Του Μπάμπη Αιγινήτη, Προπονητή Κυνηγετικής Σκοποβολής
Τα τελευταία χρόνια όπως εξελίσσεται το κυνήγι της τσίχλας, όλο και συρρικνώνονται οι ευκαιρίες κάρπωσης πουλιών σε πρωινό και απογευματινό καρτέρι, εξαιτίας της αλλαγής της συμπεριφοράς της τσίχλας.
Έτσι λοιπόν αν δεν κάνουμε περπατητό και μάλιστα με παρέα 1-2 κυνηγών, τσίχλες δεν τουφεκάμε. Σήμερα οι περισσότερες βολές, σε αντίθεση με τα παλιά χρόνια, γίνονται ως επί το πλείστον σε πιασμένα πουλιά (τσίχλες, κοτσύφια κλπ) όταν ψάχνουμε ρεματιές με πεύκα, πυκνή βλάστηση κλπ).
Αυτή λοιπόν την εποχή που είναι η τσίχλα και τα κοτσύφια στο μεγαλείο τους, το σκοπευτήριο μας παρέχει μια πολύ καλή δυνατότητα εξάσκησης σε δίσκους (πιάτα) που προσομοιάζουν την πτήση αυτών των θηραμάτων που απομακρύνονται λοξά από εμάς. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να επισκεφτούμε ένα σκοπευτήριο κυνηγετικής σκοποβολής SPORTING και ειδικά ανοικτού πεδίου, όπως το FITASC, αλλά και το COMPAK που διαθέτει το σκοπευτήριο του Λαγκαδά, της Σκύδρας, του Πυργετού και της Μαλακάσας, με τα δύο εξειδικευμένα COMPAK, δηλαδή πέντε βατήρων. Έχει παρατηρηθεί ότι τις περισσότερες φορές, ο κυνηγός χάνει αυτά τα πουλιά και ο σκοπευτής αυτούς τους δίσκους, γιατί η τουφεκιά του θα πάει χαμηλά ή πίσω από το στόχο, σπανίως δε ψηλότερα από αυτόν. Αυτό γιατί στην τουφεκιά που κατευθύνεται ψηλότερα, έχει κάποια πιθανότητα λόγω της «ουράς» που σχηματίζουν τα σκάγια, να πετύχουν κάποια από αυτά το στόχο κι έτσι να διορθωθεί το σκοπευτικό σφάλμα. Όμως αν η τουφεκιά είναι κάτω ή πίσω, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα επιτυχίας.
Συγκέντρωση και ψυχραιμία για επιτυχημένες βολές
Αυτό που πρώτα απ’όλα έχουμε να κάνουμε, είναι να πάρουμε τη σωστή στάση με θέση του σώματος τέτοια που να μας διευκολύνει να τουφεκίσουμε με επιτυχία. Αυτό θα γίνει αν κάνουμε ένα πλάνο του τι πρέπει να κάνουμε, παρατηρώντας τα πιάτα των άλλων, πριν έρθει η σειρά μας να ρίξουμε και όχι να βλέπουμε αν τα σπάει, πόσα σπάει και πόσα χάνει ο διπλανός μας. Θέλει συγκέντρωση και ηρεμία. Αφού λοιπόν η θέση του σώματος στο βατήρα βοηθάει στο να γυρίσουμε σωστά προς το πιάτο για να τουφεκίσουμε, θα πρέπει να προσέξουμε πού θα βάλουμε το όπλο μας και πού θα κοιτάξουμε για να δούμε καθαρά το στόχο μας. Κατόπιν θα πρέπει να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας και να μην πεταχτούμε προς την κατεύθυνση του στόχου που μόλις εμφανίστηκε, σα να φοβόμαστε ότι θα μας φύγει. Αυτή η κίνηση πανικού με τη νευρική επώμιση, συντελεί τις περισσότερες φορές στην αποτυχία της βολής μας. Μάλιστα αν συμβεί να υπάρξουν δύο-τρεις συνεχόμενες αποτυχημένες βολές, επέρχεται εκνευρισμός που συχνά ενισχύεται από την αδυναμία να αντιληφθεί κάποιος το λάθος ή τα λάθη που κάνει στη διαδικασία της βολής. Το κατρακύλισμα γίνεται καταστροφικό για τον κυνηγετικό ή σκοπευτικό εγωισμό κάποιου, όταν εμφανίζεται ως ο «ντούφεκος» της παρέας, χωρίς διάθεση εκμάθησης και επιμόρφωσης. Για να αποφεύγουμε λοιπόν αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις, που στο κυνήγι είναι ανώδυνες αφού κανείς δεν μας βλέπει, ενώ στο σκοπευτήριο δεν έχουμε την πολυτέλεια της μοναδικότητας, καλό είναι να φροντίσουμε να συγκεντρωθούμε στα βασικά στοιχεία σκόπευσης που όλοι πρέπει να εφαρμόζουμε, αφήνοντας κατά μέρος τους εγωισμούς.
Λοξές βολές και σκοπευτήριο
Στις λοξές βολές της τσίχλας που απομακρύνεται, χρησιμότερη είναι η μέθοδος SWING THROUGH, δηλαδή από πίσω προς μπροστά (σκούπισμα). Χρησιμοποιούμε τον ξενικό όρο, όχι για εντυπωσιασμό, αλλά γιατί δεν μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά με ακρίβεια.
Η PULL AWAY και η MAINTAINED LEAD απαιτούν εξειδικευμένα άτομα με υψηλή σκοπευτική κατάρτιση. Η απόσταση που συνήθως τουφεκάμε ένα πουλί που ξεπετάγεται λοξά απομακρυνόμενο, με υπολογιζόμενο το αρχικό ξάφνιασμα που μπορεί να επιφέρει στον κυνηγό, δεν ξεπερνάει σε καμιά περίπτωση τα 20 μ. στην πρώτη τουφεκιά και τα 30 μ. στη δεύτερη. Συνήθως και στο σκοπευτήριο του SPORTING σε αυτές τις αποστάσεις γίνονται οι βολές στους δίσκους με παρόμοια τροχιά. Βέβαια στο FITASC οι αποστάσεις είναι μακρύτερες σε τέτοιες βολές, με περιπτώσεις που φτάνουν τα 40-50 μ.
Μπορούμε σε τέτοιας κατεύθυνσης βολές να εξασκηθούμε και σε ένα σκοπευτήριο με σταντ για SKEET από τους βατήρες 2 και 3 για βολές από αριστερά προς δεξιά, ενώ από τους βατήρες 5 και 6 για βολές από δεξιά προς αριστερά. Εκεί θα διαπιστώσουμε και το μέγεθος της προσκόπευσης που χρειάζεται και η οποία μεταβάλλεται αν κάθε φορά μετακινηθούμε 2-3 μ. πίσω από τον κανονικό βατήρα. Αμέσως η δυσκολία της βολής αυξάνεται και χρειαζόμαστε συνήθως μεγαλύτερη σύσφιξη από αυτή που χρησιμοποιείται στο SKEET. Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιούμε το κυνηγετικό μας όπλο και συγκεκριμένα αυτό που έχουμε για περπατητό κυνήγι, στο σκοπευτήριο με ελαφριά φυσίγγια των 28 γρ. σκαγίων (τα SPORTING είναι ό,τι πρέπει) και κυρίως με ανοικτά τσοκαρίσματα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε δοκιμάζοντας στο σουπερποζέ μας, αν διαθέτει τσοκάκια, συνδυασμούς όπως τελείως κύλινδρο στη κάτω και βελτιωμένο κύλινδρο (0.20 χιλ.) στην πάνω και να τελειώσουμε τη προπόνησή μας με ένα τέταρτο (0.30 χιλ.) στη κάτω και ντεμί (0.50 χιλ.) στη πάνω. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στενότερο τσοκάρισμα από το ντεμί, άλλωστε αυτό είναι ήδη το πιο ακραίο για το περπατητό κυνήγι.
Τα κατάλληλα φυσίγγια κάνουν τη διαφορά
Μερικοί κυνηγοί ίσως θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τα φυσίγγια που χρησιμοποιούν στο περπατητό τους κυνήγι και για την εξάσκησή τους στο σκοπευτήριο. Όμως εκεί όπου έχουν τη δυνατότητα να τουφεκίσουν πολύ περισσότερους στόχους από ότι στο κυνήγι, τα φυσίγγια με 28 γρ. γόμωση είναι προτιμητέα για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον δεν κουράζουν και δεν καταπονούν κυνηγό και όπλο μετά από πολλές βολές, γιατί μη ξεχνάμε ότι και το κυνηγετικό όπλο του περπατητού είναι συνήθως ελαφρύ. Δεύτερον, με τα λιγότερα σκάγια που διαθέτουν από τα 32 γρ. που ενδεχομένως να χρησιμοποιούμε στο κυνήγι μας, αυξάνουν τη δυσκολία για επιτυχημένες βολές και τονώνουν την αυτοπεποίθησή μας όταν έχουμε επιτυχίες. Αυτή η προπόνηση στο σκοπευτήριο θα μας φανερώσει λάθη και αιτίες αστοχιών.
Οι ήρεμες κινήσεις φέρνουν τις σωστές βολές
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη σωστή επώμιση η οποία είναι απαραίτητη για ένα θετικό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να είναι απότομη και με εκτίναξη του όπλου προς τα επάνω, γιατί το κοντάκι δεν θα κάτσει σωστά στον ώμο, ούτε στο ζυγωματικό και έτσι το κυρίαρχο μάτι δεν θα είναι σε ευθεία με τη ρίγα μας. Χρειάζεται μια ήρεμη κίνηση, σχεδόν νωχελική, που θα εξασφαλίσει μια άψογη επώμιση και που όμως θα συνοδεύεται με το ακαριαίο πάτημα της σκανδάλης, το οποίο και θα μας εξασφαλίσει τη γρήγορη βολή. Είναι πολύ βασικό να κατανοήσει ο κυνηγός ή ο σκοπευτής ότι η γρήγορη βολή είναι αποτέλεσμα του άμεσου πατήματος της σκανδάλης και όχι της γρήγορης επώμισης με τα τινάγματα και με τον πανικό που τη συνοδεύει. Επίσης χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην κίνηση των χεριών που κατευθύνουν το όπλο προς το στόχο μας. Στους λοξούς, απομακρυσμένους στόχους και με ανοδική πορεία, είναι πρωταρχικό να κινηθεί το αριστερό χέρι πρώτο (για όσους επωμίζουν από δεξιά) για να βάλει τις κάννες έγκαιρα στην τροχιά του στόχου και όχι το δεξί. Αν συγκεντρωθείτε στην κίνηση του χεριού που κρατάει τη πάπια του όπλου, θα δείτε αμέσως τη διαφορά.
