Για εμάς το Δέλτα του Έβρου είναι ένα πανέμορφο κομμάτι της γης, ένας ευλογημένος τόπος, στον οποίο μεγαλώσαμε, ανδρωθήκαμε, εκπαιδευτήκαμε, μάθαμε τα υδρόβια.
Μετά τις 15 Σεπτεμβρίου ανοίγει και το κυνήγι των υδροβίων το οποίο με ανυπομονησία περίμενουν οι λάτρες των αγριόπαπιων. Στην περιοχή του Εβρου το κυνήγι των υδροβίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Αινήσιο του Δέλτα. Το Δέλτα του Έβρου είναι ένα πανέμορφο κομμάτι της γης, ένας ευλογημένος τόπος, στο οποίο μεγαλώσαμε, ανδρωθήκαμε, εκπαιδευτήκαμε, μάθαμε τα υδρόβια.
Κάθε χρόνο πολλοί μα πάρα πολλοί το επισκέπτονται κατά τις πρώτες ημέρες της έναρξης του κυνηγιού της αγριόπαπιας. Βέβαια οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν πλέον δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που έχουμε όλοι μας χαραγμένοι στο μυαλό μας με το κυνήγι των υδροβίων. Βροχή, κρύος αέρας, χιόνι, λάσπη, παγωνιά απουσιάζουν παντελώς. Επικρατεί η στάχτη, οι καμένες εκτάσεις και η απουσία θηραμάτων και η ζέστη που πλέον είναι υποφερτή. Οι λίγες βροχές δεν κατάφεραν να γεμίσουν ικανοποιητικά τα κανάλια που δεν τροφοδοτούνται με νερό από τον Έβρο ποταμό.
Σε αυτό, το δύσκολο και γεμάτο παραξενιές περιβάλλον, που αλλάζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, με ταχύτητες που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε ούτε εμείς που ζούμε εδώ, οι κυνηγοί των υδροβίων ρίχνουν τις πρώτες του βολές και εύχονται μια καλή κυνηγετική χρονιά υδροβίων. Τα μέρη που καταφέρνουν να κρατήσουν νεράκι και έχουν τη λιγότερη δυνατή όχληση αποτελούν τα μέρη όπου παρατηρείται η μεγαλύτερη κινητικότητα των λατρεμένων αγριόπαπιων.
Τα παπιά που κυρίως θηρεύονται είναι τα σαρσέλια και τα μικρά πρασινοκέφαλα χρονιάρικα. Τα μεγάλα δεν εμφανίζονται σε πολλά σημεία, προτιμούν τα τούρκικα εδάφη και όσα θηρεύονται δεν έχουν το αναμενόμενο βάρος, πολύ λογικό για την εποχή αυτή. Όλοι πάντως φεύγουν ευχαριστημένοι, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο αλλά και πολύ προβληματισμένοι.
Κέφι και χαρά προσφέρει μια τέτοια κυνηγετική εξόρμηση σε έναν γεμάτο ομορφιά υδροβιότοπο. Οι καλύβες γεμίζουν ζωή και το Δέλτα παίρνει ζωή. Βέβαια όλο το χρόνο υπάρχει κίνηση αφού γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ψαράδες και στρατός φροντίζουν για αυτό και το προστατεύουν αλλά αυτές τις ημέρες γίνεται κοσμοσυρροή.
Για κάποιον που θέλει να το επισκεφθεί και να κυνηγήσει υδρόβια πρέπει να κατανοήσει τι γίνεται εδώ, γνωρίζοντας τους κινδύνους που επιφυλάσσει. Είναι πολύ όμορφο και απίστευτα συναρπαστικό το κυνήγι των υδροβίων αλλά συνάμα και επικίνδυνο. Ο επισκέπτης του πρέπει να ξέρει ότι αυτό που σήμερα είναι βαθύ αύριο μπορεί να είναι ρηχό, αυτό που χτες ήταν νερό σήμερα είναι βούρκος, αυτό που πάντα ήταν πέρασμα σε ελάχιστο χρόνο γίνεται αδιέξοδο.
Ο εξοπλισμός πλέον έχει εξελιχτεί και οι κατασκευαστές των εταιρειών που ασχολούνται με αυτόν μας έχουν εξοπλίσει κατά τέτοιον τρόπο που πλέον είναι αδύνατο να κρυώσουμε, να ζεσταθούμε, να μεταβούμε σε οποιοδήποτε σημείο με την μεγαλύτερη δυνατή ευκολία αποφεύγοντας κόπωση και κίνδυνο. Αρκεί να είμαστε ενημερωμένοι και κυρίως εξοπλισμένοι.
Για το πού μπορεί να κυνηγήσει ο κάθε επισκέπτης είναι εύκολο να γίνει κατανοητό αφού πινακίδες έχουν τοποθετηθεί παντού και από το δασαρχείο αλλά και από τη δική μας την θηροφυλακή που η παρουσία της είναι καθημερινή με όλα τα μέσα. Αλλά δεν είναι και δύσκολο να μάθει κανείς διότι μετά από μια επίσκεψη στον Κυνηγετικό Σύλλογο της Αλεξανδρούπολης ή των Φερών θα είναι σε θέση να κινείται άνετα χωρίς καμία δυσκολία σε αυτό. Μην ξεχνάτε και το σύλλογο το Αινήσιο του Δέλτα, που μέλη του είμαστε όλοι οι ντόπιοι κυνηγοί και ψαράδες και όχι μόνο.
Ο σύλλογος είναι πάντα πρόθυμος να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία στους επισκέπτες φίλους κυνηγούς στο Δέλτα του Έβρου. Με εξοπλισμό τη διάθεση, την αγάπη για το θήραμα και τον τόπο που το φιλοξενεί μια ακόμη κυνηγετική περίοδος αρχίζει. Ελπίζω να μην καταφέρει κανείς και με κανένα τρόπο να περιορίσει την επιτρεπόμενη γη άσκησης θήρας στον τόπο μου αλλά και κανείς μην προσπαθήσει με αθέμιτους τρόπους να καταστρέψει αυτό που τόσα χρόνια με αγάπη και φροντίδα διατηρούμε. Διότι υδροβιότοπος χωρίς πουλιά δεν υφίσταται, ας προσέξουμε εμείς οι κυνηγοί όπως κάνουμε τόσα χρόνια αυτό για το οποίο τόσο αγαπάμε το θήραμα και ας μην επιτρέψουμε σε κανένα οικολόγο να βρει πάτημα ή λόγο για να αποδείξει το αντίθετο.
