Φίλοι-συνάδελφοι κυνηγοί,
Κάθε χρόνο, στην αρχή κυρίως της κυνηγετικής περιόδου, πολλοί συνάδελφοι μας, για την προσέλκυση κυρίως των ορτυκίων και στην συνέχεια των τσίχλων, χρησιμοποιούν ηχομιμητικές συσκευές (κράχτες), παρά το ότι όλοι γνωρίζουν ότι τούτο απαγορεύεται από τον νόμο. Η πράξη αυτή έχει πολλές πλευρές στις οποίες πρέπει να αναφερθώ και να εκφράσω την δική μου άποψη για αυτές αλλά και την άποψη της πλειοψηφίας των συναδέλφων μας.
ΠΡΩΤΟΝ: Τόσο η χρήση όσο και η κατοχή των εν λόγω ηχομιμητικών συσκευών απαγορεύεται από τον νόμο.
α. με την διάταξη του άρθρου 252 παρ. 6 και 287 παρ. 2 του Δασικού Κώδικα με κράτηση ή πρόστιμο, β. με την υπ’ αριθμ. 414985/1985 Κ.Υ.Α. με ποινή φυλακίσεως μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή (άρθρα 7 παρ. 1 περ. ε΄ και άρθρο 9 παρ. 2). γ. σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 289 παρ. 2 του ιδίου Κώδικα (Ν.Δ. 86/69) οι φύλακες θήρας, που διαπιστώνουν την χρήση ή την κατοχή τέτοιων συσκευών, σε κυνηγούς, υποχρεώνονται να κατάσχουν τόσο την εν λόγω συσκευή αλλά και ταυτόχρονα και όλα τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν την στιγμή εκείνη για την «παράνομη θήρα», δηλαδή την ά-δεια κυνηγιού, την φυσιγγιοθήκη, το όπλο και το αυτοκίνητο με το οποίο μεταβήκατε στον τόπο κυνηγιού όπου ευρέθη η ανωτέρω συσκευή. δ. στην συνέχεια οι εν λόγω θηροφύλακες υποχρεούνται να υποβάλλουν εναντίον των κυνηγών κατόχων ή χρηστών των εν λόγω συσκευών, μήνυση στον αρμόδιο εισαγγελέα πλημμελειοδικών, ο οποίος στην συνέχεια θα ασκήσει εναντίον σας ποινική δίωξη και θα παραπεμφθείτε σε δίκη. Επίσης ο θηροφύλακας θα παραδώσει τα κατασχεθέντα στο Δασαρχείο, το οποίο ακολούθως θα παραδώσει αυτά στο αρμόδιο γραφείο Πειστηρίων της αρμόδιας Εισαγγελικής Αρχής. ε. στην δίκη που θα επακολουθήσει είναι σχεδόν βεβαία η καταδίκη του χρήστη και κατόχου η οποία αν καταστεί τελεσίδικη στερεί τούτον της δυνατότητας του να θεωρήσει άδεια κυνηγιού τουλάχιστον επί 5 έτη. Ταυτόχρονα, διατάζει και την δήμευση όλων των κατασχεθέντων. Όλοι σας αντιλαμβάνεστε ότι δεν αξίζει, προκειμένου να θανατώσουμε ορισμένα επί πλέον πουλιά, να υποστούμε όλες τις ανωτέρω επώδυνες συνέπειες. Αυτά είναι η μια πλευρά της ανωτέρω πράξης.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Συνάδελφοι, γνωρίζετε όλοι σας ότι βαλλόμεθα καθημερινά από πολλούς είτε αυτοί λέγονται οικολόγοι είτε κάπως αλλιώς. Γεγονός όμως είναι ότι για πολλούς το κυνήγι έπρεπε να περιορισθεί σημαντικά τόσο όσον αφορά τον αριθμό των θηρεύσιμων ειδών όσο και κατά τις γεωγραφικές εκτάσεις που επιτρέπεται. Επίσης, υπάρχει σε μία μεγάλη ομάδα της κοινωνίας μας η αντίληψη ότι εμείς οι κυνηγοί «δολοφονούμε» τα ζώα της φύσης «για να κάνουμε το κέφι μας» συγχωρέστε μου την έκφραση. Η απάντησή μας σε όλους αυτούς είναι ότι το κυνήγι για εμάς είναι μέσο άθλησης, εκτόνωσης, «διαφυγής», έστω για λίγο, από την σκληρή καθημερινότητα και όχι γιατί θέλουμε να θανατώνουμε τα ζώα για οποιονδήποτε λόγο ακόμα και για λόγους επιβίωσης που σήμερα δεν είναι αναγκαίο.
Ακόμα, φίλοι κυνηγοί, πρέπει να γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες που είναι αντίθετες και πολέμιες του κυνηγιού, πιέζουν και πολλές φορές επηρεάζουν αρνητικά για εμάς τους αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς. Όλα αυτά μας επιβάλλουν, τουλάχιστον να είμαστε προσεκτικοί κατά την άσκηση του κυνηγιού και περισσότερο να μην προκαλούμε με την συμπεριφορά μας.
Όπως γνωρίζετε ο κράχτης παραπλανεί τα θηράματα και τα οδηγεί εκεί που επιθυμεί ο χρήστης αυτού-κυνηγός, με αποτέλεσμα να καθίσταται πολύ πιο εύκολη η θανάτωσή των. Και τούτο γίνεται παρά την ρητή από τον νόμο απαγόρευση. Η συμπεριφορά μας αυτή, όπως επίσης και κάθε άλλη παράνομη (κυνήγι νύχτα, θήρευση απαγορευμένων ειδών) βοηθά τους «αντιπάλους μας» τους δίδει επιπλέον όπλα και επίσης δίδει μεγαλύτερη «ευχέρεια» στους κρατικούς λειτουργούς να στραφούν με μεγαλύτερη ευκολία εναντίον μας.
ΤΡΙΤΟΝ: Το να χρησιμοποιεί κάποιος ηχομιμητική συσκευή ή να κυνηγά νύκτα με μηχανοκίνητο μέσο και με την βοήθεια προβολέων προκαλεί ή όχι τους συναδέλφους κυνηγούς; Γιατί αυτοί να κυνηγούν νόμιμα και να περιορίζονται σε ό,τι, από την νόμιμη κυνηγετική των δραστηριότητα αποκομίζουν και ορισμένοι, παράνομα, να καρπώνονται πολλαπλάσια θηράματα; Είναι σοβαρό θέμα που δημιουργεί προβλήματα και μέσα στην κυνηγετική μας «οικογένεια».
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Το τελευταίο που πρέπει να εκθέσω είναι το εξής: το κυνήγι είναι άθλημα, είναι μέσο εκτόνωσης και για ορισμένους από εμάς και «τρόπος ζωής». Η συντριπτική μας πλειοψηφία θέλουμε να «αντιμετωπίσουμε» το θήραμα όπως πρέπει και να έχει τούτο την δυνατότητα, κατά τη φύση του, να αμυνθεί. Όταν όμως το «παραπλανούμε» με τους κράχτες ή όταν το πλησιάσουμε νύχτα με τους προβολείς τους οποίους θεωρεί σίγουρα όχι «εχθρούς», τότε στερούμε αυτό από τα φυσικά μέσα αμύνης του.
Κύριοι, ευρισκόμεθα σε μία άλλη εποχή. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει με την πάροδο δεκαετιών, αιώνων κ.λπ. Πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα προκειμένου να διαφυλάξουμε την πολύ καλή και πολύ ωφέλιμη συνήθειά μας, η οποία προσφέρει και κοινωνικές υπηρεσίες, διότι όποιος ασχολείται με το κυνήγι, κυρίως δε οι νέοι, αποφεύγουν άλλες καταστρεπτικές συνήθειες (ναρκωτικά, εγκληματικότητα κ.λπ.).
Άρθρο του δικηγόρου Ηλία Μπεκιάρη από το περιοδικό Κυνηγός & Φύση
