Στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής συζητείται σήμερα το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων με τίτλο «Ενίσχυση της πρότυπης κτηνοτροφίας, ρυθμίσεις για την αλιεία και τις υδατοκαλλιέργειες, διατάξεις για τη φυτοϋγεία, τα βιοκτόνα προϊόντα και την ποιότητα τροφίμων και άλλες διατάξεις για την τόνωση της αγροτικής ανάπτυξης».
Για παράδειγμα η WWF ζητάει να αποσυρθούν τα άρθρα που επιτρέπουν την άσκηση «αλιευτικού τουρισμού» σε βοηθητικά σκάφη υδατοκαλλιεργειών. Μέχρι τώρα οι σχετικές τουριστικές υπηρεσίες προσφέρονταν μόνο από επαγγελματίες αλιείς, ιδίως όσους ψάρευαν με παραδοσιακές τεχνικές, και σχετίζονταν με τα τοπικά έθιμα και την τοπική γαστρονομία. Η WWF επισημαίνει ότι τα σκάφη υδατοκαλλιέργειας δεν διαθέτουν άδεια αλιείας ούτε κατάλληλο εξοπλισμό και ότι δημιουργούνται άνισοι όροι ανταγωνισμού απέναντι στους επαγγελματίες αλιείς.
Κάθετα αντίθετο με τη συμμετοχή των σκαφών υδατοκαλλιέργειας στον αλιευτικό τουρισμό είναι το Πανελλήνιο Σωματείο Αλιευτικού Τουρισμού Επαγγελματιών Αλιέων, που εκπροσωπεί κυρίως παραδοσιακούς ψαράδες με μικρά ψαροκάικα.
«Είμαι γυναίκα ψαρά και επειδή έχω ζήσει τη μιζέρια και την κατάντια μέσα από τα μάτια του άντρα μου, δεν μπορώ να σκεφτώ ότι πέρασε από το μυαλό των υπευθύνων να ρίξουν πάλι στον βούρκο τούς ψαράδες. Ο Αλιευτικός Τουρισμός έδωσε ανάσα στους ψαράδες με αυτό το μικρό συμπληρωματικό εισόδημα και μπορούν να ελπίζουν ότι θα κρατήσουν τα καΐκια τους. Εάν μπουν οι ιχθυοκαλλιέργειες στο παιχνίδι, χάσαμε και την τελευταία μας ελπίδα», είναι ένα από τα δεκάδες σχόλια διαμαρτυρίας.
Οι περισσότερες διαφωνίες αφορούν το άρθρο 18 του νομοσχεδίου για την «Ιδρυση, επέκταση και μετεγκατάσταση μονάδων εντός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ)».
Η ρύθμιση αντικαθιστά παρόμοια διάταξη του νόμου για τις ιχθυοκαλλιέργειες (Ν.4282/2014) και ορίζει ότι για τις μονάδες αυτές «απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, των Υπουργείων Πολιτισμού και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, καθώς και η γνώμη της οικείας περιφέρειας και του φορέα διαχείρισης της ΠΟΑΥ». Πολίτες, πολιτιστικοί σύλλογοι, κοινοτικοί φορείς και δημοτικές αρχές, από παράκτιες ή παραλίμνιες περιοχές, στην Εύβοια, το Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας, τα νησιά του Ιονίου, τονίζουν εμφατικά ότι για τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας «πρέπει να απαιτείται και να είναι δεσμευτική η γνώμη των οικείων δήμων και των τοπικών συμβουλίων, ώστε να αποφεύγονται οι διενέξεις και οι συγκρούσεις με την τοπική κοινωνία».
Δριμεία και εμπεριστατωμένη είναι η κριτική που ασκεί η Συντονιστική Ομάδα Συλλόγων και Φορέων για την προστασία του Ευβοϊκού – SOS Ευβοϊκός. Μεταξύ άλλων προτείνουν ότι πριν από την ίδρυση οποιασδήποτε ΠΟΑΥ, πρέπει να απαιτείται «χρηματοδότηση και υλοποίηση θαλάσσιας έρευνας για τη χαρτογράφηση των Ποσειδωνιών ανά δήμο, επειδή όπου υπάρχουν υποθαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας απαγορεύεται η ανάπτυξη μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών».
Αναφέρουν ότι οι συνέπειες από την ίδρυση νέων μονάδων σε ήδη επιβαρυμένες περιοχές, όπως ο Βόρειος Ευβοϊκός, είναι σοβαρές και περιλαμβάνουν «αύξηση θαλάσσιας ρύπανσης, κατάληψη παράκτιου χώρου από εγκαταστάσεις, αποκλεισμό της χρήσης των ακτών και των θαλασσών για τον παραθερισμό και άλλες τουριστικές και οικονομικές δραστηριότητες, με επιπτώσεις στην υγεία, την οικονομία και το φυσικό περιβάλλον».
