Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε συγκεκριμένους τρόπους βελτίωσης της σκοπευτικής ικανότητας του κυνηγού και πώς να προπονούμαστε πριν την έναρξη του κυνηγίου.
Ειδικά βέβαια όταν στην περιοχή τους δεν υπάρχει σκοπευτήριο κυνηγετικού όπλου για να προπονηθούν στο Sporting, στο Skeet και στο Trap, δηλαδή σε πιάτα (δίσκους).
Παρακάτω θα προσπαθήσω με όσο πιο αναλυτικό τρόπο μπορώ, να παραθέσω τρόπους προπόνησης που θα βοηθήσουν τον κυνηγό να γίνει καλύτερος στο χειρισμό του όπλου του και κατά συνέπεια πιο εύστοχος στις βολές του.
Μυϊκή μνήμη
Οι βολές στο κυνήγι εκτυλίσσονται τις περισσότερες φορές στο χρόνο του ενός δευτερολέπτου και σε κάποιες περιπτώσεις στο μισό χρόνο από αυτό.
Έτσι ο κυνηγός θα πρέπει να τουφεκίσει σωστά με το ένστικτό του το οποίο βέβαια θα το έχει προπονήσει σωστά βάζοντας στη μυϊκή μνήμη τις σωστές πληροφορίες που θα βγουν τη σωστή στιγμή.
Όλα αυτά γίνονται με τη βοήθεια του υποσυνειδήτου το οποίο μας βοηθά να οδηγούμε σωστά το αυτοκίνητό μας και να κάνουμε τόσες άλλες δραστηριότητες με ακρίβεια, καθώς έχουμε προπονηθεί γι’ αυτό.
Οι σκέψεις και οι υπολογισμοί για προσκοπεύσεις και… αποστασιόμετρα με «μπούσουλες» του διαδικτύου σε χρόνο βολής ενός δευτερολέπτου, μόνο ανέκδοτα θα μπορούσαν να θεωρηθούν.
Όσο αυτά καταστρέφουν τον αυθορμητισμό της βολής και τη λειτουργία της υποσυνείδητης αντίδρασης στο οπτικό ερέθισμα (που είναι ο στόχος), δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις λαθών που οδηγούν σε αστοχίες.
Επιστημονική τέχνη
Μία σωστή καθ’ όλα βολή σε πτερωτό στόχο, έχει ονομαστεί από πολλούς ειδικούς στο εξωτερικό σαν μία «επιστημονική τέχνη» που κανένας δεν μπορεί να τη βρει μόνο τους ψάχνοντας. Όλοι όσοι έχουν σωστά μυηθεί σε αυτήν και την έχουν αναπτύξει δουλεύοντας στον κατάλληλο δρόμο, φθάνει η σκοπευτική τους επίδοση να απορρέει από το ένστικτο και όχι από τις σκέψεις. Εμπιστεύονται τα μάτια τους και το υποσυνείδητο και πυροβολούν χωρίς να κάνουν περίπλοκους υπολογισμούς.
Όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Βασικά στοιχεία
Πρώτα θα πρέπει να έχουμε ένα όπλο που θα ταιριάζει το κοντάκι του στο σώμα μας και το ζύγισμά του ανάμεσα στα χέρια. Τα εμπροσθοβαρή και οπισθοβαρή όπλα καλό είναι να αποφεύγονται.
Ξεκινώντας να μάθουμε τη σωστή επώμιση θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι ότι τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα για 20 λεπτά τη φορά θα ασχολούμαστε με το όπλο μας. Ειδικά τη νεκρή περίοδο του κυνηγίου που οι περισσότεροι -για να μην πω όλοι- κλείνουν το όπλο μέσα στη θήκη του και το ξαναθυμούνται στις 20 Αυγούστου και με απαιτήσεις μάλιστα για σωστές τουφεκιές.
Είναι πολύ βασικό στοιχείο η συχνή ενασχόληση μες σωστό τρόπο του κυνηγού με το όπλο του.
Θα πρέπει να φθάσει στο σημείο να επωμίζει το όπλο με τον ίδιο τρόπο και στο ίδιο σημείο κάθε φορά, με τη φυσικότητα που φέρνει το πιρούνι με την τροφή στο στόμα.
Τότε μόνο να έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του. Στο ξεκίνημα θα πρέπει να πάρουμε τη σωστή στάση προς το σημείο που θα τουφεκίσουμε και με άνοιγμα των ποδιών με σχήμα γωνίας 45ο μοιρών. Το σώμα πρέπει να έχει ελαφριά κλίση μπροστά με το βάρος του σώματος περισσότερο στο μπροστινό πόδι και λιγότερο στο πίσω, δηλαδή το αριστερό για τους δεξιοεπωμίζοντες και στο δεξί για τους αριστεροεπωμίζοντες.
Για τους κυνηγούς λοιπόν που επωμίζουν από δεξιά ισχύουν τα εξής: κρατάμε το όπλο με τα δύο χέρια, χωρίς να το σφίγγουμε, απλώς ελαφρά και φυσικά. Θέτουμε σαν στόχο ένα συγκεκριμένο σημείο στον απέναντι τοίχο του δωματίου και λίγο πάνω από το ύψος μας. Σηκώνουμε το όπλο με το αριστερό χέρι έτσι ώστε η κάννη του όπλου μας, ενώ βρισκόμαστε σε θέση ετοιμότητας, να έλθει ελάχιστα πιο κάτω από τη νοητή ευθεία (μάτια-στόχος).
«Slow Motion»
Φροντίζουμε ώστε το κοντάκι να βρίσκεται ψηλά κάτω από τη μασχάλη. Τότε προεκτείνουμε την κάννη προς τον στόχο με το αριστερό χέρι, ενώ ταυτόχρονα ανεβάζουμε με το δεξί το κοντάκι προς τον ώμο και το μάγουλο.
Η κίνηση πρέπει να γίνεται στην αρχή πολύ αργά σαν να πρόκειται για κίνηση «slow motion» στην τηλεόραση.
Για να γίνει σωστά, επιβάλλεται στην αρχή να είναι αργή, γιατί αν μάθουμε να την κάνουμε όπως πρέπει, αργότερα θα έχουμε την ικανότητα να την κάνουμε γρηγορότερα.
Το πέλμα, όταν το όπλο επωμίζεται, πρέπει να φωλιάζει μέσα στην κοιλότητα του ώμου πάντα στο ίδιο σημείο. Το πάνω μέρος του κοντακίου έρχεται και δένει κάτω από το ζυγωματικό.
Ποτέ δεν κατεβαίνει το κεφάλι πάνω στο κοντάκι, ενώ αυτό έχει ήδη έλθει στον ώμο.
Απαιτείται συγχρονισμός στην κίνηση των χεριών, επιθετική έμφαση και μικρή κλίση μπροστά του κεφαλιού, ώστε ανεβαίνοντας, το κοντάκι να συναντήσει το ζυγωματικό, χωρίς βέβαια να κατέβει το κεφάλι. Αντίθετα, με το τουφέκι του στρατού ή το αεροβόλο που διαθέτουν πρόσθιο στόχαστρο και ενδιάμεσα κλεισιοσκόπιο, προορίζονται για να ρίχνουν ένα μόνο βλήμα σε ακίνητο στόχο. Το λειόκαννο έχει άλλο προορισμό.
Προορισμός λειόκαννου
Το λειόκαννο δεν διαθέτει πίσω κλεισιοσκόπιο γιατί αυτό το ρόλο τον παίζει το μάτι του κυνηγού και το όπλο προορίζεται για να ρίχνει σκάγια σε ένα κινούμενο στόχο στο χώρο. Συνεπώς, όταν επωμισθεί σωστά το όπλο, το μάτι είναι ευθυγραμμισμένο πάνω στη ρίγα του όπλου και βασικά σημαδεύει, ενώ το άλλο μάτι που πρέπει οπωσδήποτε να είναι ανοιχτό, ελέγχει την κίνηση του στόχου και κάνει εκτίμηση της απόστασης.
Αν λοιπόν κλείνουμε το άλλο μάτι, τότε επιφορτίζουμε το ένα να κάνει τα πάντα κάτι που είναι αδύνατο. Η συχνή εξάσκηση στις επωμίσεις με το όπλο μας πρέπει στην αρχή να είναι ίσιες και αφου επέλθει η εξοικείωση, να αρχίσουμε τις πλάγιες κινήσεις από αριστερά προς δεξιά και δεξιά προς αριστερά.
Εδώ βρίσκεται η επιτακτική ανάγκη να μπει πλέον για καλά το σώμα στην κίνηση και να μην κινούνται μόνο τα χέρια.
Άρρηκτη σύνδεση
Κατά τη διάρκεια των πλάγιων κινήσεων, ανεξάρτητα αν ο στόχος είναι χαμηλός ή ψηλός ή οριζοντίως, αν επιχειρήσετε να κινηθείτε προς αυτόν πηγαίνοντας το όπλο μόνο με τα χέρια, να είστε σίγουροι ότι θα αστοχήσετε.
Το όπλο πρέπει να είναι μία προέκταση του σώματος, να έχει γίνει ένα με αυτό και να μπαίνουμε στην κίνηση του στόχου με το σώμα, όπως ακριβώς μπαίνει ο πυγμάχος με το σώμα να ακολουθεί το αριστερό χέρι σε ένα ντιρέκτ.
Διατηρώντας μία άρρηκτη σύνδεση που αποτελείται από μάγουλο-παρειά κοντακίου(κτένι)-μάτι-ρίγα-στόχαστρο, πατάμε κοφτά τη σκανδάλη και συνεχίζουμε την κίνηση σαν να πηγαίνουμε για τη δεύτερη βολή σαν να μη ρίξαμε καν την πρώτη.
Μην ξεχνάτε ότι πρέπει μόλις το κτένι (το πάνω μέρος του κοντακίου), έλθει και «κολλήσει» στο ζυγωματικό, τότε, ακαριαία, πρέπει να πατηθεί η σκανδάλη, ενώ το σώμα μαζί με το όπλο να παραμείνουν σε κίνηση.
Αν το πάτημα της σκανδάλης φρενάρει την κίνηση, τότε η αποτυχία είναι δεδομένη.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι το σώμα δεχόμενο το σοκ της ανάκρουσης του φυσιγγίου, τείνει να σταματήσει ασυναίσθητα την οποιαδήποτε κίνηση που κάνει.
Αυτό εμείς πρέπει να το υπερνικήσουμε μαθαίνοντας με το πάτημα να μην σταματάμε την κίνηση του σώματος και του όπλου. Στις προπονήσεις που θα κάνουμε στο σπίτι, θα μας είναι απαραίτητο ένα ζευγάρι φυσίγγια αδρανή-ελατηρίου, αυτά που βοηθούν στο να μην πέφτει ο επικρουστήρας σε κενή θαλάμη και σπάσει.
Προσοχή: δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε παλιούς κάλυκες, διότι τα καψύλλια μετά από μερικές εικονικές βολές βαθουλώνουν και υποχωρούν τόσο που πλέον ο επικρουστήρας θα πέφτει στο κενό.
Τα φυσίγγια ελατηρίου είναι φθηνά και χρησιμεύουν στον υπέρτατο βαθμό για τη συγκεκριμένη άσκηση.
Πάνω απ’ όλα βεβαιότητα
Αν ακολουθήσουμε πιστά τις παραπάνω οδηγίες τότε ευχάριστα θα διαπιστώσουμε ότι η έναρξη της κυνηγετικής περιόδου δεν θα μας βρει ανέτοιμους. Ούτε την παραμονή της πρώτης ημέρας θα μας κυριεύσει εκείνο το δυσάρεστο συναίσθημα ότι το όπλο στα χέρια μας είναι κάτι «ξένο» και άντε να δούμε πώς θα τα πάμε…
Να θυμάστε ότι η αμφιβολία στο χειρισμό του κυνηγετικού μας όπλου είναι τόσο ισχυρή όσο και η βεβαιότητα!
