Ο Σωτήρης Γαλογαύρος έχει καταγωγή από το Αερινό του Δήμου Ρήγα Φεραίου, στο οποίο ζουν άλλωστε στενοί συγγενείς με τους οποίους διατηρεί σχέσεις και πολλοί έσπευσαν να του ευχηθούν καλή επιτυχία.
Ο ίδιος θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Τόκιο και μίλησε για την ενασχόλησή του με τη σκοποβολή, καλώντας παράλληλα τον κόσμο να γνωρίσει το άθλημα. Στο Τόκιο θα καταγράψει την πρώτη του συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνοντας μέρος σε τέσσερα αγωνίσματα. Ο ίδιος γεννήθηκε στα Αθίκια Κορίνθου από πατέρα Αερινιώτη.
Αρχικά ανέφερε για την πρώτη του συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς:
«Ως παιδί και έφηβος είχα τις εμπειρίες που έχει ο καθένας μας. Μετά το ατύχημά μου θεώρησα ότι είμαι λιγάκι μεγάλος σε ηλικία και έκανα στην αρχή τοξοβολία. Η σκοποβολή ήταν στο μυαλό μου και εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως ήταν αυτό που μου ταίριαζε. Αποδείχτηκε η σωστή επιλογή! Οι προπονητές μου λένε πως είχα ταλέντο! Είχα μια γρήγορη εξέλιξη. Ήταν μια ανοδική πορεία με άλματα μπορώ να πω!».
Για τα τέσσερα αγωνίσματα που θα λάβει μέρος: «Αεροβόλο ορθίως, αεροβόλο πρηνηδόν, πυροβόλο 3 στάσεις και πυροβόλο πρηνηδόν. Καλύτερα για μένα είναι αεροβόλο ορθίως, που είμαι καλά προπονημένος. Τον μαθαίνουμε τον καινούργιο εξοπλισμό. Στο πυροβόλο μπήκα αργά σε σχέση με άλλες χώρες. Επιτυχία θα’ ναι η είσοδος στην 8άδα».
Για το άθλημα της σκοποβολής: «Στον αγώνα ρίχνουμε 60 βολές. Οι 8 πρώτοι συνεχίζουν σε έναν αντίστοιχο αγώνα, οπότε προκύπτει η τελική κατάταξη. Θα λάβω μέρος στο τουφέκι. Στο πιστόλι δεν έχουμε συμμετοχή. Αν και στατικό άθλημα, έχει πάρα πολλές και ιδιαίτερα σημαντικές λεπτομέρειες, που πρέπει να προσεχτούν, στην κατάλληλη χρονική στιγμή. Αυτό μάλιστα πρέπει να συμβεί 60 φορές σε κάθε αγώνα. Αυτή είναι η δυσκολία του αθλήματος.
Στην κατηγορία μου SH1 οι αθλητές μπορούν να κρατήσουν, να σηκώσουν στα χέρια τους το τουφέκι και να το στηρίξουν πάνω στο σώμα τους. Ανάλογα με την πάθηση ρίχνουμε είτε καθιστοί είτε όρθιοι. Η διαδικασία διεξαγωγής είναι όμοια με τους μη ανάπηρους αθλητές, με την διαφορά πως εκείνοι ρίχνουν όλοι όρθιοι.
Τοποθετούμε το όπλο πάνω μας, ηρεμούμε, το φέρνουμε προς τον στόχο και αφού σταθεροποιηθεί το όπλο πυροβολούμε.
Προσπαθούμε για το καλύτερο! Το 10άρι! Στην περίπτωσή μας υπάρχουν και υποδιαιρέσεις, μπορούμε να φτάσουμε έως και το 10,9 που είναι η τέλεια βολή! Τα αποτελέσματα προστίθενται και βγαίνει το συνολικό αποτέλεσμα, απ’ όπου προκύπτει και η τελική κατάταξη».
Για την Αννα Κορακάκη: «Δεν είναι διαδεδομένο άθλημα στην Ελλάδα. Η Κορακάκη έκανε μεγάλη δουλειά, αν και υπήρχε από πριν. Με την προώθησή της η Κορακάκη έκανε μεγάλη δουλειά. Στα ΑΜΕΑ δεν είναι πολλά χρόνια το άθλημα. Θέλουμε κόσμο να έρθει να το γνωρίσει. Η εμπειρία που έχουμε από διεθνείς διοργανώσεις είναι πολύ καλή. Χρειάζεται πειθαρχία».
Για τη συμβολή της Παραολυμπιακής Επιτροπής: «Σίγουρα υπολειπόμαστε σε σχέση με τις χώρες που αναπτύσσουν χρόνια την σκοποβολή. Άλλωστε όλα τα αθλήματα που απαιτούν εξοπλισμό χρειάζονται πολλά χρήματα. Τελευταία η υποστήριξη είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι παλαιότερα. Για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες πρέπει να αναφέρω πως η Παραολυμπιακή Επιτροπή έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά! Αναφέρομαι μόνο σε μένα, γιατί μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω, έλαβα κατάλληλο εξοπλισμό, έλαβα κάποια κονδύλια για να προετοιμαστώ. Δεν είναι άλλωστε κάτι απλό, χρειάζεται καλή προετοιμασία. Είχα την υποστήριξη που έπρεπε. Το γεγονός πως δεν μπόρεσα να συμμετέχω σε πολλούς αγώνες εξαιτίας και του κορονοϊού με προβληματίζει, αλλά θα προσπαθήσω και θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό! Πάντα γκρινιάζουμε και δίκαια πολλές φορές. Όταν βλέπουμε και τα καλά πρέπει να τα λέμε και αυτά! Στην πρώτη μου συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες είναι τόσο καλά τα πράγματα, που μπορώ να πω ότι αν είναι έτσι και στην επόμενη θα είναι μια χαρά».
Τέλος, επισήμανε: «Θα προσπαθήσω να πάρω ό,τι μπορώ από αυτήν την εμπειρία! Άλλωστε είναι μοναδική η ευκαιρία που μου δίνεται! Δεν είναι κάτι που μπορείς να πας στην αγορά και να το ψωνίσεις! Να δίνουμε το καλύτερο για να παίρνουμε ευχαρίστηση! Τίποτα δεν θα πάρουμε μαζί μας. Ακόμη και τα μετάλλια εδώ θα μείνουν. Από τη στιγμή που αναπνέουμε, οφείλουμε να προσπαθούμε».
