Έχω ένα θηλυκό Σέττερ 4 χρόνων, όταν κυνηγάει με κουδουνάκι ανοίγεται πολύ, όταν του βάζω μπίπερ για να το βρίσκω, μαζεύεται και κυνηγάει δίπλα μου. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;
Από την ερώτησή σας μου γεννιούνται ερωτηματικά όπως «τώρα παρουσίασε το πρόβλημα ή προϋπάρχει επί 4 χρόνια;», «τι συμπεριφορά έχει ο σκύλος όταν φορά το μπίπερ;» κ.τ.λ.
Το πιο πιθανό είναι η σκύλα σας να έχει συνηθίσει το κουδουνάκι συνδυάζοντάς το θετικά με ανεύρεση θηράματος, ενώ το μπίπερ, λόγω ήχου, δεν την αφήνει να αισθανθεί άνετα και να ερευνήσει, ενώ παράλληλα ο ψυχισμός του ζώου πιθανολογείται να είναι «μαλακός». Εάν κατά τη διάρκεια που το ζώο φοράει μπίπερ έχει συναντήσει θήραμα με σωστή κατάληξη της κυνηγετικής πράξης (φέρμα και απόρτ), τότε είναι πιο εύκολο να το ξεπεράσει. Εάν πάλι το ζώο, φορώντας μπίπερ, συνάντησε θήραμα και κατά τη διάρκεια της φέρμας το μπίπερ ήχησε και το ζώο συνδύασε αρνητικά τον ήχο, τότε έχουμε άρνηση έρευνας και εγκατάλειψη.
Διορθωτικά, φορέστε κουδούνι στη σκύλα, επιλέξτε περιοχή με στητό θήραμα, οδηγήστε τη σκύλα για ολιγόλεπτη έρευνα και φέρμα και ολοκληρώστε την πράξη σωστά. Κατόπιν, φορέστε στη σκύλα μπίπερ, στην ίδια περιοχή, την ίδια χρονική περίοδο, σε ίδιο θήραμα για έρευνα και φέρμα, με το μπίπερ μόνο στην έρευνα και ολοκληρώστε την πράξη. Τέλος, φορέστε μπίπερ στη σκύλα στην ίδια περιοχή, με ίδιο θήραμα, την ίδια χρονική περίοδο, με το μπίπερ σε έρευνα και φέρμα. Το κρίσιμο σημείο είναι η στιγμή που κατά τη φέρμα το μπίπερ θα ηχήσει. Δείξτε παθιασμένοι για το θήραμα και ενθαρρύνετε το ζώο. Ολοκληρώστε την πράξη και επαναλάβετε για ακόμα μία φορά. Τα παραπάνω πρέπει να γίνουν σε τρεις περιόδους ώστε ο σκύλος να ξεπεράσει το πρόβλημα.
