Του Δημήτρη Ευμοιρίδη
Πολλές φορές αναρωτήθηκα και προβληματίστηκα σχετικά με ανάρμοστες συμπεριφορές, με δημόσιες τοποθετήσεις σε έντονο ύφος , με αναρτήσεις απόψεων στο διαδύκτιο που θυμίζουν κακής ποιότητας προπαγάνδα πολλών συναδέλφων κυνηγών, δημιουργώντας μου την αμφιβολία μήπως εγώ είμαι υπερβολικός, μήπως κάπου κάνω λάθος, ή μήπως είμαι εκτός θέματος και μιλάμε για διαφορετικές δραστηριότητες;
Αυτό όμως που διαπιστώνω στην συνέχεια είναι ότι, δυστυχώς, μιλάμε για την ίδια δραστηριότητα, αυτήν που όλοι μας ονομάζουμε κυνήγι. Άρα μένει να ψάξω για τα δύο πρώτα την υπερβολή ή το λάθος.
Δεν χρειάστηκε παρά μόνον να γυρίσω πίσω μισό αιώνα και πλέον, τότε που για πρώτη φορά γνώριζα την δραστηριότητα αυτή. Τότε που το κυνήγι είχε έντονα τα χαρακτηριστικά μιας δραστηριότητας που την προσφορά την εκτιμούσαν πολύ περισσότερο οι κυνηγοί. Τότε που ο κυνηγός συναγωνίζονταν το θήραμα επί ίσης όροις. Τότε που η θήρευση ενός κάπρου ήθελε τεράστιες γνώσεις και μεγάλες ικανότητες ψυχικές και σωματικές και, τέλος, τότε που ο κυνηγός αν μη τι άλλο έτρεφε σεβασμό στο θήραμα.
Συγκρίνοντας το τότε με το σήμερα και παίρνοντας υπόψη όλες τις αναφορές για το κυνήγι από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, την ισχύουσα νομοθεσία, τους άγραφους και γραπτούς κανόνες, την εξέλιξη των μέσων και των δυνατοτήτων του κυνηγού σήμερα, έχω την αίσθηση ότι δεν κάνω κάποιο λάθος. Αντίθετα αισθάνομαι ότι δικαίως ανησυχώ για το μελλοντική πορεία της δραστηριότητας αυτής.
Σκέφτηκα ότι δεν μένει παρά να συγκρίνουμε τα δεδομένα εκείνης της εποχής με τα δεδομένα της σημερινής, για να μπορεί ο καθένας από εμάς να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Στα χρόνια λοιπόν εκείνα, η πρόσβαση στους κυνηγότοπους ήταν πολύ δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση, διότι από την μία δεν υπήρχαν δρόμοι και η προσέγγιση γινόταν μόνον από μονοπάτια με ποδαρόδρομο, αλλά και από την άλλη σε κάποιες περιοχές που υπήρχαν ελάχιστοι δρόμοι, δεν υπήρχαν τα μεταφορικά μέσα εκείνα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Σήμερα η πρόσβαση στους κυνηγότοπους θεωρώ ότι είναι ευκολότερη ακόμη και από αυτήν την διαδικασία του να πάει κανείς για έναν καφέ με φίλους σε μία καφετερία.
Η ειδική ένδυση και η υπόδηση τότε ήταν ανύπαρκτη, ακατάλληλη θα έλεγα, δημιουργώντας πολλές φορές τεράστιες δυσκολίες και προβλήματα.
Σήμερα των περισσοτέρων συναδέλφων κυνηγών η ένδυση και η υπόδηση είναι φτιαγμένες με τις πιο σύγχρονες προδιαγραφές, περιορίζοντας στο ελάχιστο τις όποιες σχετικές δυσκολίες, εξασφαλίζοντας την καλύτερη δυνατή βοήθεια στον κυνηγό.
Τα μονόκαννα ή κάποια πλαγιόκαννα δίκαννα με λιγοστά χειροποίητα φυσίγγια τότε, που ανάγκαζαν τον κυνηγό για να προσεγγίσει και να καρπωθεί ένα θήραμα, να καταβάλει τεράστια προσπάθεια αφού πρώτα αποκτούσε πολλές και αξιόλογες γνώσεις.
Σήμερα τα υπερσύγχρονα όπλα και τα πολυάριθμα φυσίγγια δυστυχώς οδηγούν τον κυνηγό θα έλεγα, σε ραντεβού στα τυφλά με το θήραμα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η υπερβολική και ασύστολη χρήση των σύγχρονων μέσων όπως: η ασύρματη επικοινωνία, τα GPS, θερμοκάμερες, τα υπερσύγχρονα 4×4 μεταφορικά μέσα που προσεγγίζουν ακόμη και τους πιο απόμακρους και δύσβατους κυνηγότοπους, νομίζω ότι δεν μας κάνουν υπερήφανους, αλλά και ούτε και συγκρίσιμους με τους συναδέλφους της εποχής εκείνης σε ότι αφορά ικανότητα, γνώση και συμπεριφορά.
Ενώ θα έπρεπε όλος αυτός ο εκσυγχρονισμός των μέσων άσκησης του κυνηγίου να βοηθήσει ταυτόχρονα στην αναβάθμιση του κυνηγού και της κυνηγετικής ιδέας, δυστυχώς η καθημερινή υποβάθμιση και απαξίωση είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την σημερινή εικόνα.
Θέτω ευθέως ένα απλό, αλλά πολύ βασικό ερώτημα, «σε τι αποσκοπεί η τάση από την μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων στο κυνήγι αγριόχοιρου, να δημιουργούν ομάδες με πολυάριθμα μέλη, να χρησιμοποιούν ασύστολα και άνευ κανενός μέτρου την ηλεκτρονική εξέλιξη;»
Έχοντας μάλιστα όλα τα ανωτέρω υπόψη πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η συμπεριφορά μας αυτή απέναντι στο κυνήγι, εκτός από την υποβάθμιση και αυτήν της απαξίωσης;
Θέλω να πιστεύω ότι δεν κάνω λάθος, αλλά ούτε και υπερβάλλω όταν καταθέτω την ανησυχία και τον προβληματισμό μου για την τύχη του κυνηγίου σήμερα. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι με παρόμοιους προβληματισμούς και νομίζω ότι είναι μια ευκαιρία δια μέσου ενός έντιμου και αληθινού διαλόγου να προκύψουν χρήσιμα συμπεράσματα που θα βοηθήσουν το κυνήγι.
Θα ήταν ευχής έργο να δοθούν οι απαντήσεις στο ερώτημα που έθεσα παραπάνω…
