Η περίπτωση της σιταρήθρας και των κορακοειδών
Η θήρα ή το κυνήγι αποτελεί παραδοσιακή δραστηριότητα όπου ασκείται σε όλη την Ευρώπη στο πλαίσιο της νομοθεσίας, η οποία θα πρέπει να καθοδηγείται από τη θηραματολογική επιστήμη. Βασική αρχή είναι η αειφορία των καρπώσεων ή απλούστερα ότι ο κυνηγός από τα πολλά παίρνει λίγα και από τα λίγα τίποτα.
Πριν από λίγες ημέρες τροποποιήθηκαν οι Ρυθμίσεις Θήρας 2013-14 (ρυθμιστική Απόφαση Κυνηγιού). Η τροποποίηση αφορά τον περιορισμό της λήξης της κυνηγετικής περιόδου της σιταρήθρας από 10/2 σε 31/1 και των κορακοειδών από 28/2 σε 20/2. Τι συμβαίνει άραγε με αυτά τα είδη και θα έπρεπε να περιοριστεί η κάρπωσή τους;
Σιταρήθρα (Alauda arvensis), το είδος διαβιεί σε ανοιχτές γεωργικές εκτάσεις και πιστεύεται πως αύξησε σοβαρά τον πληθυσμό του τους τελευταίους αιώνες με την αποψίλωση των δασών και απόδοση των εκτάσεων στη γεωργία. Τα τελευταία έτη καταγράφεται μια μείωση του είδους σε μερικές χώρες όπου πραγματοποιούνται συστηματικές απογραφές, αλλά και συνάμα εντατική γεωργία, όπως η Βρετανία και η Ολλανδία.
Η αιτία της μείωσης αυτής αποδίδεται στην εντατική γεωργία. Ωστόσο ο παγκόσμιος πληθυσμός βρίσκεται σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, εκτιμάται σε 245.000.000-960.000.000 άτομα. Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός εκτιμάται σε 120.000.000-240.000.000 άτομα (BirdLife International 2004).
Στην Ελλάδα το είδος απαντά κυρίως κατά την χειμερινή περίοδο, ερχόμενο από πληθυσμούς μάλλον της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η γεωργία δεν είναι τόσο εντατική. Από πληθυσμιακά στοιχεία για το είδος σε περιοχή κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεν διαπιστώθηκε κάποια μείωση του πληθυσμού από το 2004 στην τριετία 2009-11, επίσης οι σιταρήθρες αποχωρούσαν από την περιοχή το Μάρτιο (Μπίρτσας κ.α. 2011).
Το είδος θηρεύεται μόνο στη Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα, η κυνηγετική κάρπωση για κάθε χώρα εκτιμάται σε 1.600.000, 1.500.000 και 500.000 άτομα αντίστοιχα (Barbier 2001). Επομένως η συνολική ετήσια κυνηγετική κάρπωση ανέρχεται σε 3.600.000 άτομα δηλ. στο 1,5-3% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ μικρό και η επίδραση της θήρας δεν προκαλεί κανένα πρόβλημα στη διατήρηση του πληθυσμού σύμφωνα με τη βιβλιογραφία.
Το θέμα της μείωσης της κυνηγετικής περιόδου των κορακοειδών από τη νέα Ρυθμιστική προκαλεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα. Τα είδη αυτά προκαλούν ζημιές και σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης γίνονται προσπάθειες μείωσης των πληθυσμών τους και διώκονται ακόμα και την άνοιξη(Σώκος κ.α. 2008).
Βιβλιογραφία
– Barbier, L. 2001. Elements for a skylark (Alauda arvensis) management plan. Game & wildlife science, 18(1), 45-83.
– BirdLife International 2004. Birds in Europe: population estimates, trends and conservation status. BirdLife International, Cambridge, U.K.
– Μπίρτσας Π., Σώκος Χ., Πλατής Π., Μαλλιάρου Κ., Παπασπυρόπουλος K., Γιαννακόπουλος Α. 2011. Καιρός και φαινολογία μετανάστευσης και διαχείμασης πτηνών σε οικοσυστήματα της βόρειας Ελλάδας. 15ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο, Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, Καρδίτσα 16–19 Οκτωβρίου 2011.
– Σώκος Χ., Μπίρτσας Π., Τσαχαλίδης E., Καστόρης Α., Πασίκας N.2008. Διαχείριση ανεπιθύμητων πτηνών σε περιαστικές περιοχές: η περίπτωση των κορακοειδών. 3ο Περιβαλλοντικό Συνέδριο Μακεδονίας, Ένωση Ελλήνων Χημικών, Θεσσαλονίκη 14-17/3/2008. (πρακτικά σε CD).
πηγη : http://www.panida.gr
