Ο ρόλος του γουρουνόσκυλου δεν είναι η επίθεση και η μάχη με το αγριογούρουνο, αλλά το πλησίασμα στο γιατάκι και το ξεσήκωμα. Γι’ αυτό, εκτός από δύναμη, πρέπει να διαθέτει ένα σημαντικότερο προσόν: εξυπνάδα!
Του Θανάση Κυριτσάκα
Οι γενικές προδιαγραφές ενός γουρουνόσκυλου εξαρτώνται άμεσα από τα φυσικά χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά του αγριογούρουνου. Όπως ξέρουμε, το αγριογούρουνο σε ώριμη ηλικία είναι πολύ δυνατό και σκληροτράχηλο ζώο, επιθετικό όταν κινδυνεύει και άφοβο απέναντι στα σκυλιά, τα οποία στην ουσία δεν τα υπολογίζει σοβαρά. Είναι πανέξυπνο και γνωρίζει τη φυσική του ανωτερότητα, γι’ αυτό άλλωστε και δεν το βάζει στα πόδια εύκολα, απλώς αφήνει το γιατάκι μόνον όταν παρενοχλείται επίμονα από τα σκυλιά.
Ιδιαίτερα προσόντα
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω στοιχεία, μπορούμε να οριοθετήσουμε τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα πολύ καλό γουρουνόσκυλο.
- Να έχει θάρρος και γενναιότητα, αλλά να μην είναι ριψοκίνδυνο.
- Να είναι ρωμαλέο και άφοβο, αλλά να μην έχει αλόγιστη επιθετικότητα.
- Να έχει εξυπνάδα και επιμονή.
- Να έχει μεγάλο πάθος για το κυνήγι του αγριογούρουνου.
Ένα γουρουνόσκυλο πρέπει να είναι μέσης επιθετικότητας σκύλος, γιατί έτσι, με λίγη πειθαρχία, μπορεί να εκπαιδευτεί και να ελεγχθεί εύκολα και γρήγορα. Θέλουμε να έχει επιθετικότητα στο θήραμα, αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου, που από κει και πέρα να μην κινδυνεύει η ζωή του.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μεγάλη επιθετικότητα δεν είναι προτέρημα αλλά ελάττωμα, όπως ελάττωμα είναι και η μη επιθετικότητα, οπότε πρέπει να απορρίπτουμε τα πολύ επιθετικά και τα μαλθακά.
Όταν ένα γουρουνόσκυλο είναι πολύ επιθετικό, θα ρίχνεται στα γουρούνια για να τα δαγκώσει ή να τα σκοτώσει, με αποτέλεσμα να γίνει θύμα το ίδιο, ενώ όταν είναι φοβιτσιάρικο, δεν πρόκειται να κυνηγήσει ποτέ αγριογούρουνο. Αν είναι θαρραλέο και συνετό, θα έχει μέσα του το αίσθημα της αυτοάμυνας, οπότε θα γαβγίζει τα γουρούνια από απόσταση ασφαλείας και δεν θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να χτυπηθεί από τα κοφτερά τους δόντια.
Η αξία του κρίνεται στην πράξη
Αν ρωτήσεις δύο κυνηγούς να σου πουν τη γνώμη τους για το ίδιο σκυλί, σίγουρα δεν θα έχεις συμφωνία απόψεων σε όλα. Έχουμε τόσες κρίσεις και απόψεις όσοι είναι οι κριτές κι αυτό εξαρτάται κυρίως από την υποκειμενικότητα του καθενός. Κάθε κυνηγός, ανάλογα με την κυνολογική και κυνηγετική του εμπειρία, έχει μια άποψη για τα σκυλιά, η οποία όμως δεν είναι απαραίτητα και η σωστή σε γενικά πλαίσια.
Ακούμε επίσης πολλές και διάφορες γνώμες κυνηγών που εκθειάζουν τα λυκόσκυλα, τα τσοπανόσκυλα ή ακόμα και ορισμένα πουλόσκυλα, επειδή έτυχε ένας τέτοιος σκύλος να πάει καλά στα γουρούνια. Σωστά, υπάρχουν τέτοια σκυλιά σ’ όλες τις ράτσες, αλλά είναι εξαιρέσεις και μεμονωμένα άτομα, που δεν χαρακτηρίζουν όμως τη φυλή τους, γιατί διαφορετικά θα τα είχαμε εντάξει στα κυνηγόσκυλα και όχι στους “φύλακες σκύλους” και τα πουλόσκυλα στους ιχνηλάτες.
Ένα συγκεκριμένο σκυλί μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως πολύ καλό γουρουνόσκυλο αν έχει τις προδιαγραφές που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά όπως είπαμε δεν χαρακτηρίζει τη ράτσα του.
Μία ράτσα ιχνηλατών ή μία ομάδα της ίδιας ράτσας πώς χαρακτηρίζεται ως κατάλληλη για τα γουρούνια;
Ο μόνος τρόπος είναι η ιστορία της ράτσας, η μακροχρόνια χρήση της στο αγριογούρουνο, η συνεχής συμμετοχή της στους πρακτικούς αγώνες κυνηγίου του αγριογούρουνου, όπου κρίνεται αντικειμενικά από επίσημους κριτές, των οποίων η γνώμη είναι σεβαστή και αποδεκτή και όχι υποκειμενικά από τους ιδιοκτήτες κυνηγούς. Έτσι, πολλές ράτσες έχουν αποκτήσει τη φήμη καλών γουρουνόσκυλων με αντικειμενικότητα.
