Σε απόσταση αναπνοής από τα Ελληνικά σύνορα, μπορεί ο αναζητητής κυνηγός να έρθει σε επαφή με ένα κυνηγετικό και φυσικό περιβάλλον που παραπέμπει στις παλαιότερες, θηραματικά πλούσιες περιόδους στον τόπο μας.
Παρότι και εκεί την τελευταία δεκαετία ασκείται μεγάλη κυνηγετική πίεση από τους εισαγόμενους τουρίστες κυνηγούς, πηγαίνοντας στα Σκόπια, νιώθεις ότι μπήκες στη «μηχανή του χρόνου» και γύρισες 50 χρόνια πίσω. Έχω επισκεφτεί για κυνήγι αρκετές φορές διάφορες περιοχές των Σκοπίων και με διάφορες παρέες, φίλων κυνηγών ή διοργανωτών. Η τελευταία όμως έκανε τη διαφορά. Το περασμένο Νοέμβρη ακολούθησα τον φίλο, συνεργάτη και γνωστό επαγγελματία εκπαιδευτή σκύλων, Γιάννη Αποστολόπουλο, σε μια εξόρμηση στα Σκόπια. Ο Γιάννης επισκέπτεται συχνά την περιοχή για λόγους εκπαίδευσης. Εκεί μπορεί και προσφέρει στα εκπαιδευόμενα σκυλιά περισσότερες ευκαιρίες να έρθουν σε επαφή με το θήραμα, να ‘ξυπνήσουν’.
Εκπαίδευση και κυνήγι
Σε αυτό το ταξίδι, συνδυάσαμε το τερπνό μετά του ωφελίμου. Την 1η ημέρα δώσαμε ευκαιρίες στα 14 ως 20 μηνών σκυλιά, κυνηγώντας ορεινή πέρδικα ‘Alectoris graeca’ στα 2.100μ., ενώ τη 2η ημέρα πεδινή πέρδικα ‘Perdix-perdix’ στο κάμπο. Το αποτέλεσμα ήταν θετικό τόσο για τα εκπαιδευόμενα σκυλιά που ήρθαν σε επαφή, φερμάρισαν και απορτάρισαν δεκάδες φορές το διήμερο, όσο και για εμάς που αφενός γεμίσαμε με εικόνες χαράς και αφετέρου τη τσάντα με θήραμα.
Ιδιαίτερα στην ορεινή πέρδικα, ο τόπος ήταν σχεδόν παρθένος, δεδομένου ότι οι ντόπιοι δεν την κυνηγάνε και για τους ξένους ο Κυνηγετικός Σύλλογος είχε κλείσει το κυνήγι της στη συγκεκριμένη περιοχή τα τελευταία χρόνια, λόγω της πλεονεξίας στην κάρπωση που παρουσίαζαν οι τελευταίοι.
Νομίζω ότι αξίζει να σταθούμε και να σκεφτούμε για λίγο τους παράγοντες που επηρέασαν θετικά την εξόρμησή μας. Ως πρώτο θα επέλεγα την αξιοσημείωτη διαχειριστική τακτική που ακολουθεί ο Κυνηγετικός Σύλλογος η οποία προϋποθέτει γνώση αλλά και συνείδηση της αξίας του θηραματικού κεφαλαίου και το διαχωρισμό του από τον τόκο ο οποίος είναι αναλώσιμος, προς κατανάλωση. Οι άνθρωποι έδειξαν ότι έχουν αρχές και αξίες τις οποίες προσπαθούν διατηρήσουν, παρότι κάποιοι τουρίστες κυνηγοί επιχειρούν να εξαγοράσουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους.
Αδιαφορώντας αν τις ‘κάψουν’ και σε λίγο χρόνο μετατρέψουν και αυτές τις περιοχές θηραματικά άγονες. Ως δεύτερο θα επέλεγα την εξαιρετική σχέση του Γιάννη με τον Πρόεδρο του τοπικού Κυνηγετικού Συλλόγου καθώς και με άλλους σημαντικούς ανθρώπους για την προσφορά τους στο κυνήγι και τη σκοποβολή. Σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα η φιλοξενία μας, από τους συνάδελφους κυνηγούς, να καταγραφεί στις θετικές κυνηγετικές εμπειρίες.
Είναι ‘δίπλα’
Τι είναι αυτό, λοιπόν, που τραβάει τόσους κυνηγούς κάθε χρόνο στα Σκόπια; Ίσως ο Γιάννης Αποστολόπουλος να είναι καταλληλότερος να απαντήσει αυτό το ερώτημα, αλλά θα το επιχειρήσω. Καταρχήν βρίσκονται πολύ κοντά σε μας. Ιδιαίτερα για πολλούς κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας τα Σκόπια είναι πιο κοντά από ότι για τους Αθηναίους κυνηγούς τα κλασικά κυνηγοτόπια που βρίσκονται σε αποστάσεις 400 χλμ, πήγαινε-έλα. Δεύτερον τα Σκόπια προσφέρουν εξαιρετική ευκαιρία στους νοσταλγούς του ελληνικού παραδοσιακού κυνηγίου, να βιώσουν κυνηγετικές απολαύσεις της Ελλάδας του ’60 και του ’70, σε παρόμοιους βιότοπους. Τρίτον είναι μια πανέμορφη χώρα, με τη γεωργία να έχει επιτρέψει στη φύση να διατηρήσει το χρώμα, το χαρακτήρα και τα χαρακτηριστικά της. Ευχόμαστε να το διατηρήσει.
Θυμίζει άλλες εποχές
Στα Σκόπια συναντάς πεδινές, δασικές εκτάσεις που στη χώρα μας είναι πλέον ελάχιστες. Συναντάς ακόμα αμέτρητα ακαλλιέργητα χωράφια (αγραναπαύσεις), πολλά νερά, παρθένα φύση. Τα φυτοφάρμακα δεν έχουν αλώσει σημαντικά τη γεωργία (όχι βέβαια στα πλαίσια κάποιου προγράμματος ανάπτυξης των βιοκαλλιεργειών, αλλά λόγω ανέχειας των αγροτών). Ακόμη και η άροση των χωραφιών, σε αρκετά μέρη γίνεται με άλογα ή βόδια. Πηγαίνοντας στα Σκόπια, νιώθεις ότι μπήκες στη «μηχανή του χρόνου» και γύρισες 50 χρόνια πίσω. Πίσω όμως στον τόπο σου! Γι’ αυτό και το κυνήγι εκεί δεν έχει καμία σχέση με το συναίσθημα «ολιγοήμερης ενοικίασης εξωτικών κυνηγετικών παραδείσων». Τα Σκόπια απλά σου υπενθυμίζουν πώς ήταν και πώς θα μπορούσε, με λίγη προσπάθεια, να ξαναγίνει σε επίπεδο θηραματικού πλούτου ο τόπος μας!
Ξεκαθαρίζοντας τι ζητάμε…
Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποφασίσει και να πάει κανείς για κυνήγι στα Σκόπια, ιδιαίτερα στην έναρξη που εκεί γίνεται νωρίτερα τον Αύγουστο απ’ ότι στη χώρα μας. Όπως είπα πιο πάνω, ο Γιάννης προφανώς μπορεί να γνωρίζει περισσότερα για όποιον ενδιαφέρεται. Όμως, για να αποφασίσει, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς ξεκάθαρο είναι τι ζητάει από μία κυνηγετική εξόρμηση σε μια ξένη χώρα.
Η Δημοκρατία των Σκοπίων δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για τουριστικές απολαύσεις κατά τα μεσογειακά πρότυπα. Θα λέγαμε μάλιστα ότι η υποδομή της, με εξαίρεση κάποια τουριστικά θέρετρα (π.χ. τη λίμνη της Οχρίδας), είναι εξαιρετικά οπισθοδρομική και προβληματική. Δεν προσφέρεται επίσης για εκατόμβες θηραμάτων, όπως η Νότια Αμερική, ίσως η Αφρική κ.α. Αν, λοιπόν, κάποιος έχει στο μυαλό του αποκλειστικά και μόνο τους τεράστιους αριθμούς θηραμάτων, δεν έχει κανένα λόγο να επισκεφτεί τα Σκόπια. Με κάπως πιο χρονοβόρες και επώδυνες διαδικασίες στα σύνορα, μπορεί σε άλλες γειτονικές χώρες να συναντήσει όχι βέβαια τεράστιους αριθμούς, αλλά πολύ περισσότερα θηράματα απ’ ότι στα Σκόπια.
Η διαμονή, το φαγητό και η ασφάλεια
Αν είναι δύσκολο να βρει κανείς καλό ξενοδοχείο (με δυο – τρεις εξαιρέσεις) το βέβαιο είναι ότι το φαγητό θα τον αποζημιώσει. Όσο για το θέμα της ασφάλειας, οι απόψεις διίστανται. Πολλοί είναι εκείνοι που πηγαίνουν χρόνια μόνοι τους, διατηρώντας επαφή με τοπικούς κυνηγετικούς συλλόγους και ισχυρίζονται ότι υπάρχει απόλυτη ασφάλεια στη γειτονική Δημοκρατία των Σκοπίων.
Άλλοι πάλι έχουν αρκετές και οδυνηρές εμπειρίες. Όσοι επιλέξουν να πάνε με κάποιον διοργανωτή κυνηγετικών εκδρομών, πέρα από τα αυτονόητα (ότι θα έχει ανθρώπους που θα έχουν ψάξει για μέρες πριν τα σημεία συγκέντρωσης των πουλιών, ότι θα διαθέτει ισχυρούς καταψύκτες στον τόπο διαμονής των κυνηγών με πρόνοια αυτοί να μπορούν να λειτουργήσουν σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, πολύ συχνό φαινόμενο στα Σκόπια τον Αύγουστο κ.λπ.), θα πρέπει να βεβαιωθούν προηγουμένως ότι:
• Στην περιοχή που θα τους πάνε υπάρχουν όντως αρκετά πουλιά.
• Ότι έχουν εντοπιστεί από το διοργανωτή του κυνηγίου τόσα σημεία κυνηγετικών εξορμήσεων όσες και οι κυνηγετικές έξοδοι που θα γίνουν (για παράδειγμα σε ένα τριήμερο κυνήγι γίνονται έξι κυνηγετικές έξοδοι, τρεις πρωινές και τρεις απογευματινές). Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, μεγαλύτερη εγγύηση αποτυχίας, από το να επισκέπτεται κανείς έναν τόπο που έχει κυνηγηθεί την προηγούμενη μέρα.
• Ότι το μέρος που θα κυνηγήσει δεν έχει κυνηγηθεί νωρίτερα από άλλους κυνηγούς, ώστε να κληθεί ο ίδιος αντί να κυνηγάει να μετράει τους κάλυκες που ρίχτηκαν αφειδώς πριν λίγες μέρες.
• Ότι έχει διασφαλιστεί απόλυτα ο τομέας της ασφαλούς διακίνησης, διαμονής και διεξαγωγής του κυνηγίου.
• Κάτι πολύ σημαντικό. Το αυγουστιάτικο κυνήγι προσφέρεται απόλυτα για την αξιολόγηση μιας περιοχής και του κυνηγετικού συλλόγου της. Την εποχή αυτή συναντάμε συχνά σε όλη τη χώρα πολλά κοπάδια πεδινές πέρδικες και κάποιους λαγούς. Η αυστηρή φύλαξη αυτού του θηραματικού πλούτου και η προστασία του από τη λαθροθηρία, είναι απαραίτητη για να μπορέσει να συναντήσει κανείς αυτά τα πουλιά, ενήλικα πλέον και αξιόλογα, ως θηράματα τον Οκτώβριο που ανοίγει το κυνήγι της καμπίσιας πέρδικας και του λαγού.
