Σε έναν κυνηγό δεν υπάρχει ούτε μια μέρα χωρίς εκπλήξεις. Κανένας κυνηγός δεν πρέπει να ξεχνάει ότι τίποτα δεν προβλέψιμο και προκαθορισμένο όταν ξεκινάει για το βουνό ή το βάλτο.
Το πάθος του κυνηγού για την επαφή με τη φύση τον οδηγεί σε αυτή τις περισσότερες φορές με ελάχιστες πιθανότητες για τη συνάντηση με το θήραμα αλλά είναι ανυπέρβλητη η αίσθηση να κυνηγάς κάτι που μόνο εσύ ξέρεις πόσο επιθυμείς για αρκετό καιρό. Η προσμονή και η αναμονή της μπεκάτσας, σου προκαλεί όλα τα παραπάνω. Ένα θήραμα που αρκετές φορές σε κοροϊδεύει, παίζει μαζί σου και με τους συντρόφους σου και σε ωθεί στα όρια της σωματικής αντοχής σου δοκιμάζοντας ταυτόχρονα και τις σκοπευτικές σου ικανότητες.
Όμως ο πραγματικός κυνηγός της, αυτός που ταυτόχρονα τη λατρεύει και την τιμά, συνεχίζει να την κυνηγά. Έχοντας την αίσθηση ότι αργά ή γρήγορα θα καταφέρει να την συναντήσει και ότι η τύχη θα του χαμογελάσει και το αποτέλεσμα που τόσο επιθυμούσε θα έρθει.
Ενάντια στον καιρό
Το νέο αίμα στο κουμάσι μου και οι μελλοντικές επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν περιθώρια για χαμένα σαββατοκύριακα. Ο καιρός βέβαια δεν ήταν σύμμαχος. Με 24 βαθμούς ηλιοφάνεια και ανέμους νοτίων διευθύνσεων μένεις σπίτι ή πας για ψάρεμα. Παρ’ όλα αυτά, το πάθος και η ανάγκη για επαφή με τη φύση και τη συνάντηση με τη βασίλισσα του δάσους, καθώς και η αγωνία για την αντίδραση της καινούργιας μου σκυλίτσας σε ενδεχόμενη συνάντηση με αυτή, όπλισε τη θέλησή μου να ανηφορίσω προς τα βόρεια του νομού μας.
Σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, από τα 800 μέτρα υψόμετρο και ψηλότερα, η ομίχλη σκέπαζε τα πάντα προκαλώντας μου δυσφορία στην οδήγηση, αβεβαιότητα προσανατολισμού και μείωση του αρχικού ενθουσιασμού για την έξοδό μου.
Η στάση για ξεκούραση και ανασύνταξη δυνάμεων κρίθηκε αναγκαία.
Η ικανοποίησή μου στα «κόκκινα»
Στην αρχή οι υπόλοιποι κυνηγοί με αντιμετώπισαν με περιέργεια… Μπεκάτσα με τέτοιο καιρό και τέτοια εποχή…
Παρ’ όλα αυτά, κατάφερα να τους πείσω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω με άδεια χέρια. Τότε εμφανίστηκε ο αρχηγός της παρέας και είπε τις μαγικές λέξεις: «Εγώ νωρίς το πρωί που έκοβα το βουνό, μου έκοψαν το δρόμο μπεκάτσες. Μάλιστα αρκετά πριν χαράξει».
Τα μάτια μου έλαμψαν και αμέσως ρώτησα που έγιναν όλα αυτά τα μαγικά πράγματα! Δεν περίμενα απάντηση φυσικά, αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη μού έδωσε ακριβείς οδηγίες και μου σχεδίασε έναν πρόχειρο χάρτη στο έδαφος που πλέον άρχισε να δέχεται όλο και περισσότερες στάλες βροχής.
Όλα τα αρνητικά που είχα συναντήσει μέχρι εκείνη την στιγμή εξαφανίστηκαν μονομιάς και η ομίχλη άρχισε να δίνει τη θέση της στο γκρίζο ουρανό που είχε γεμίσει περισσότερα σύννεφα. Η βροχή έγινε εντονότερη αλλά ποιος νοιαζόταν;
Στο μυαλό μου ήταν χαραγμένος ο πρόχειρος χάρτης του κ. Παναγιώτη. Μετά από μισή ώρα έφτασα στο σημείο που είχε περιγράψει με λεπτομέρειες ο καλός αυτός άνθρωπος και η ικανοποίησή μου ήτανε στα «κόκκινα».
Η βορινή πλαγιά με πυκνή βλάστηση και καλυμμένη από πυκνή φτέρη, μου έφτιαξε τη διάθεση και οι κινήσεις έγιναν ταχύτατα ώστε να βρεθώ στην πολυαγαπημένη θέση να περπατώ στο δάσος με βροχή ανάμεσα σε φτέρες ακούγοντας μόνο τον ήχο από τα κουδουνάκια των συντρόφων μου. Δεν άργησα να γίνω μούσκεμα αλλά το απολάμβανα.
Ελευθέρωσα τα σεττεράκια μου και τα άφησα να με οδηγήσουν…
Ακολουθούσα τη διαδρομή που μου είχε υποδείξει ο αρχηγός της ομάδας και το μονοπάτι που μου είχε περιγράψει ήταν πραγματικά ευκολοδιάκριτο. Ξαφνικά τα κουδούνια σταμάτησαν να ηχούν στα αυτιά μου και ο ήχος του μπίπερ με καλούσε κοντά στις αγάπες μου. Η βελουδομάτα μού έκανε την τιμή και πετάχτηκε και άκουσα το γνώριμο ήχο που κάνουν τα φτερά της όταν προσπαθεί να ξαφνιάσει κυνηγό και κυνηγόσκυλα. Τη χάιδεψα και την έβαλα στο γιλέκο μου. Η σκυλίτσα μου άλλαξε αμέσως συμπεριφορά και άρχισε να καταπίνει το βουνό, ενώ η χαρά μου δεν περιγραφόταν και δεν είναι λίγοι αυτοί που την έχουν ζήσει. Αλλά όσες φορές και να συμβεί, το ίδιο χαρούμενος και συνεπαρμένος θα νιώθω!
Κυνηγόσκυλο σε δευτερόλεπτα!
Με τη διάθεση στα ύψη και τη βροχή να χτυπά ασταμάτητα το καπελάκι μου
-χρώματος πορτοκαλί μην ξεχνιόμαστε- συνέχισα την προκαθορισμένη πορεία μου. Σε λίγο η βροχή άρχισε να υποχωρεί και οι ατμοί έκαναν την ατμόσφαιρα να αναδύει όλες τις μυρωδιές της βρεγμένης γης. Η ξαφνική διαπίστωση εξαφάνισης των σκυλιών μου ανέγειρε τις αισθήσεις μου και η τύχη μού χαμογέλασε! Μια βελουδομάτα ερχότανε καταπάνω μου μέσα από το δάσος. Τα σκυλάκια μου έφτασαν αλαφιασμένα και μου έφεραν τη μακρομύτα που κατάφερα δευτερόλεπτα πριν να κοιμίσω. Η αλλαγή συμπεριφοράς της νέας μου σεττερίνας ήταν εμφανής. Από κουτάβι έγινε κυνηγόσκυλο και η έρευνά της μου έφτιαχνε απίθανα τη βρεγμένη μου διάθεση. Η διαδρομή στο δάσος συνεχίστηκε για αρκετή ώρα χωρίς άλλη συνάντηση με τη βασίλισσα της καρδιάς μας.
Τα έλατα στην κορυφή της πλαγιάς φιλοξενούσαν ένα κοπάδι φάσσες. Το πορτοκαλί γιλέκο και καπέλο εξαφανίστηκαν με ταχύτατες κινήσεις και η αλλαγή φυσιγγίων έγινε γρήγορα αλλά προσεχτικά. Είχα την πίστη ότι θα περάσουν από κοντά μου και είχα καταλάβει ότι δεν ήθελαν να αποχωριστούν εύκολα την κούρνια τους.
Αεριωθούμενο
Ο θόρυβός τους σαν αεριωθούμενο πάνω από το κεφάλι μου, ήταν το σύνθημα να εγκαταλείψω την προσωρινή μου κρυψώνα και με δύο στοχευόμενες βολές κατάφερα να κρατήσω μια. Όμορφη, μεγάλη, με φτέρωμα τέλεια σχηματισμένο. Ποιος να φανταζόταν τέτοια τύχη; Φάσσα είχα να πάρω δυο συναπτές κυνηγετικές περιόδους. Και όχι ότι δεν την κυνηγάω, αλλά πάντα διαπίστωνα τη λανθασμένη μου επιλογή καρτεριού. Και τώρα που δεν είχα τα κατάλληλα ρούχα, τα κατάλληλα φυσίγγια, την κατάλληλη παραλλαγή, πέρασαν πάνω από το κεφάλι μου!!!
Η επιστροφή μου προς το αυτοκίνητο μου επιφύλαξε ακόμη μια συνάντηση αλλά αυτή τη φορά βγήκε η μπεκάτσα νικήτρια. Με προσέβαλε ανεπανόρθωτα στα μάτια της νέας μου συντρόφου αλλά συμβαίνουν αυτά…
Ακόμη θα γελάει μαζί μου η πονηρή. Εδώ θέλω να αναφέρω τη χρησιμότητα του τελευταίου μου αντικειμένου (αξεσουάρ) για το κυνήγι. Είναι ένα είδος GPS αλλά δεν έχει ούτε χάρτες ούτε πλήκτρα και έχει μέγεθος όπως ένα μεγάλο ρολόι τσέπης. Όταν εγκαταλείπω το αυτοκίνητο, πατάω και κλικάρω το σημείο και μου δείχνει συνέχεια την απόσταση και την κατεύθυνση που απέχω από αυτό. Υπολογίζει τα μέτρα που διανύω και με βγάζει από την αβεβαιότητα και την αγωνία να βρω το αυτοκίνητό μου σε άγνωστα σημεία όπου κυνηγάω. Ειδικά τις ημέρες με ομίχλη είναι αναγκαίο.
«Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται»
Η αμφιβολία αυτού του θηράματος και οι εκπλήξεις που σου επιφυλάσσει η μη δεδομένη συνάντηση μαζί της, κάνει τη συνάντηση όταν επιτευχθεί, να έχει ανυπολόγιστη αξία. Στα μάτια μου ήταν καρφωμένη για πολλή ώρα η εικόνα της σκυλίτσας μου να στέκεται ακίνητη μπροστά στη βασίλισσα. Τι να λέμε τώρα έμεινα άλαλος. Να κατάφερνα να την έπαιρνα κιόλας. Αλλά μην είμαστε και αχάριστοι. Τον αέρα μου τον καθαρό τον εισέπνευσα, την ικανοποίηση της συνάντησης την ένιωσα, τη χαρά της επιτυχίας την έζησα και την ευχάριστη έκπληξη της φάσσας θα τη γευόμουν το ίδιο βράδυ συνοδευόμενη από τις δύο μακρομύτες.
Όσοι λοιπόν αγαπούν αυτό το θήραμα, δεν έχουν να κάνουν τίποτα λιγότερο από το να το αναζητούν με οποιαδήποτε καιρική συγκυρία. Αν έχετε υπομονή, θάρρος, σεβασμό για το θήραμα, κάποια στιγμή θα ανταμειφθείτε. Η τύχη μου εμένα ήταν η ομάδα των κυνηγών στη βρύση και η επιθυμία του κ. Παναγιώτη να με ανταμείψει για το θάρρος μου.
«Καλά βρε παιδάκι μου δεν φοβάσαι να κυκλοφορείς τόσο μακριά μέσα στο δάσος μόνος; Δεν έχει και σήμα εδώ πάνω», μου υπενθύμισε. Η απάντησή μου μάλλον του άρεσε… «Όποιος φοβάται κ. Παναγιώτη, πέφτει και κοιμάται και όπως βλέπετε κανείς μας εδώ πάνω δεν κοιμάται!”.
