Ο αυριανός κυνηγετικός σκύλος θέλει κόπο και χρόνο
Η διόρθωση της προβληματικής συμπεριφοράς του σκύλου, ο καλύτερος τρόπος είναι η γνώση και η πρόληψη του λάθους πριν αυτό γίνει.
Η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα είναι μια σχέση που έχει αντέξει στο χρόνο και κάθε μέρα που περνά γίνεται όλο και πιο στενή.
Αν και ο σκύλος εξημερώθηκε ώστε να χρησιμοποιηθεί ως φύλακας αλλά και ως βοηθός στο κυνήγι, έφτασε σήμερα να είναι σύντροφος και παρέα των ανθρώπων που ζουν στην πόλη και αποτελούν την «σύγχρονη αγέλη».
Δεν γεννήθηκε όμως γνωρίζοντας τους κανόνες αυτής της αγέλης, όπως άλλωστε ούτε και εμείς οι άνθρωποι.
Για να ζήσει ο σκύλος λοιπόν με αυτούς τους κανόνες, χρειάζεται να κοινωνικοποιηθεί και η μέθοδος που θα επιλέξουμε λέγεται «κοινωνικοποίηση».
Γιατί όμως αυτού του είδους η προ-εκπαίδευση είναι τόσο σημαντική;
Τι αποδεικνύουν οι κτηνιατρικές μελέτες
Κτηνιατρικές μελέτες μέσα από διάφορα πειράματα έδειξαν ότι ένα μη κοινωνικοποιημένο κουτάβι έχει χάσει το 25% της ευφυΐας του.
Άλλο πείραμα έδειξε ότι 1 στους 4 σκύλους αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς, επίσης πολλά σκυλιά παρουσιάζουν μια αδυναμία χαρακτήρα σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, π.χ. καμπάνες, ανθρώπους, αλλά οικόσιτα ζώα κ.τ.λ.
Στην άγρια φύση το άγριο σκυλί μαθαίνει να συναναστρέφεται και να συμβιώνει με την αγέλη του.
Ο οικιακός σκύλος όμως, χρειάζεται να αναπτύξει ικανότητες επικοινωνίας και με άλλα ερεθίσματα.
Πριν αναφερθώ στον τρόπο κοινωνικοποίησης των κουταβιών, να σημειώσω ότι έρευνες που έγιναν απέδειξαν ότι η πρώιμη εκμάθηση μπορεί να αρχίσει από νεογνό ακόμα, το μέτριο πιάσιμο των κουταβιών φάνηκε ότι ήταν ωφέλιμο στη συμπεριφορά του αργότερα σε σχέση με τα ερεθίσματα στο μέλλον.
Επίσης πειράματα (Dr. Fox 1968), είχαν δείξει ότι κουτάβια που πέρασαν στρες σε μικρή ηλικία μεταγενέστερα έχουν μεγαλύτερες ικανότητες να αντιμετωπίσουν συνθήκες που θα τα στρεσάρουν.
Πάμε τώρα να δούμε με ποιο τρόπο θα προχωρήσουμε σε αυτού του είδους την προ-εκπαίδευσης.
Πτυχές της κοινωνικοποίησης
Το 1961 οι Dr. Elliot, King και Freedman, προσδιόρισαν την ηλικία των τριών εβδομάδων ως την αρχή της κριτικής περιόδου ενός κουταβιού για κοινωνική συναναστροφή και την αρχή της ικανότητάς τους να αναπτύσσουν κοινωνικές σχέσεις.
Ως τώρα λοιπόν η έρευνα εστίασε στις πτυχές της κοινωνικοποίησης, όμως τι γίνεται με την εξοικείωση;
Έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι η κοινωνικοποίηση και η εξοικείωση μπορούν να φθαρούν, δηλαδή μέχρι την ηλικία των 12-14 εβδομάδων.
Αν βάλουμε κοινωνικοποιημένα κουτάβια μέσα στο περιβάλλον ενός εκτροφείου π.χ. 3 & 4 μηνών και τα αφήσουμε μέχρι 6 μηνών εκεί σε πλήρη απομόνωση, αυτά θα γίνουν επιφυλακτικά προς το άγνωστο. Συμπέρασμα, χρειάζεται μεγαλύτερος χρόνος από τις 6 εβδομάδες και περισσότερος χρόνος πάνω σε ερεθίσματα.
Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι όσο και αν έχουμε κάνει καλή δουλειά αν έχουμε γονιδιακή προδιάθεση, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο.
Γι’ αυτό ελέγχουμε τους γονείς και μαθαίνουμε περισσότερα για τους προγόνους.
Συμβίωση & συνεργασία
Τα κουτάβια πρέπει μέχρι 7-8 εβδομάδων να μένουν με τη μητέρα και τα αδέλφια τους, ώστε να μαθαίνουν την ιεραρχία και να αποκτούν το αίσθημα της αγέλης (συμβίωση, συνεργασία). Από την 8η εβδομάδα και μετά, τα σκυλιά πρέπει να δεχτούν και άλλου είδους ερεθίσματα. 
Επιγραμματικά λοιπόν αναφέρω:
• Περπάτημα με λουρί σε χώμα και τσιμέντο.
• Βόλτες στην ύπαιθρο.
• Παιχνίδια με μπάλες.
• Έκθεση σε διάφορους ήχους.
• Επαφή με κόσμο.
• Επαφή με άλλα οικόσιτα ζώα.
Όλα αυτά πρέπει να πραγματοποιηθούν μέχρι και τη 12η εβδομάδα ζωής του σκύλου. Ύστερα, πάμε το κουτάβι μας στον κυνηγότοπο ελεύθερο και το αφήνουμε να παίξει και να κυνηγήσει πεταλούδες σπουργίτια κ.τ.λ.
Επίσης, από 12 εβδομάδες και μέχρι 16 εβδομάδες απαιτείται συνδυασμός κοινωνικοποίησης σε άγνωστα πράγματα π.χ., θάλασσα, ιχνηλασία ενός δέρματος λαγού ή ενός θηράματος εκτροφής.
Προσοχή: Δεν το παρακάνουμε ώστε να μπαίνει στο θέμα της βασικής εκπαίδευσης και επαφής με το κυνήγι.
Δεν ξεχνάμε λοιπόν να δουλεύουμε μια στην ύπαιθρο μια στην πόλη, ώστε πραγματικά ένα κουτάβι το οποίο έχει πολλές εμπειρίες, όταν μεγαλώσει και βρεθεί στην κρίσιμη ηλικία, δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα.
Βέβαια, πρέπει να ξέρουμε ότι αν αντιμετωπίζουμε τώρα ένα τέτοιο πρόβλημα υπάρχουν λύσεις και περιθώρια βελτίωσης κάποιων προβληματικών συμπεριφορών.
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι δύσκολα θα διορθώσουμε πλήρως το πρόβλημα και θα χρειαστούμε πολύ χρόνο, καθώς και τη βοήθεια κάποιου ειδικού εκπαιδευτή.
Γι’ αυτό για να μη μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία η πρόληψη είναι ό,τι καλύτερο.
