Ο Αγιος Παντελεήμονας Αχαρνών βρίσκεται συχνά στην επικαιρότητα από διάφορα επεισόδια που σχετίζονται με μετανάστες.
Πριν η περιοχή αστικοποιηθεί και στη συνέχεια υποβαθμιστεί, ο Αγιος Παντελεήμονας ήταν μια εξοχή της πρωτεύουσας και αποτελούσε τον καλύτερο κυνηγότοπο για τσίχλες. Πριν λίγες δεκαετίες οι έννοιες «οικολογία» και «περιβάλλον» ήταν άγνωστες κι έτσι πολλές πληροφορίες για την άγρια φύση του Λεκανοπεδίου Αθηνών τις αντλούμε από τις κυνηγετικές ειδήσεις που περιελάμβαναν στην ύλη τους οι αθηναϊκές εφημερίδες. Και για παράδειγμα, να μια είδηση του 1901.
«Από τα περίχωρα των Αθηνών κομίζουν εις την Αγοράν σωρηδόν τους λαγούς. Μας έπνιξαν οι λαγοί αυτάς τις ημέρας. Φαντασθείτε ότι εθεάθη ένας λαγός και εις την πλατείαν του Ζαππείου».
Βέβαια, την εποχή εκείνη η Αθήνα ήταν πολύ μικρότερη. Στο Μοσχάτο και τα Πατήσια υπήρχαν περιβόλια. Το Μαρούσι, το Χαλάνδρι, οι Κουκουβάουνες (Μεταμόρφωση) και το Μπραχάμι (Άγιος Δημήτριος) ήταν χωριά. Οι κυνηγότοποι και τα πουλιά αφθονούσαν. Έχουμε και λέμε:
Στο Δέλτα του Φαλήρου, στη λίμνη Κουμουνδούρου, στον Σκαραμαγκά και στα παράλια των Μεγάρων υπήρχαν αγριόπαπιες. Αν έπεφτε δριμύ κρύο, οι πάπιες έβρισκαν καταφύγιο και στον Πειραιά, την Φρεαττύδα και το Πέραμα. Να και μια είδηση από το 1911:
«Εις την Φρεαττύδα η χιονοθύελλα έχει ρίψει στίφη από αγριόπαπιες. Τούτο αντιληφθέντες πολλοί κυνηγοί εξήλθον εις την Πειραϊκήν χερσόνησον προς άγραν».
Στη Βουλιαγμένη, το Σούνιο, τα Λεγραινά, τις Σπέτσες έπεφταν πολλά τρυγόνια. Στη Γλυφάδα, το Μπραχάμι, την Πάρνηθα, το Αιγάλεω αφθονούσαν οι πέρδικες. Δεν συνέβαινε όμως το ίδιο στον Υμηττό, όπου οι βοσκοί εξολόθρευαν τις πέρδικες μαζεύοντας τα αυγά τους. Γενικά οι βοσκοί, όπως μαθαίνουμε από τις ειδήσεις της εποχής, έκαναν πολύ μεγάλες ζημιές στα πουλιά διότι χρησιμοποιούσαν σωρηδόν δίχτυα για να πιάνουν ζωντανές πέρδικες και μπεκάτσες.
Στο Μοσχάτο, σε όλο τον κάμπο της Αθήνας, στο Σούνιο και τις Σπέτσες αφθονούσαν τα ορτύκια. Τα Πατήσια, η Κηφισιά, το Χαλάνδρι και το Μαρούσι κρατούσαν πολλές μπεκάτσες. Μια είδηση του 1904 αναφέρει με χιούμορ τα εξής ενδιαφέροντα για το τότε χωριό της Κηφισιάς και τα αγροτικά Πατήσια:
«Στην Κηφισιά, όσοι κατοικούν και τον χειμώνα εκεί, καλοπερνούν από κυνήγι. Από το πολύ ψύχος οι μπεκάτσες πηγαίνουν και τους κτυπούν το τζάμι για να τους το ανοίξουν και να ζεσταθούν λιγάκι στη… φωτιά. Και στα Πατήσια το κυνήγι τους είναι άφθονο, γιατί κι εκεί έχουν 5-6 βαθμούς περισσότερον ψύχος από τας Αθήνας».
Και, βέβαια, υπήρχαν αγριογούρουνα και ζαρκάδια στην Πάρνηθα. Το 1922 δύο γνωστοί Αθηναίοι, οι καθηγητές Φωτεινός και Κορύλλας, κατέβηκαν από την Πάρνηθα με δέκα αγριογούρουνα κι άλλα τόσα ζαρκάδια. Οι πιο δεινοί κυνηγοί αγριογούρουνων ήταν οι Μενιδιάτες, πολλοί από τους οποίους εξασφάλιζαν από το κυνήγι αυτό ένα σταθερό εισόδημα. Οι Μενιδιάτες δεν δίσταζαν να κυνηγάνε και στο βασιλικό κτήμα Τατοΐου, όπου, εκτός από τα αγριογούρουνα, χτύπαγαν και ελάφια που είχε φέρει ο βασιλιάς
Λαγοί υπήρχαν παντού και ορισμένες χρονιές, όπως το 1901 και 1902, ο αριθμός τους σημείωσε τόσο εντυπωσιακή αύξηση, ώστε να θεωρείται το φτηνότερο κρέας στην Κεντρική Αγορά. «Το φθηνότερο φαγητό είναι ο λαγός», έγραψε μια εφημερίδα το 1916.
Αυτά τότε. Γιατί τώρα…
Νίκος Νικητίδης
πηγη : http://www.enimerosi360.gr
