Μελετά τους δύο τύπους που έχουν εντοπιστεί με βάση το DNA
Μια Αφρικανή περιβαλλοντολόγος βρέθηκε για 15 ημέρες στη Βόρεια Ελλάδα, για να μελετήσει τους λαγούς της πατρίδας μας.
Μια Αφρικανή περιβαλλοντολόγος βρέθηκε για 15 ημέρες στη Βόρεια Ελλάδα, για να μελετήσει τους λαγούς της πατρίδας μας. Πρόκειται για την Ellen Kayendeke, βοηθό καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Ουγκάντα, που κάνει και μεταπτυχιακή εργασία σε αντίστοιχο ινστιτούτο της Ολλανδίας.
Ο «ανατολικός» και ο «δυτικός»
Η περιβαλλοντολόγος έμεινε δέκα μέρες στον Έβρο, όπου έκανε τις παρατηρήσεις της, με αρωγό τον επιστημονικό συνεργάτη της ΣΤ΄ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας-Θράκης, κ. Πέτρο Πλατή, ενώ αντίστοιχα στοιχεία συγκέντρωσε και στο Νομό Θεσσαλονίκης, με τη βοήθεια του δασολόγου περιβαλλοντολόγου, κ. Χρήστου Σώκου.
Η επίσκεψη στη βόρεια Ελλάδα έρχεται ως συνέχεια τής διατριβής της βιολόγου κα. Σίλιας Αντωνίου από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας και Γενετικής του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών, η οποία είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι στην πατρίδα μας υπάρχουν δύο τύποι λαγών, ο «ανατολικός» και ο «δυτικός», όπως… βαπτίστηκαν.
Διαφοροποιήσεις
Σύμφωνα με τη μελέτη της κα. Αντωνίου, με βάσει την εξέταση τού DNA, στην Ελλάδα υπάρχουν δύο βασικοί τύποι λαγού. Οι δύο ομάδες είναι αρκετά διαφοροποιημένες ως προς τη γεωγραφική τους κατανομή. Ο ένας, «ο ανατολικός», κατανέμεται στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την Κύπρο και το Ισραήλ. Ο δυτικός τύπος, αντίθετα, βρίσκεται στην ηπειρωτική Ελλάδα, στα άλλα νησιά του Αιγαίου και του Ιουνίου, την Κρήτη, όπως και σε ολόκληρη την άλλη Ευρώπη.
Μάλιστα, στη Βόρεια Ελλάδα και ειδικότερα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Έβρο, οι δύο τύποι λαγών συνυπάρχουν, ενώ ανάλογη κατάσταση έχει καταγραφεί και σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας.
Το εντυπωσιακό είναι, σύμφωνα με την κα. Αντωνίου ότι εκεί όπου απαντώνται και οι δύο τύποι, πάλι προτιμούν να έχουν τις δικές τους περιοχές, ανάλογα με την ομάδα στην οποία ανήκουν. Αν και «υβριδίζουν» (δηλαδή ζευγαρώνουν μεταξύ τους, αν και προέρχονται από διαφορετική κατηγορία), έχει παρατηρηθεί ότι ο ανατολικός τύπος προτιμάει τις πεδινές εκτάσεις, ενώ ο δυτικός επιλέγει το ενδιαίτημά του στις ορεινότερες, δηλαδή, οι δυο ομάδες καταλαμβάνουν διαφορετικούς χώρους.
Σημαντικές ωφέλειες
Τα δείγματα που εξετάστηκαν από τους επιστήμονες ανέρχονται σε 267 και προέρχονται από την περίοδο 1997-2005. «Τα περισσότερα είχαν συγκεντρωθεί από την ΣΤ΄ΚΟΜΑ-Θ, ενώ υπήρχε συνεργασία και με κυνηγετικούς συλλόγους απ’ όλη τη χώρα. Η βοήθεια των κυνηγών ήταν πολύ σημαντική και τους ευχαριστούμε. Αυτό δείχνει ότι μπορούμε με κοινή προσπάθεια να έχουμε σημαντικές ωφέλειες», ανέφερε η κα. Αντωνίου.
Τώρα, η κ. Kayendeke, θέλει να δώσει περισσότερες εξηγήσεις αναφορικά με τη διαφορετικότητα των ενδιαιτημάτων των δύο τύπων λαγών. «Συγκρίνουμε το υψόμετρο, τον προσανατολισμό, την κλίση, τη θερμοκρασία, τη βροχόπτωση, την ακτινοβολία, την απόσταση από οικισμούς και δρόμους και τους κύριους τύπους βλάστησης των ενδιαιτημάτων που προτιμούν οι δύο τύποι λαγών. Κατόπιν, θα συνεχίσουμε τη μελέτη με τη βοήθεια δορυφόρου, γεγονός που θα μας δώσει τη δυνατότητα να φτιάξουμε και ένα χάρτη για τις δύο αυτές κατηγορίες. Πιστεύουμε ότι θα συγκεντρώσουμε ιδιαίτερα πολύτιμες πληροφορίες, οι οποίες θα μπορέσουν να αξιολογηθούν στη συνέχεια από θηραματολόγους», λέει η Εllen.
«Το κυνήγι είναι ένα διαχειριστικό εργαλείο»
Η νεαρή επιστήμονας, όταν ρωτήθηκε για το κυνήγι, απάντησε: «Γενικά έχω θετική άποψη. Είναι ένα διαχειριστικό εργαλείο που βοηθάει στη ρύθμιση των πληθυσμών των ειδών», ενώ ειδικά για τους Έλληνες κυνηγούς αποκρίθηκε με χαμόγελο: «Οι Έλληνες κυνηγοί είναι ευχάριστοι τύποι. Έχουν πάθος για τα θηράματα. Είναι οι πρώτοι που ενδιαφέρονται για τη διατήρησή τους. Ωστόσο, χρειάζεται περισσότερη εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, για να μπορούν να χαίρονται τις εξορμήσεις τους και στο μέλλον». Παράλληλα, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τόσο τον κ. Πλατή, όσο και τον κ. Σώκο, για τη βοήθεια που της πρόσφεραν ως επιστημονικοί συνεργάτες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας.
Μεγάλη η γενετική ποικιλότητα στην Ελλάδα
Και η Αφρικανή περιβαλλοντολόγος και η Ελληνίδα βιολόγος, τόνισαν ότι υπάρχουν, πάντα με βάσει το DNA, στη χώρα μας, και άλλοι υποτύποι λαγών, σε σημείο που κάθε νησί σχεδόν να έχει και το δικό του.
«Η γενετική ποικιλότητα των λαγών στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη, η υψηλότερη ανάμεσα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό αποτελεί ένδειξη υψηλής υγείας, που δεν πρέπει να αλλοιώσουμε, αλλά να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού», τονίζουν και οι δύο.
Μαζί τους συμφωνεί και ο κ. Σώκος που επισημαίνει: «Οφείλουμε να διαχειριστούμε με τέτοιον τρόπο αυτόν τον πλούτο ως προς την ποικιλότητα των τύπων των λαγών, ώστε να διατηρηθούν αναλλοίωτοι οι γηγενείς πληθυσμοί».
