δαδιά, με ενεργή δράση από το 1980 και μόνιμη επιστημονική ομάδα από το 1992, που συνέβαλε καθοριστικά στην επιβίωση των πουλιών με συμπληρωματική τροφή και άλλες δράσεις. Από τότε που μειώθηκε η κτηνοτροφία στο δάσος η εύρεση τροφής για τους μαυρόγυπες, που είναι νεκροφάγα, έγινε πιο δύσκολη και ο πληθυσμός τους –που άκμαζε στην ελληνική ύπαιθρο μέχρι το 1950– ελαττώθηκε δραματικά. Η μείωση των κουφαριών των κτηνοτροφικών ζώων έπρεπε να ενισχυθεί με ταΐστρες όπου περίπου μία φορά την εβδομάδα οι υπεύθυνοι άφηναν κάποιο ψοφίμι.
Το 1980 εκδόθηκε απόφαση που έθεσε το δάσος της Δαδιάς προστατευμένη περιοχή σε έκταση 350.000 στρεμμάτων. Το 2006 κηρύχθηκε Εθνικό Πάρκο με έκταση 428.000 στρεμμάτων, από τα οποία τα 72.900 αποτελούν τις δύο ζώνες προστασίας της φύσης (Α1 και Α2 ή, αλλιώς, μεγάλος και μικρός πυρήνας). Στους πυρήνες επιτρέπονται οι ανθρώπινες δραστηριότητες που ιστορικά ασκούνταν και συνέβαλλαν στη διατήρηση της «καλής κατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος» και απαγορεύτηκαν οι δραστηριότητες που προκαλούν όχληση ή θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη της άγριας ζωής και ειδικότερα των αρπακτικών πουλιών. Ο πυρήνας του δάσους φιλοξενεί (ή φιλοξενούσε;) το μοναδικό φυσικό αναπαραγόμενο πληθυσμό μαυρόγυπα σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο.
Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000 και έχει χαρακτηριστεί ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για την ορνιθοπανίδα και ως τόπος Κοινοτικής Σημασίας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο www.athensvoice.gr
