Στην σκοποβολή δεν ήμασταν συνηθισμένοι στις επιτυχίες μέχρι το 2016. Το αντίθετο μάλιστα. Για τους περισσότερους οι γνώσεις μας περιορίζονταν στην Αγη Κασούμη (τουλάχιστον η γενιά των 40αρηδων), μέχρι που ήρθε η Αννα Κορακάκη να βάλει πάλι το άθλημα στον χάρτη, το 2016 στο Ρίο.
Από τότε, κυρίως, αλλά δειλά δειλά και με τους αθλητές στο σκητ, άρχισε να αχνοφαίνεται κάτι αισιόδοξο.
Μετά το Τόκιο οι επιτυχίες άρχισαν να πληθαίνουν και παρά τα προβλήματα που υπάρχουν, με ελλείψεις εγκαταστάσεων και μη επαρκούς χρηματοδότησης, το άθλημα… απογειώθηκε το 2023.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ήταν μακράν το πιο πετυχημένο της χρονιάς, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι 7-8 αθλητές τοπ επιπέδου που διαθέτει η χώρα, έφτασαν ολοι τους σε κατάκτηση μεταλλίων ή (και) πρόκρισης στο Παρίσι.
Για το πώς έφτασε η Ελλάδα να μετρά πέντε συμμετοχές στο Παρίσι, μίλησαν οι δύο εξαιρετικοί προπονητές, Τάσος Κορακάκης και Γιώργος Σαλαβαντάκης.
Ο Τάσος Κορακάκης, πέρα από την κόρη του, Αννα, ευτύχησε να στείλει και την Χριστίνα Μόσχη στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ετσι θα έχει διπλή δουλειά στο Παρίσι. Αρχικά τον ρωτήσαμε για το πώς κατάφερε η Ελλάδα να έχει πέντε προκρίσεις και αν υπάρχει μέλλον από πίσω ή απλά πέσαμε σε μία καλή φουρνιά.
«Στο σκητ υπάρχουν νεαροί αθλητές που βγαίνουν στην επιφάνεια. Κι έχουν έναν καλό προπονητή. Είχαν ήδη βέβαια τους Μαυρομάτη και Μίτα που είχαν επιτυχίες. Ερχονται και άλλα παιδιά. Υπάρχει υποδομή στο σκητ και οι επιτυχίες θα έρχονταν αργά ή γρήγορα. Ισως συγκιριακά βγήκαν όλες μαζί το 2023, αλλά ήταν θέμα χρόνου να συμβεί» είπε.
Οσο για το δικό του μέρος, αναφέρθηκε απογοητευμένος από το ότι δεν φαίνεται να υπάρχει διάδοχη κατάσταση μετά την Αννα.
«Στον σταθερό στόχο τα πράγματα δεν είναι τόσο ανθηρά. Μόνο τα δύο κορίτσια υπάρχουν, αφού μετά από αυτές είναι χαμηλό το επίπεδο» ανέφερε και τον ρωτήσαμε που οφείλεται αυτό.
«Ολα φταίνε από λίγο. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν σκοπευτήρια. Εχουμε ένα στη βόρεια Ελλάδα, αυτό στον Παύλο Μελά στη Θεσσαλονίκη. Κι αυτό δεν είναι ιδανικό αφού οι αποστάσεις είναι μικρές. Στον Βύρωνα δεν υπάρχουν ηλεκτρονικά μηχανήματα, ούτε καν θέρμανση. Εγινε κάποια στιγμή αγώνας επιλέκτων για πρόκριση στην εθνική ομάδα με… μηδέν βαθμούς Κελσίου» απάντησε.
Πώς όμως προκύπτει μέσα από αυτά τα προβλήματα, να βγαίνουν τόσο καλά αποτελέσματα;
«Γιατί γίνεται δουλειά από 2-3 συγκεκριμένους ανθρώπους. Δεν υπάρχει πρόγραμμα να πάνε τα παιδιά σε ένα καμπ ή σε έναν αγώνα. Στο σκητ τα παιδιά είχαν πάει σε παγκόσμιο κύπελλο με δικά τους έξοδα κάποια στιγμή».
Αναφορικά για την Αννα Κορακάκη και την παρουσία της στο Παρίσι, ο πατέρας της και προπονητής της, τόνισε πόσο δύσκολο είναι να μπεις κατ’ αρχάς στον τελικό.
«Ο τελικός είναι δύσκολο κομμάτι σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Φανταστείτε για παράδειγμα ο Τεντόγλου να έχει 10 αθλητές που θα έκαναν 8,40μ. Δεν θα ήταν εύκολο να κερδίσει το χρυσό. Αυτό συμβαίνει στη σκοποβολή. Είναι άθλημα που πολλά εξαρτώνται από την ημέρα και την ώρα που θα αισθάνεται καλά ο αθλητής» είπε και πρόσθεσε:
«Η Αννα κατάφερε να αγωνιστεί σε 4 τελικούς. Και μιλάμε για ένα άδικο άθλημα. Στον τελικό βγαίνουν σταδιακά αθλήτριες εκτός. Γιατί να μην ρίχνουν όλες τις ίδιες βολές μέχρι το τέλος; Μία βολή μπορεί να κάνει την διαφορά».
Σε έναν απολογισμό για το 2023, ο Τάσος Κορακάκης είπε: «Ηταν μαγική χρονιά. Η Αννα δεν έκανε πολλούς αγώνες, αλλά πήρε πολλά μετάλλια. Η Χριστίνα Μόσχη, μια νέα αθλήτρια χωρίς όγκο δουλειάς λόγω σπουδών (ιατρική) κατάφερε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς. Για εμάς, ήταν τέλεια χρονιά. Και το σκητ πήρε τα πάντα. Θα συνεχίσουν έτσι γιατί διαθέτουν μια πολύ καλή ομάδα».
Ο Γιώργος Σαλαβαντάκης από την πλευρά του, είδε τους κόπους χρόνων να ανταμείβονται.
Μίτας, Κατζουράκη και Χαλκιαδάκης, εξασφάλισαν θέση στο Παρίσι, ενώ ταυτόχρονα ανέβηκαν στο βάθρο είτε σε Παγκόσμιο, είτε σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
«Το αποτέλεσμα είναι δουλειά ετών. Φέτος κάναμε… άλλη προετοιμασία. Δεν ήταν ένα «μπαμ» για μας. Από το 2016 που ανέλαβα προπονητής, άλλαξαν πολλά πράγματα. Και στο να έρθουν επιτυχίες, είχαμε στο πλευρό μας ΕΟΕ, ομοσπονδία κι βγήκε αυτό το αποτέλεσμα» είπε αρχικά.
«Δεν ήταν εύκολο να έρθουν προκρίσεις. Ο Χαλκιαδάκης έπρεπε να πάρει χρυσό στο Ευρωπαϊκό και τα κατάφερε. Ο Μίτας είχε να ανταγωνιστεί 156 αθλητές, όπως και Καντζουράκη. Είναι ένα ιδιαίτερο άθλημα και όχι τόσο εύκολο» πρόσθεσε ο Σαλαβαντάκης.
Στο ερώτημα για το ποιος ήταν ο αρχικός στόχος για το Παρίσι, είπε με αφοπλιστικη ειλικρίνεια:
«Είχαμε βάλει στόχο να πάμε στους Ολυμπιακούς με έναν έως 3 αθλητές. Ποντάραμε σε αυτό και ήρθαν τρεις προκρίσεις στο σκητ, παράλληλα με μετάλλια σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Θέλει και τύχη πέρα από ικανότητα».
Αναφερόμενος στα στοιχεία που έκαναν την διαφορά φέτος, στάθηκε στο κομμάτι της ψυχολογίας.
«Μερίδιο στην επιτυχία έχει και ο Νεκτάριος Σταύρου. Ο συνεργάτης μας, αθλητικός ψυχολόγος, εδώ και 3-4 χρόνια αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα. Έχει βοηθήσει κι εμένα στο να γίνω καλύτερος προπονητής. Μου άλλαξε την οπτικη μου» τόνισε ο Γ. Σαλαβαντάκης.
Ο ομοσπονδιακός προπονητής στάθηκε και στο ότι η σκοποβολή, παρά το ότι πήρε ένα σωρό μετάλλια το 2023, δεν έτυχε ανάλογης προβολής και αυτό είναι κάτι που έχει επιπτώσεις.
«Φέραμε δέκα μετάλλια που αν ήταν σε άλλο άθλημα, θα είχε γίνει πάταγος. Η σκοποβολή δυστυχώς δεν είναι εμπορικό άθλημα. Δεν έχει την προβολή που θα έπρεπε να έχει. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο για την χώρα μας» σχολίασε.
Αναφορικά για την παρουσία στο Παρίσι, κράτησε χαμηλούς τόνους.
«Οτι κάναμε πέρυσι, θα κάνουμε και φέτος. Ξεκινήσαμε προετοιμασία και θα κάνουμε πρεμιέρα πό το Μαρόκο αντί για την Αίγυπτο, για το Παγκόσμιο κύπελλο. Θέλουμε να πάμε έτοιμοι στο Παρίσι και να σταθούμε ψηλά. Με λίγη τύχη όλα θα πάνε καλά».
Το θετικό στο σκητ είναι πως υπάρχει φυτώριο που ακολουθεί.
«Εχουμε νέα παιδιά 17 με 22 ετών που είναι αφοσιωμένα. Το βασικό είναι όμως να υπάρχει μία επαγγελματική εξέλιξη μετά το τέλος της καριέρας τους. Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτοί οι λίγοι σπόνσορες συν τη βοήθεια της ΕΟΕ που βοηθούν λίγο την κατάσταση» είπε καταλήγοντας ο Γ. Σαλαβαντάκης.
Του Κώστα Ευθυμιάδη
