Με ρωτούν συχνά κυνηγοί με ανησυχίες που ψάχνουν το θέμα πώς μπορούν να φτιάξουν ένα σωστό κοντάκι για τα μέτρα του σωματότυπου που διαθέτουν
Βλέπουμε συχνά κυνηγούς κυρίως σε καρτέρια (τσίχλες, παπιά, τρυγόνια, φάσσες κ.λπ.) να αναρωτιούνται πώς αυτός στην απέναντι πλαγιά έχει τόσο υψηλό ποσοστό ευστοχίας ενώ οι ίδιοι αδειάζουν τις ζώνες και τα γιλέκα με πενιχρά αποτελέσματα. Η πρώτη σκέψη που κάνουν είναι τι φυσίγγια χρησιμοποιεί αυτός, η δεύτερη τι τσοκάκια έχει βάλει, η τρίτη τι όπλο έχει και με τι μήκος κάννης κυνηγάει.
Κανείς από αυτούς δεν έχει φανταστεί ότι όλα αυτά είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στο μείζον θέμα που είναι το σωστό κοντάκι του όπλου σε σχέση με τον σωματότυπο του κυνηγού. Σύμφωνα με στατιστικές που έχουν γίνει στην Αμερική μέσω των Σχολών Κυνηγετικής Σκοποβολής, ένας κυνηγός ύψους 1,70 μ., βάρους 75 κ. χρειάζεται ένα κοντάκι μήκους 35 εκ. Ένας κυνηγός μέσου ύψους 1,75 μ. και βάρους 80 κ. χρειάζεται 36 εκ. Ένας ακόμα πιο ψηλός με 1,85 μ. και βάρος 90 κ. χρειάζεται 37 εκ. Ένας εντυπωσιακά ψηλός με 1,90 μ. και βάρος 100 κ. θα χρειαστεί μήκος κοντακίου 38,5 εκ.
Αυτά όλα βέβαια με την προϋπόθεση ότι ο κυνηγός έχει μάθει να επωμίζει σωστά το όπλο του με τη βοήθεια ειδικού δασκάλου κυνηγετικής σκοποβολής και όχι από τον θείο του, τον πατέρα του ή τον εκπαιδευτή που είχε στο στρατό. Όταν θέλουμε να μάθουμε κάτι σωστά θα πρέπει να απευθυνθούμε στον κατάλληλο άνθρωπο. Στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες προηγμένες κυνηγετικά χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, κυριαρχεί η φαντασίωση της απόκτησης τεχνογνωσίας χωρίς πληρωμή για το σωστό χειρισμό του κυνηγετικού όπλου. Όποιος ακολουθεί αυτό το δρόμο θα έχει αμφίβολα αποτελέσματα, ανεξήγητες αστοχίες και θα χαλάσει περισσότερα επενδύοντας αλλού και όχι στον εαυτό του.
Τα μέτρα του κοντακίου σε σχέση με τον σωματότυπο του κυνηγού για κάποιον που ξέρει να επωμίζει σωστά το όπλο του είναι πολύ σημαντικά στην εξασφάλιση της ευστοχίας.
Αν τα μέτρα του κοντακίου του όπλου μας δεν μας ταιριάζουν, το ένα εκατοστό (1 εκ.) μετακίνησης του στομίου της κάννης στα 35 μ. αντιστοιχεί σε μετακίνηση 80 εκ. του κέντρου της ντουφεκιάς. Σκεφτείτε λοιπόν ότι η πλειονότητα των κυνηγών σήμερα κυνηγάει με όπλα που παρουσιάζουν απόκλιση διαστάσεων περισσότερο από ένα εκατοστό και δεν διαθέτει τις γνώσεις για να το διαπιστώσει.
Από τη στιγμή που στο λειόκαννο κυνηγετικό όπλο δεν γίνεται ευθυγράμμιση σκοπευτικά όπως στο ραβδωτό που βάλλει κατά σταθερού στόχου, τότε αν το κοντάκι μας ταιριάζει δεν θα χρειαστεί να κάνουμε καμιά προσπάθεια διόρθωσης όταν θα επωμίσουμε. Απλά θα εστιάσουμε τα μάτια μας στο στόχο, θα επωμίσουμε με τον σωστό τρόπο και η βολή μας θα πάει εκεί που βλέπουμε. Όταν λοιπόν κάθε φορά επωμίζουμε με τον ίδιο τρόπο, τότε τα σωστά μέτρα θα βοηθήσουν ώστε μόλις φέρουμε το όπλο στο ζυγωματικό του προσώπου μας και πατηθεί η σκανδάλη τότε το κέντρο της ντουφεκιάς θα πάει εκεί που βλέπουμε.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το γιατί αρκετές εταιρείες όπλων προσφέρουν σε κάποια μοντέλα τη δυνατότητα παραγγελίας του κοντακίου στις διαστάσεις που θα τους δώσει ο πελάτης. Έτσι λοιπόν, διαπιστώνεται ότι στα καλά όπλα ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι το κοντάκι τους φτιάχτηκε στα μέτρα του κυνηγού που το παρήγγειλε. Μπορεί η υψηλή τιμή να προέρχεται και από άλλες λεπτομέρειες όπως η αισθητική πλευρά του όπλου, τα σκαλίσματα και τα εντυπωσιακά νερά της καρυδιάς, όμως οι διαστάσεις που έχει κατασκευαστεί το κοντάκι είναι το ουσιώδες γιατί συμβάλλουν στην ευστοχία. Ποια είναι όμως αυτά τα μέτρα του κοντακίου που κρύβουν τα μυστικά της επιτυχίας στη βολή του λειόκαννου;
Οι καθοριστικές διαστάσεις είναι το μήκος δηλ. η απόσταση από τη σκανδάλη στο μέσον του πέλματος, η κλίση της ράχης στο μπροστινό και το πίσω μέρος δηλ. η μικρή και η μεγάλη κλίση, η κλίση του πέλματος (το PITCH) και η παρέκκλιση δηλ. το CAST OFF & CAST ON. Σε αυτές προστίθεται το πάχος του πέλματος, το είδος της λαβής, δηλ. ίσια, ντεμί πιστολέ, πιστολέ και το πάχος που έχει η λαβή για να ταιριάζει στην παλάμη του κυνηγού.
Όλα τα ανωτέρω μέτρα σπάνια αναφέρονται στις συζητήσεις των κυνηγών σε σχέση με τις αναφορές που γίνονται για τα τσοκάκια, τα μήκη των καννών και τα φυσίγγια.
Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τη ράχη του κοντακίου του όπλου σας, έστω και να μην έχετε την εμπειρία, θα διαπιστώσετε ότι αυτή έχει ένα κατηφορικό σχήμα προς το πέλμα. Είναι η διαφορά της μικρής με τη μεγάλη κλίση. Συνεπώς σε μια λάθος επώμιση ή αν ο κυνηγός δεν επωμίζει κάθε φορά στο ίδιο σημείο το ζυγωματικό θα «κάτσει» σε διαφορετικό σημείο και έτσι θα έχουμε εκτροπή της βολής. Αν το μήκος του κοντακίου είναι μεγαλύτερο από αυτό που μας ταιριάζει τότε σε κάθε απόπειρα αυθόρμητης επώμισης θα «σκαλώνει» στα ρούχα και τη μασχάλη. Αντιθέτως αν είναι κοντύτερο από αυτό που πρέπει θα μας τραυματίζει με την ανάκρουση ο υποφυλακτήρας της σκανδάλης το μεσαίο μας δάκτυλο. Το πέλμα και η κλίση του (το PITCH) σχετίζεται με τη σωστή έδραση στον ώμο και την ανατομή του.
Η διάπλαση του στήθους και του δελτοειδή μυ διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, οπότε η κλίση θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε το πέλμα να εφάπτεται σωστά. Έτσι γλυτώνουμε τις μελανιές στον ώμο, τους πονοκεφάλους μετά από αρκετές βολές και βέβαια το όπλο μετά την πρώτη βολή δεν φεύγει από την κατεύθυνση του στόχου. Επίσης, οι γυναίκες κυνηγοί και οι σκοπεύτριες, λόγω στήθους χρειάζονται διαφορετική κλίση πέλματος από ότι οι περισσότεροι άνδρες.
Με ρωτούν συχνά κυνηγοί με ανησυχίες που ψάχνουν το θέμα πώς μπορούν να φτιάξουν ένα σωστό κοντάκι για τα μέτρα του σωματότυπου που διαθέτουν σε ένα όπλο που ήδη έχουν ή το αγόρασαν από δεύτερο χέρι. Γνωρίζω προσωπικά τον Valeriano Sabatti στο Gardone Val Trompia της Ιταλίας που μου έφτιαξε ένα κοντάκι στα μέτρα μου το 1999 και θεωρείται ο καλύτερος κοντακάς στον κόσμο.
Εκείνο ήταν το πρώτο δικό του κοντάκι που ήρθε στην Ελλάδα γιατί μετά ακολούθησαν αρκετοί Έλληνες σκοπευτές-ειδικά του SKET – που τον επισκέφθηκαν για να τους φτιάξει κοντάκια. Στα χρόνια που ακολούθησαν διαπίστωσα ότι και εμείς εδώ έχουμε οπλουργούς που έχουν ειδικευτεί στην κατασκευή κοντακίων (κοντακάδες) και κάνουν εξαιρετική δουλειά με την προϋπόθεση να τους δοθούν τα σωστά μέτρα και ο κυνηγός να ξέρει, να επωμίζει σωστά.
Γνωρίζω πέντε τέτοιους κοντακάδες σε όλη την Ελλάδα και ένας από αυτούς είναι ο Γιάννης Γκόβας από το Μπολάτι Κορινθίας.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, εξαίρετος τεχνίτης, φιλότιμος αλλά ασυνεπής με τον χρόνο. Αν διαθέτεις μεγάλα αποθέματα υπομονής τότε θα πάρεις στα χέρια σου το απόλυτο κοντάκι.
Πρόσφατα μου τελείωσε το τρίτο κοντάκι που έφτιαξα σε εκείνον και για το οποίο – όπως και στα άλλα δύο – περίμενα υπομονετικά αρκετό καιρό. Όμως το έφτιαξε όπως το ήθελα.
Από μία ρίζα Τριπολιτσιώτικης καρυδιάς με όμορφα νερά δημιούργησε εξαρχής το κοντάκι των προδιαγραφών που του έδωσα σε ένα βέλγικο BROWNING Β25. Κάθε φορά που το επωμίζω το κοντάκι κάθεται εκεί που το θέλω και όπως το θέλω. Αυτό και μόνο σε γεμίζει εμπιστοσύνη και σου δημιουργεί μια απέραντη αγάπη προς το όπλο σου.
Όμως ακόμα και ένα τόσο καλοκατασκευασμένο κοντάκι δεν θα μπορούσε να μου χαρίσει ευστοχία στο κυνήγι αν δεν το επώμιζα σωστά και με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. Θέλω να το τονίσω αυτό, διότι το όπλο και το κοντάκι τους από μόνα τους δεν θα κάνουν τη δουλειά αν εμείς δεν τα οδηγήσουμε σωστά. Όσο καλό και αν είναι το αυτοκίνητο ο οδηγός πρέπει να ξέρει να το οδηγεί σωστά, διαφορετικά δεν θα το ευχαριστηθεί και δεν θα πάρει ποτέ από αυτό όσα θα μπορούσε να του δώσει.
