Ένα ολοκληρωμένο λαγόσκυλο από άποψη ηλικίας και εμπειρίας, θα πρέπει αντικειμενικά να έχει τις παρακάτω ικανότητες στο κυνήγι του λαγού
1. Στο αρχικό στάδιο, πρέπει να ψάχνει με σοβαρότητα αρκετή περιοχή και ανεξάρτητα απ’ τα υπόλοιπα σκυλιά της ομάδας, διορθώνοντας γρήγορα τα τυχόν λάθη (ανάποδος ντορός, μεγάλη απομάκρυνση απ’ το βασικό ντορό). Τέλειο ψάξιμο με ακρίβεια, που αποδεικνύεται με την ευκολία του ιχνηλάτη να ξεχωρίζει τους διαφορετικούς ντορούς, στην περίπτωση που βόσκησαν δυο και τρεις λαγοί μαζί, να απομονώνει ένα και μοναδικό ντορό, χωρίς να «ξεγελιέται» απ’ τους υπόλοιπους και να φτάνει σύντομα στο γιατάκι, παρ’ όλες τις δύσκολες καιρικές και εδαφικές συνθήκες, δείγμα της λεπτής όσφρησης που έχει ο σκύλος. Να γαβγίζει περιοδικά με χαρακτηριστικό τόνο φωνής, μόνο όταν υπάρχει πραγματικός φρέσκος ντορός που οδηγεί σίγουρα στο γιατάκι. Είναι λάθος το ασταμάτητο φλύαρο γάβγισμα.
2. Σίγουρο πλησίασμα στο γιατάκι και ξεσήκωμα του λαγού. Μερικά σκυλιά φτάνουν κοντά στο γιατάκι αλλά δυσκολεύονται να ξεσηκώσουν το λαγό που κρύβεται σε λίγα μέτρα απόσταση, γιατί μυρίζουν μόνο «έδαφος». Σ’ αυτή την περίπτωση οι ιχνηλάτες που μυρίζουν τον αέρα έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα να εντοπίσουν το λαγό άμεσα και να τον ξεσηκώσουν με «όρθιο κεφάλι».
3. Σταθερή καταδίωξη που φαίνεται απ’ την ικανότητα του ιχνηλάτη να κρατά τον έλεγχο του ντορού και να «ανεβαίνει» προοδευτικά, έχοντας αίσθηση της κατεύθυνσης του λαγού, κανονίζοντας την ταχύτητα με τέτοιο λογικό τρόπο, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις διάφορες συνθήκες και περιστάσεις που θ’ αντιμετωπίσει. Η καταδίωξη πρέπει πάντα να δηλώνεται με το περιοδικό γάβγισμα του σκύλου. Αν σε κάποιο σημείο χάσει τον ντορό, πρέπει πρώτα να απομονώσει αυτό το μέρος και μετά βαθμιαία να ξανακερδίσει τον ντορό και να συνεχίσει την καταδίωξη.
4. Να έχει μεγάλη αντοχή σ’ όλη τη διάρκεια του κυνηγιού και να επιμένει τόσο πολύ, όσο είναι απαραίτητο. Στην περίπτωση της καταδίωξης του λαγού, να συνεχίζει τόσο μακριά, μέχρι ν’ αναγκάσει το λαγό να γυρίσει πίσω στην περιοχή που ξεσηκώθηκε, όσες φορές κι αν χρειαστεί.
5. Προσαρμοστικότητα. Είναι η ικανότητα του ιχνηλάτη να προσαρμόζεται γρήγορα στις αλλαγές των συνθηκών ιχνηλασίας. Ένας προσαρμόσιμος ιχνηλάτης θα καταδιώξει το θήραμα τόσο γρήγορα ή τόσο αργά, όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν. Σε αντίθετη περίπτωση θα κουραστεί άσκοπα και θα χάσει τη δύναμη και την αντοχή του.
6. Υπομονή. Να αντιμετωπίζει κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται, με μεγάλη προθυμία και με την ανάλογη χρονική διάρκεια, έτσι ώστε να πάρει τον έλεγχο του κυνηγιού πάλι με το μέρος του. Η υπομονή βοηθάει το σκύλο να ολοκληρώνει τη δουλειά του με σιγουριά στις δύσκολες καταστάσεις και να μην αφήνει το κυνήγι στη μέση.
7. Αποφασιστικότητα. Έχει άμεση σχέση με την υπομονή και τα δύο μαζί είναι στοιχεία που συνυπάρχουν στον ίδιο σκύλο, δηλαδή η αποφασιστικότητα είναι αποτέλεσμα της υπομονής και αντίστροφα. Χαρακτηρίζουν τη μεγάλη ποιότητα του ιχνηλάτη. Ένας αποφασιστικός σκύλος κυνηγάει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, ακόμα και πέρα απ’ τα όρια της αντοχής του, έχοντας μόνο ένα πράγμα στο μυαλό του: «να τελειώσει αυτό που άρχισε».
8. Ανεξαρτησία. Είναι η ικανότητα του ιχνηλάτη να βασίζεται στον εαυτό του και να μην επηρεάζεται απ΄ τα λάθη των άλλων σκύλων. Ειδικά στο κυνήγι μαζί με άλλα σκυλιά, ο κατάλληλος βαθμός ανεξαρτησίας φαίνεται όταν συγκεντρώνεται με σοβαρότητα στο ντορό που ακολουθεί, χωρίς να διακόπτει τη δουλειά του με το παραμικρό που θα δει ή θ’ ακούσει απ’ τα υπόλοιπα σκυλιά. Στην περίπτωση, όμως, που κάποιο άλλο σκυλί με το γάβγισμά του δείχνει ότι πραγματικά βρήκε κάτι χειροπιαστό (φρέσκο ντορό ή τον ίδιο το λαγό), τότε πρέπει να πλησιάσει και να δουλέψει πλέον ομαδικά. Το να μην παίρνει πρωτοβουλία και να μιμείται τα άλλα σκυλιά, είναι δείγμα έλλειψης ανεξαρτησίας. Το να αγνοεί παντελώς τα άλλα σκυλιά της ομάδας ή να μην τα προσέχει καθόλου, είναι δείγμα υπερβολικής ανεξαρτησίας.
9. Συνεργασία. Είναι η ικανότητα του ιχνηλάτη να συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους σκύλους, συμβάλλοντας με αποτελεσματικό τρόπο στον κοινό σκοπό της ομάδας, που είναι η ανακάλυψη και η καταδίωξη του λαγού, χωρίς ζήλιες ή άλλες ενέργειες που θα χαλάσουν το κυνήγι και θα σπάσουν την ομαδικότητα.
10. Ανταγωνιστικό πνεύμα. Είναι η επιθυμία του ιχνηλάτη να υπερισχύει στο ψάξιμο ή την καταδίωξη του θηράματος και το δείχνει με το συνεχές φλύαρο γάβγισμα, χωρίς να υπάρχει καθόλου ντορός πολλές φορές. Όμως εδώ υπάρχει ένα λεπτό και κρίσιμο σημείο. Το πνεύμα ανταγωνισμού θα πρέπει να ακολουθείται από έλεγχο και συγκέντρωση του σκύλου στο κυνήγι του ζώου και μόνο, κι όχι από την πρόθεσή του να ανταγωνιστεί τους άλλους ιχνηλάτες. Ο υπερβολικός ανταγωνισμός φαίνεται καθαρά γιατί ο σκύλος χάνει την προσαρμοστικότητα, την υπομονή και τη συνεργασία.
11. Εξυπνάδα. Είναι το προσόν του ιχνηλάτη που τον βοηθάει να εφαρμόσει όλες τις ικανότητές του αποτελεσματικά, με τον τρόπο ενός έμπειρου τεχνίτη. Ο έξυπνος σκύλος μαθαίνει απ’ τις εμπειρίες του και σπάνια χάνει το χρόνο του, επαναλαμβάνοντας τα προηγούμενα λάθη. Η εξυπνάδα φαίνεται απ’ την ικανότητα του σκύλου να προσαρμόζεται στις αλλαγές των συνθηκών ιχνηλασίας, να ακολουθεί το ντορό σταθερά, ελέγχοντας και χρησιμοποιώντας πολλούς τρόπους και μεθόδους ιχνηλασίας, και να κλιαφίζει σε διαφορετικούς τόνους για κάθε περίσταση, δίνοντας έτσι στον κυνηγό σημαντικές πληροφορίες για τη θέση του θηράματος και την εξέλιξη του κυνηγιού.
Θανάσης Κυριτσάκας
