O Δημήτρης Κρητικός από την Τήνο έχει ταυτίσει το όνομά του με τα Ντράτχααρ…
Μια φυλή που στη χώρα μας έχει λίγους, αλλά φανατικούς θιασώτες (και ο Δ. Κρητικός είναι ένας από τους φανατικότερους). Του ζητήσαμε, λοιπόν, να μας μιλήσει για τον εαυτό του, για τη φυλή που «ερωτεύθηκε», και το ερασιτεχνικό κυνοτροφείο που διατηρεί μαζί με τον γιο του Νίκο, υπό την επωνυμία «Drahtaar Kikladon»…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μίλησέ μας λίγο για τον εαυτό σου, έτσι για να συστηθείς σε όσους δεν σε ξέρουν
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γεννήθηκα στην Τήνο το 1962 μέσα σε κυνηγετική οικογένεια και μεγάλωσα… κυνηγώντας. Zω μόνιμα στο νησί μου όπου διατηρώ κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών, είμαι παντρεμένος και έχω έναν γιο, τον Νίκο, που είναι ο σύντροφός μου στο κυνήγι και συνεργάτης στο κυνοτροφείο που διατηρούμε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια θηράματα κυνηγάτε στην Τήνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κυνηγάμε λίγο από όλα… Εχουμε αγριοκούνελα, λαγούς, πέρδικες και αποδημητικά. Πριν από δέκα- δεκαπέντε χρόνια είχαμε πολλά αγριοκούνελα. Τόσο πολλά που αν έβγαινες ένα πρωινό θα γύρναγες οπωσδήποτε με οκτώ-δέκα κουνέλια στην τσάντα σου. Παλιά είχαμε και πολλές πέρδικες, που τώρα πια έχουν μειωθεί πάρα πολύ. Ο πατέρας μου και ο παππούς μου ήταν περδικοκυνηγοί, το ίδιο και εγώ.
Ομως, ο πατέρας και οι παππούδες μου κυνηγούσαν τις πέρδικες με τα πόδια, χωρίς σκύλο! Ο πρώτος από την οικογένεια που κυνήγησε με σκύλο ήμουν εγώ. Δοκίμασα όλες τις φυλές και κυρίως τις βρετανικές. Ομως κατέληξα στο ότι οι ηπειρωτικές είναι πιο κατάλληλες για το νησί μου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Και τι ήταν αυτό που σε έκανε να καταλήξεις στα Ντράτχααρ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο τόπος μου είναι πολύ ιδιαίτερος, με πολλές πεζούλες και μάντρες που δυσκολεύουν όλα τα ταχυκίνητα σκυλιά. Εδώ ο σκύλος φέρμας πρέπει να ψάχνει με επιμέλεια κάθε γωνιά, και να μην καλπάζει προσπερνώντας τα πονηρά σημεία…
Ο συγκρατημένος και προσαρμόσιμος καλπασμός του Ντράτχααρ το κάνει ιδανικό για τα δικά μας μέρη. Εδώ θέλουμε έναν βοηθό που να είναι γρήγορος μεν, αλλά όχι με ξέφρενες ταχύτητες. Ενας σκύλος βρετανικής φυλής θα προσπεράσει συχνά το ορτύκι ή την πέρδικα πίσω από τη μάντρα, και δεν θα είναι ωφέλιμος στην τσάντα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν και ποιο το μεγαλύτερο ελάττωμα για ένα Ντράτχααρ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το Ντράτχααρ είναι κατάλληλο για τον κυνηγό που θέλει να έχει… ένα Ντράτχααρ, και όχι απλώς έναν σκύλο. Ενα εκπαιδευμένο Ντράτχααρ αναδεικνύει πολυσύνθετα προσόντα, που το κάνουν ένα ξεχωριστό κυνηγόσκυλο. Το μεγαλύτερο ελάττωμα της φυλής είναι… το ανεκπαίδευτο Ντράτχααρ!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει η άποψη ότι το Ντράτχααρ επιτίθεται στα… γιδοπρόβατα. Είναι αλήθεια;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το Ντράτχααρ είναι φτιαγμένο να κυνηγάει και τριχωτό θήραμα και, βέβαια, όπως κάθε σκύλος πρέπει να βγαίνει στον κυνηγότοπο εκπαιδευμένος. Το Ντράτχααρ που δεν έχει εκπαιδευτεί ούτε στη βασική υπακοή, είναι όπως και ο αγράμματος άνθρωπος: ξύλο απελέκητο!
Ο κάθε σκύλος αντιλαμβάνεται με τις συχνές κυνηγετικές εξόδους ποια είναι τα θηράματα που μας ενδιαφέρουν και ποια πρέπει να κυνηγάει. Με τον καιρό μαθαίνει να περνά δίπλα από πρόβατα, γαϊδούρια, κότες κ.λπ., χωρίς να τους δίνει καμία σημασία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είσαι μάλλον ο μοναδικός Ελληνας που συμμετέχει με σκύλους του στις δοκιμασίες Hegewald, έτσι δεν είναι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να λέγεται ένας σκύλος Ντράτχααρ πρέπει να έχει περάσει κάποιες δοκιμασίες και αξιολογήσεις. Προσωπικά θέλω να ανεβάζω συνεχώς τα τεστ δυσκολίας στις «εξετάσεις» των σκύλων μου, γι΄ αυτόν τον λόγο συμμετέχω σε αγώνες και δοκιμασίες του εξωτερικού, κυρίως στη Γερμανία αλλά και στη Βουλγαρία.
Η συμμετοχή μου στο Hegewald ήταν φυσική συνέπεια αυτής μου της αντίληψης. Θέλω τα σκυλιά μου και τα κουτάβια που παράγω να τηρούν πιστά τις προδιαγραφές της φυλής.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς επιλέγεις ένα κουτάβι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα παρατηρώ από την ημέρα που θα ανοίξουν τα μάτια τους μέχρι και την ώρα που θα φύγουν για τους νέους ιδιοκτήτες σε ηλικία 2-3 μηνών, περνώντας καθημερινά μαζί τους τουλάχιστον δυο – τρεις ώρες…
Τους κάνω μικρά επαναλαμβανόμενα τεστ εξυπνάδας και κροτοφοβίας, ενώ παράλληλα δίνω μεγάλη σημασία στο τρίχωμα που είναι μια ιδιαιτερότητα της φυλής. Ποτέ δεν επιλέγω με βάση το φύλο. Ο καλός σκύλος μπορεί να ανήκει και στα δυο φύλα. Εχοντας δει πια πολλά κουτάβια, μπορώ από την ηλικία των δυο μηνών να τα αξιολογήσω και μορφολογικά.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χρησιμοποιείς ξένους επιβήτορες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βεβαίως! Εχω κάνει ζευγαρώματα με επιβήτορες στη Γερμανία και ταξίδεψα αρκετές φορές μόνο και μόνο για να κάνω τα ζευγαρώματα που νομίζω ότι θα βελτιώσουν την εκτροφή μου. Τα έξοδα για να κάνεις μια επίβαση στη Γερμανία είναι απίστευτα, πολύ περισσότερο για εμάς που είμαστε στη δυσπρόσιτη Τήνο. Ομως αξίζει τον κόπο! Μετά πέντε γενιές Ντράτχααρ που έχω εκθρέψει, πιστεύω ότι οι σκύλοι που έχω σήμερα είναι πολύ καλύτεροι από αυτούς που είχα όταν ξεκίνησα. Κάθε γενιά γινόταν και καλύτερη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θεωρείς λοιπόν ότι έχεις φτάσει κάπου;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κανένας εκτροφέας δεν μπορεί να πει ότι έχει φτάσει κάπου! Πάντα υπάρχει μπροστά μια νέα πρόκληση, ένας νέος στόχος.Ομως, η διαφορά των σκύλων που έχω τώρα σε σχέση με αυτούς που είχα πριν από είκοσι χρόνια, ασφαλώς και είναι η μέρα με τη νύχτα!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η κατάσταση της φυλής στην Ελλάδα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γίνονται κάποιες καλές προσπάθειες, αλλά μεμονωμένες. Ο Ομιλος κάνει ό,τι μπορεί, αλλά αυτά που κάνει είναι λίγα. Προσπαθεί, αλλά οι προσπάθειες που κάνει είναι πραγματικά πολύ μικρές. Και αυτό που δημιουργεί ερωτηματικά είναι η άρνηση του Ομίλου να αντλήσει γνώσεις από τη γενέτειρα της φυλής…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πες μου μια άσχημη στιγμή…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Την περασμένη βδομάδα πήγαμε για κυνήγι με τον Γιώργο Παυλίδη, τον κτηνίατρο Νίκο Τριανταφύλλου και τον γιο μου Νίκο στην Ανδρο. Ο καιρός δεν ήταν πολύ καλός και αλλάζαμε συνεχώς τόπους. Κάποια στιγμή η σκύλα μου βρέθηκε στην άκρη του γκρεμού, γλίστρησε και τσακίστηκε στα βράχια!
Μας γέμισε πόνο και πίκρα, ήταν μόνο τριάμισι χρόνων και έχει ήδη πάμπολλες διακρίσεις, μεταξύ αυτών και τις επιτυχημένες εξετάσεις στο Hegewald. Προσπαθείς για χρόνια να φτάσεις κάπου, και αρκεί μια μόνο κακιά στιγμή να τα σβήσει όλα και μάλιστα με τρόπο τραγικό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Θα ήθελες να ζεις κάπου αλλού, ώστε να μην περιορίζεσαι από τη θάλασσα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Και ναι και όχι. Σε καλές οικονομικές εποχές, αν έμενα στην ηπειρωτική Ελλάδα, ασφαλώς και θα είχα πολύ περισσότερες επιλογές. Είναι ωραίο στο κυνήγι να έχεις πολλές επιλογές. Εδώ όμως κυνηγάμε πάντα στα ίδια μέρη, και αυτό ως ένα σημείο δημιουργεί μια ρουτίνα. Ναι μεν μπορεί να έχουμε λίγο από όλα σε θηράματα, όμως πάντα θέλεις να βρεθείς σε καινούργια μέρη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Από όσο καταλαβαίνω πάντως, είσαι ευτυχής να έχεις τον καλύτερο «συνέταιρο» στην προσπάθειά σου…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο γιος μου ο Νίκος είναι η μόνιμη παρέα μου στο κυνήγι. Αγαπάει τους σκύλους, ασχολείται πολύ μαζί τους και είναι ένας εξαίρετος εκπαιδευτής… Από τότε που γεννήθηκε ζει μέσα στους σκύλους, ενώ όπως φαίνεται και η υπόλοιπη ζωή του θα είναι ταυτισμένη με τα Ντράτχααρ και την κυνοφιλία γενικότερα.
πηγη : http://www.diananews.gr , Κείμενο-Φωτό: Νίκος Φωτακόπουλος , φωτογραφία από : www.ethnos.gr
