Τα βασικότερα προβλήματα που παρουσιάζουν οι κυνηγετικοί σκύλοι στις πρώτες εξόδους στον κυνηγότοπο είναι όσα κυρίως σχετίζονται με την ελλιπή φροντίδα και προπόνησή τους, πριν από την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι σκύλοι θα πρωτοβγούν στις αρχές του Νοέμβρη, στα πρώτα μπασίματα της μπεκάτσας, πόσο μάλλον όταν θα κληθούν να κυνηγήσουν την πέρδικα, στο δυσκολότερο ίσως βιότοπο τόσο για κυνηγό όσο και για σκύλο.
Όταν έχουμε ένα κυνηγόσκυλο το οποίο για μακρύ χρονικό διάστημα, από το Μάρτιο που έχει ήδη τελειώσει το κυνήγι μέχρι τον Αύγουστο που ξεκινάει, έχει βγει εκτός δράσης, καταλαβαίνουμε ότι έχει αρχίσει να παρουσιάζει μια μαλθακότητα. Μια μαλθακότητα που σχετίζεται με το βάρος, με τις αντοχές του δέρματος και ιδιαίτερα των πελμάτων απέναντι στους εξωγενείς παράγοντες, όπως είναι τα άγανα, τα διάφορα αγκάθια, το ανώμαλο έδαφος κ.τ.λ. Η πρόληψη είναι σημαντική και ανάλογη του προβλήματος.
Νύχια – πέλματα
Αυτό που θα συνιστούσα σε έναν κυνηγό, ουσιαστικά είναι να μην παροπλίζει ποτέ το σκύλο του. Ο παροπλισμένος σκύλος είναι εκείνος που αναπτύσσει και ανάλογες ευπάθειες.
Να μην παροπλίζει το σκύλο σημαίνει να κρατά την αναπνευστική αντοχή του σε καλό επίπεδο και αυτό γίνεται όταν τον βάζει τακτικά στην ανενεργή περίοδο για απλό τρέινινγκ, για τρέξιμο.
Επίσης να αναπτύσσει τα πνευμόνια του, να αναπτύσσει τις αναπνοές του, να φροντίζει τα πέλματα και τα νύχια του. Έχουμε μεγάλα προβλήματα σε κυνηγόσκυλα που πρωτοβγαίνουν στο κυνήγι. Έχουν μακρύνει τα νύχια τους και όταν ξεκινάνε, τραυματίζονται, παρουσιάζουν ενδονυχίτιδες οι οποίες αν ξεκινήσουν με την έναρξη του κυνηγιού μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε μειωμένη αποδοτικότητα του σκύλου καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου.
Μια ενδονυχίτιδα δεν θεραπεύεται εύκολα και το ίδιο το κυνήγι τη χειροτερεύει σιγά σιγά.
Από την άλλη μεριά, κατά τη νεκρή περίοδο, τα πέλματα έχουν μαλακώσει, δεν αντέχουν πλέον στο ανώμαλο έδαφος, ειδικά όταν ο κυνηγός κυνηγάει σε σκληρό και πετρώδες έδαφος. Γι΄ αυτό το λόγο θα πρέπει τουλάχιστον έναν-ενάμιση μήνα πριν αρχίσει το κυνήγι, να ξεκινάει και ο κυνηγός μια προετοιμασία των πελμάτων. Υπάρχουν ειδικά σκευάσματα στην αγορά με μορφή σπρέι που ψεκάζουν τα πέλματα για να σκληρύνουν, να αντέχουν στην κακουχία του εδάφους.
Άγανα
Τα μακρύτριχα σκυλιά όπως είναι τα Σέττερ, τα Κόκερ, τα Μπρετόν, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα με τα άγανα. Πρέπει λοιπόν, πριν το σκυλί βγει στο κυνήγι, να έχει φροντίσει ο κυνηγός εκείνες τις περιοχές του σώματος του ζώου που είναι πιο ευαίσθητες, δηλαδή γύρω από τα αφτιά και ανάμεσα στα δάχτυλα. Επίσης να έχει αφαιρέσει το τρίχωμα, να το έχει μειώσει, ώστε να μη μπορεί να μαγκωθεί κάποιο άγανο, κάποιο αγκαθάκι, κάποιο κλαδάκι πάνω σε αυτό, με τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Ένα άγανο που θα εισχωρήσει στο αφτί και θα το αντιληφθεί ο κυνηγός αμέσως, δεν δημιουργεί θέμα, αλλά ένα άγανο που θα μπει στη μύτη μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα. Επίσης, ένα άγανο που θα μπει στο πόδι μπορεί να βγάλει το σκυλί εκτός δράσης για 15-20 μέρες οι οποίες είναι αρκετές για το μικρό χρόνο της κυνηγετικής περιόδου.
Έχει «σωστά» νεφρά το σκυλί;
Μήπως έχουμε ένα σκύλο ο οποίος με το που θα βγει στο βουνό, με το που θα πάθει αφυδάτωση πάνω στο κυνήγι ή με το που θα πιει λίγο βρόμικο νερό, θα μας δημιουργήσει άμεσο και οξύ πρόβλημα στα νεφρά που μπορεί να είναι μοιραίο; Κάποιες απαραίτητες εξετάσεις και η συμβουλές ενός κτηνιάτρου θα μας γλιτώσει από πολλές δυσάρεστες περιπέτειες…
Ο έλεγχος του βάρους
Τα περισσότερα κυνηγόσκυλα στην ανενεργή περίοδο κερδίζουν βάρος, το βλέπουμε πολλές φορές στα ιατρεία μας. Έρχονται κυνηγοί και έχουν κάνει τα σκυλιά τους «μπουλούκια». Όταν τους ρωτάμε πώς θα το βγάλουν στο κυνήγι, απαντούν ότι ο σκύλος τους δεν έχει ανάγκη και την πρώτη κιόλας μέρα θα τα χάσει τα κιλά του. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Ένα υπέρβαρο σκυλί, βγαίνοντας στο κυνήγι,
α) αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους από το κυκλοφοριακό και το αναπνευστικό του σύστημα,
β) έχει μειωμένη αποδοτικότητα και
γ) η απόλυτη νηστεία ή η εξάντληση, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν λύσεις για να επαναφέρουμε το ζώο στο κανονικό του βάρος. Διότι γνωρίζουμε και από τους ανθρώπους ότι η πολύ γρήγορη απώλεια βάρους έχει ως αποτέλεσμα αρνητικές συνέπειες για την υγεία. Οδηγεί σε υπερευαισθησίες, σε ατονίες, οι οποίες θα βγάλουν πάλι το ζώο εκτός κυνηγετικής δραστηριότητας.
Το σωστό είναι, καθ’ όλη την ανενεργή περίοδο, η δίαιτα να είναι προσεγμένη. Δεν δίνουμε απλά μια τροφή υψηλής ενέργειας και φροντίζουμε ώστε με σχετική άσκηση και ελεγμένη διατροφή το σκυλί να μην υπερβαίνει το βάρος που θα είχε κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου. Ό,τι δηλαδή χρειάζεται κι ένας αθλητής για να συντηρηθεί. Ένας αθλητής δεν παραμελεί τον εαυτό του, ούτε παχαίνει στις ανενεργές περιόδους όταν δεν αθλείται, ώστε να προσπαθεί να ανακτήσει το φυσιολογικό του βάρος έναν μήνα πριν βγει σε διαγωνισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με το σκύλο, γιατί το κυνηγόσκυλο είναι αθλητής. Πρέπει λοιπόν να φροντίζουμε τη σωστή του κατάσταση σε όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο στη διάρκεια του κυνηγιού.
Εμβολιασμοί
Υπάρχουν κάποιοι εμβολιασμοί που είναι ετήσιοι και θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνονται κάθε χρόνο. Καλό είναι να μην περιμένουμε να ξεκινήσει η κυνηγετική περίοδος για να κάνουμε στο σκύλο τα εμβόλια του έτους. Αυτό αφ’ ενός θα επιφέρει στον κυνηγό κάποια ανακοπή στο χόμπι του, διότι για ένα δεκαήμερο ο σκύλος δεν επιτρέπεται να κουραστεί. Επομένως, χάνει το Σαββατοκύριακο που έπεται του εμβολιασμού. Και αν σκεφτούμε ότι οι εμβολιασμοί συνήθως είναι δύο με τρεις δόσεις, ανάλογα την ηλικία του ζώου, αυτό σημαίνει ότι το σκυλί έχει βγει εκτός δραστηριότητας για 3-4 Σαββατοκύριακα, τα οποία είναι πάρα πολλά. Πρέπει λοιπόν ο κυνηγός να φροντίσει πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, να κάνει την απαραίτητη σειρά εμβολιασμών για να μην τρέχει την τελευταία στιγμή.
Προληπτικές εξετάσεις
Το σκυλί, ειδικά το κυνηγόσκυλο, παρουσιάζει προβλήματα υπογλυκαιμίας και όχι μόνο, διότι συνήθως κυνηγά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Πρέπει λοιπόν να έχουμε φροντίσει εγκαίρως και να έχουμε κάνει τα τυπικά τεστ, όπως μια γενική αίματος, έναν έλεγχο του ζαχάρου, γιατί όχι κι έναν έλεγχο της νεφρικής λειτουργίας. Έχει «σωστά» νεφρά το σκυλί; Μήπως έχουμε έναν σκύλο ο οποίος με το που θα βγει στο βουνό, με το που θα πάθει αφυδάτωση πάνω στο κυνήγι ή με το που θα πιει λίγο βρόμικο νερό, θα μας δημιουργήσει άμεσο και οξύ πρόβλημα στα νεφρά που μπορεί να είναι μοιραίο; Πρέπει λοιπόν να έχουν προηγηθεί αυτές οι τυπικές εξετάσεις που ούτε ιδιαίτερα δαπανηρές είναι, ούτε χρονοβόρες. Μια επίσκεψη στον κτηνίατρο αρκεί και με αυτόν τον τρόπο θα ξέρουμε ότι από πλευράς υγείας, τουλάχιστον, το ζώο είναι έτοιμο να κυνηγήσει, έτοιμο να αποδώσει όπως πρέπει.
