Έχω ένα Πόιντερ 6 χρόνων, το τελευταίο διάστημα καθυστερεί όλο και περισσότερο (ως και 15’) τις επιστροφές του όταν κυνηγάμε στο πυκνό. Όπως καταλαβαίνετε το γεγονός αυτό δημιουργεί προβλήματα συνεργασίας κι εκνευρισμούς. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Η γνώμη μου είναι:
Πρώτος λόγος για τον οποίο ένα σκυλί τέτοιας ηλικίας (6 ετών) αρχίζει και γίνεται δύσχρηστο είναι πρώτον ότι αποκτά μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ξέρει ότι δεν μπορεί να χαθεί και απομακρύνεται περισσότερο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι φορώντας το μπίπερ, ο σκύλος ξέρει ότι θα τον βρούμε και το αποτέλεσμα είναι να απομακρύνεται στη διπλάσια απόσταση σε σχέση με αυτή που θα απομακρυνόταν εάν φορούσε μόνο κουδούνι.
Αναζητώντας την κατάλληλη μέθοδο
Εάν κάνουμε το λάθος και τιμωρήσουμε το ζώο όταν γυρίσει, χαλάμε τις σχέσεις που έχουμε και ο σκύλος επιστρέφει σε ακόμα αραιότερα χρονικά διαστήματα. Στην περίπτωση αυτή, τα χασίματα τα οποία δημιουργούνται κατά την έρευνα είναι ανεξάρτητα από το πόσο κυνηγάει ο σκύλος. Μπορεί κάλλιστα ένας σκύλος ο οποίος κυνηγάει 3 και 4 φορές την εβδομάδα να φεύγει εκτός ελέγχου και να καταστρέφει την αρμονία της έρευνας το ίδιο συχνά με ένα ζώο το οποίο κυνηγούσε μία ή δύο φορές την εβδομάδα.
Ποτέ δεν υπάρχει μια μαγική συνταγή με την οποία αυτόματα διορθώνονται όλοι οι σκύλοι, γι’ αυτό βαδίζουμε πάντοτε ψάχνοντας τη μέθοδο που θα είναι κατάλληλη για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Μην προσπαθείτε να τον ξεγελάσετε
Το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας και να φερόμαστε πάντοτε δίκαια, χωρίς να καταλαβαίνει ο σκύλος ότι προσπαθούμε κάπου να τον ξεγελάσουμε. Θα μπορούσατε να αφήσετε το ζώο να ψάχνει έχοντας κρεμασμένη στο λαιμό του μια αλυσίδα, φτιαγμένη από σύρμα, πάχος κρίκου 4 χιλιοστών, ώστε να μην είναι ψιλή και κινδυνεύσει να τον τραυματίσει. Εφ’ όσον την περάσουμε γύρω από το λαιμό του, το τμήμα της αλυσίδας το οποίο περισσεύει το διαιρούμε στη μέση και το σημείο αυτό το παίρνουμε και το ξαναπιάνουμε (αγκιστρώνουμε) πάλι στο κλιπ το οποίο υπάρχει στο περιλαίμιο.
Ελέγχοντας τον καλπασμό
Όταν το αφήνουμε να ψάξει για μισή ώρα, μετά τρία κομμάτια της αλυσίδας, αυτά μπροστά στο στήθος του ο σκύλος θα αρχίσει να ψάχνει πιο μαλακά, με μικρότερη ταχύτητα και μικρότερα ανοίγματα, διότι κάθε τρίτο ή τέταρτο βηματισμό κάποιο από τα μπροστινά του πόδια μπαίνει μέσα στον κρίκο της αλυσίδας που είναι μπροστά στο στήθος του, χαλώντας το ρυθμό του καλπασμού. Όταν μετά από μία–μιάμιση ώρα δούμε ότι ο σκύλος έχει μειώσει την έρευνά του υπερβολικά, τότε φέρνουμε την αλυσίδα και δεύτερη στροφή γύρω από το λαιμό του, την πιάνουμε στο κλιπ και αφήνουμε ένα μόνο κομμάτι αλυσίδας να κρέμεται μπροστά στα πόδια του.
Ψυχικό δέσιμο
Εάν δούμε ότι ο σκύλος εξακολουθεί να έχει μικρά ανοίγματα, τότε φέρνουμε τρίτη στροφή γύρω από το λαιμό του και τη μετατρέπουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο σε περιλαίμιο το οποίο δεν τον εμποδίζει στον καλπασμό. Εάν πάλι δούμε κάποια στιγμή ότι αρχίζει να γίνεται ανεξέλεγκτο, ξαναφήνουμε ελεύθερο ένα κομμάτι αλυσίδας και βέβαια κάθε μία ώρα τον φωνάζουμε, τον βάζουμε να ξαπλώσει δίπλα μας και μπορούμε να του δώσουμε μισό σάντουιτς και λίγο νερό, ώστε να ενισχύσουμε περισσότερο το ψυχικό δέσιμο του ζώου μαζί μας αλλά και να του δείξουμε ότι είναι πάντοτε κάτω από τον έλεγχό μας και πρέπει να είναι ευχαριστημένο για αυτό.
