Εξαιρετικός στην ανεύρεση της μπεκάτσας στους θάμνους. Προικισμένος με φυσικό ένστικτο, μεγάλη αντοχή στην κούραση και πολύ καλή όσφρηση, είναι ένα από τα προτιμότερα για το κυνήγι αγγλικά Επανιέλ.
Αγγλικός σκύλος φέρμας που χρησιμοποιείται στο κυνήγι, σε δάση και σε σύδεντρα.
ΓΕΝΙΚΗ ΟΨΗ
Ύψος: περίπου 50 cm. Βάρος: 22-25 κιλά
Είναι το μεγαλύτερο από τα ‘’Λαντ Σπάνιελ’’ (Επανιέλ της στεριάς, σε αντίθεση με τα Επανιέλ του νερού). Το ύψος του στο ακρώμιο πρέπει να είναι σχεδόν ίδιο με το μήκος του από την άκρη του ακρώμιου ως τη ρίζα της ουράς.
ΚΕΦΑΛΙ
Κρανίο αρκετά μακρύ, πλατύ και ελαφρά τοξωτό στην κορυφή. Ρουθούνια πολύ ανεπτυγμένα, χείλη λεπτά, πάνω χείλη μεγάλα και αρκετά τετράγωνα. Σαγόνια επιμήκη και πλατιά. Μάτια μέσου μεγέθους, ούτε προεξέχοντα, ούτε βαθιά, χρώματος καστανού. Αυτιά πολύ μακριά, κολλημένα χαμηλά στο ύψος της γραμμής του ματιού.
ΚΟΡΜΟΣ
Έχει κορμό γεροδεμένο, με λαιμό δυνατό και μυώδη, ελαφρά τοξωτό. Το στήθος είναι βαρύ και πολύ ανεπτυγμένο, με προεξέχοντα, στρογγυλεμένα πλευρά. Η οσφύς είναι αρκετά επιμήκης, δυνατή και ελαφρά τοξωτή. Έχει επιμήκεις και λοξές ωμοπλάτες. Τα μπροστινά σκέλη είναι ίσια με πυκνό τρίχωμα, οι αγκώνες κοντά στον κορμό, οι πατούσες δυνατές και ευλύγιστες. Τα πόδια του είναι σφιχτά, στρογγυλεμένα, με πέλματα γεμάτα και τα πίσω σκέλη είναι κατεβασμένα από τους μηρούς στις ιγνύες (ιγνύες λίγο αγκωνώδεις). Το περπάτημα του Σπρίνγκερ είναι πολύ χαρακτηριστικό: τα μπροστινά του σκέλη πρέπει να προεξέχουν ίσια από τη ωμοπλάτη και τα πόδια να τινάζονται μπροστά με μια άνετη κίνηση.
ΟΥΡΑ
Πρέπει να στέκεται χαμηλά και ποτέ πάνω από τη ράχη. Πρέπει επίσης να έχει πυκνό τρίχωμα.
ΤΡΙΧΩΜΑ
Τρίχα σφιχτή, ίσια και ανθεκτική στο νερό, αλλά όχι τραχιά. Χρώματα: όλα τα χρώματα των Επανιέλ επιτρέπονται, αλλά προτιμούνται το κοκκινόμαυρο και άσπρο, το μαύρο και άσπρο, ή ένας από τους χρωματισμούς αυτούς με κηλίδες της φωτιάς.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Απόγονος του αρχαίου Φηλντ Σπάνιελ που τώρα εξαφανίζεται, το αγγλικό Σπρίνγκερ υπάρχει στη χώρα αυτή από αιώνες. Είναι ο κοινός πρόγονος των περισσότερων αγγλικών ‘’Λαντ Σπάνιελ’’, με την εξαίρεση του Κλάμπερ.
Η ρίζα του ονόματος του βρίσκεται στο Μεσαίωνα. Εκείνη την εποχή το εκγύμναζαν ήδη να πιάνει το θήραμα από το νερό αναγκάζοντας το να ξεπροβάλλει (spring = προβάλλω).
Η ονομασία Σπρίνγκερ ή Σπρίνγκιγκ Σπάνιελ, βρίσκεται σε ένα βιβλίο του συγγραφέα Μάρκαμ, που δημοσιεύτηκε το 1621 με τίτλο ‘’Η πρόβλεψη του κυνηγού’’. Μια εικονογράφηση του Φίλιπ Ρενέγκλ στο περιοδικό ‘’Ο φίλαθλος’’ το 1803 δείχνει ένα Σπρίνγκερ, με όψη σχεδόν ίδια με του σημερινού, ενώ κυνηγάει.
Από το 1885 δημιουργείται στην Αγγλία η Λέσχη του Σπάνιελ για το σκύλο αυτό, ο οποίος έκτοτε δεν παύει να πληθαίνει. Στο τέλος του περασμένου αιώνα έγινε δεκτός στην Αγγλία από το Κένελ Κλαμπ με το όνομα Νόρφολκ Σπάνιελ, ενώ το 1902 αναγράφηκε με το σημερινό του όνομα. Αντίθετα από το Φηλντ Σπάνιελ, το αγγλικό Σπρίνγκερ γνωρίζει στην Γαλλία όλο και μεγαλύτερη επιτυχία και το συναντάμε σε όλο και περισσότερες εκθέσεις.
