Θλιβερός είναι ο απολογισμός των προηγούμενων ετών για την οικογένεια των κυνηγών. Δεκάδες συνάδελφοι, φίλοι και γνωστοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στους κυνηγότοπους. Τη μερίδα του λέοντος στα τραγικά περιστατικά είχαν τα ατυχήματα σε κυνήγια αγριόχοιρων. Αρκετά ήταν θανατηφόρα, ενώ υπήρχαν και εκείνα με ακρωτηριασμούς, που άφησαν κάποιους ανάπηρους.
«Πυροβόλησε το φίλο του γιατί τον πέρασε για αγριογούρουνο!», είναι το πλέον σύνηθες κλισέ, όταν αναφέρονται σε κυνηγετικές τραγωδίες τα ΜΜΕ.
Το ερώτημα είναι: τι φταίει κι έχουμε αυτή την αύξηση των θλιβερών περιστατικών που βυθίζουν στο πένθος τα σπίτια μας;
Πώς μπορεί να σταματήσει ή τουλάχιστον να περιοριστεί αυτός ο κύκλος των αδικοχαμένων κυνηγών;
Το Κ&Φ προσπαθεί να φωτίσει τις σκοτεινές πλευρές αυτού του προβλήματος, που έχει αναχθεί σε ανοικτή κοινωνική πληγή και να δώσει λύσεις, προκειμένου να πάψουμε να θρηνούμε κάθε κυνηγετική περίοδο θύματα.
Μαζική στροφή προς τον αγριόχοιρο
Από μια πρόχειρη μελέτη των στατιστικών δεδομένων προκύπτει ότι στα κυνηγετικά δυστυχήματα οι πρωταγωνιστές είναι κυρίως νεαρά άτομα. Μάλιστα, θύτες ή θύματα, δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Με λίγα λόγια, οι περισσότεροι από τους συναδέλφους που εμπλέκονται στις τραγωδίες στους κυνηγότοπους φαίνεται ότι μπήκαν απότομα στις παρέες των γουρουνάδων, ενώ τα πρώτα τους βήματα τα έκαναν σε κυνήγια πουλιών ή λαγού. Μια εξήγηση για την αιφνίδια αυτή στροφή είναι το γεγονός ότι τελευταία είχαμε αύξηση των αγριόχοιρων στα βουνά της Μακεδονίας, της Θράκης, της Στερεάς Ελλάδας, της Ηπείρου και της Πελοποννήσου.
Η απειρία και η απερισκεψία
Οι όψιμοι γουρουνάδες, με τον υπέρμετρο ενθουσιασμό του νέου κυνηγού, δείχνοντας υπερβάλλοντα ζήλο κάνουν εύκολα το λάθος κατά τη διάρκεια του κυνηγίου, γεγονός που αποδεικνύεται μοιραίο. Πολλές φορές πυροβολούν πολύ γρήγορα και ασυναίσθητα, παρασυρμένοι από τις μπηχτές τουφεκιές τους σε πουλιά. Έτσι «βλέπουν» το συγκυνηγό τους για θήραμα, πυροβολούν στο πρώτο θρόισμα και καθετί που τους φαίνεται ότι μαυρίζει, ή δεν υπολογίζουν ότι τα δράμια έχουν μεγαλύτερο βεληνεκές από τα ψιλά σκάγια που χρησιμοποιούσαν για τα ορτύκια και τις μπεκάτσες. Ακόμη, μπαίνοντας εύκολα στις γουρουνοπαρέες δίχως την απαραίτητη ψυχραιμία, καρτερικότητα και υπομονή, αλλάζουν συχνά θέση από το καρτέρι όπου τους τοποθετεί ο αρχηγός, με συνέπεια να γίνονται αυτοί στόχοι των άλλων μελών της ομάδας.
Ο εγωισμός της πρωτιάς
Ένας συχνός κίνδυνος για την πρόκληση ατυχήματος είναι και όταν ο νέος κυνηγός μπαίνει στη θέση του παγανιέρη. Πολλές φορές, στην προσπάθειά του να ξεσηκώσει τα αγριογούρουνα, τουφεκίζει όχι στον αέρα αλλά μπροστά, με αποτέλεσμα να πυροβολεί κάποιον από τα καρτέρια. Σ’ αυτή την περίπτωση έχει παρατηρηθεί και η λανθασμένη κίνηση από την πλευρά του άπειρου κυνηγού να χρησιμοποιεί στην παγάνα δράμια, αντί για ψιλά σκάγια. Κι αυτό, επειδή θέλει να είναι έτοιμος να χτυπήσει εκείνος το αγριογούρουνο που ενδεχομένως συναντήσει γιατακιασμένο στα πυκνά. Βέβαια, σ’ αυτές τις περιπτώσεις αυξάνεται ο κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος και θα ήταν φρόνιμο να σκεφτεί από μόνος του ή να ακούσει τη συμβουλή των παλαιότερων ότι θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει τα φυσίγγια του, όταν δει το γουρούνι σε ακτίνα βολής.
Ο ρόλος του αρχηγού
Βέβαια υπάρχουν, δυστυχώς, και εκείνοι οι συνάδελφοι που υπερβάλλουν τις γνώσεις τους και χωρίς πολλή σκέψη δημιουργούν τις δικές τους γουρουνοπαρέες. Μη έχοντας την απαραίτητη εμπειρία και λειτουργώντας στο κυνήγι αψήφιστα και παρορμητικά, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο την πιθανότητα των λαθών.
Επειδή το κυνήγι του αγριόχοιρου είναι από τα πιο δύσκολα και θεαματικά, καλό είναι οι νεαροί συνάδελφοι να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους και να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των παλαιών. Εδώ, βέβαια, σημαντικό ρόλο παίζει ο αρχηγός της ομάδας. Οι καλοί αρχηγοί φροντίζουν για την ασφαλή διεξαγωγή του κυνηγίου. Δίνουν σαφείς εντολές στα μέλη της ομάδας, τοποθετώντας τα καρτέρια με τέτοιον τρόπο που θα εκμηδενίζει τις πιθανότητες των ατυχημάτων. Όμως και οι νέοι οφείλουν να εφαρμόζουν κατά γράμμα τις οδηγίες που παίρνουν.
Αν αμφιβάλλεις, μην πυροβολείς
Από την εμπειρία που απόκτησα, κυνηγώντας από παιδί μαζί με τον πατέρα μου και τα αδέλφια της μάνας μου, εκείνο που πάντα εφαρμόζω με θρησκευτική ευλάβεια είναι τα λόγια ολονών τους: «Δεν θα πατήσεις τη σκανδάλη αν δεν βλέπεις καθαρά τι είναι μπροστά στην κάννη σου. Αν δεν έχεις καλή ορατότητα και αμφιβάλλεις και στο ελάχιστο ότι δεν αναγνώρισες το θήραμα, μην πυροβολήσεις. Άστο καλύτερα να φύγει, παρά να περάσεις κάποιον άνθρωπο για αγριογούρουνο».
Να πάρουν μέτρα οι οργανώσεις
Επειδή το θέμα των δυστυχημάτων είναι πάρα πολύ σοβαρό, το Κ&Φ αν και αντιλαμβάνεται ότι αρκετοί συνάδελφοι θα διαμαρτυρηθούν, προτείνει ανεπιφύλακτα τη λήψη μέτρων από τις κυνηγετικές οργανώσεις. Υπενθυμίζεται ότι έχουν γίνει δεκάδες συζητήσεις και προτάσεις, πριν ακόμα η θήρα μεταφερθεί στο ΥΠΕΚΑ από το υπουργείο Γεωργίας που υπαγόταν, και τανάπαλιν, ώστε στο πλαίσιο της κυνηγετικής παιδείας να εγκριθούν από την αρμόδια υπηρεσία προγράμματα εκπαίδευσης των κυνηγών. Να γίνονται δηλαδή στο πλαίσιο του συλλόγου, υποχρεωτικά μαθήματα στα μέλη τους. Νομίζουμε ότι μετά και τη λαίλαπα των τελευταίων ατυχημάτων, οι κυνηγετικές οργανώσεις θα πρέπει να ξαναδούν το θέμα και να πάρουν το θέμα στα χέρια τους. Να διοργανώσουν ολιγοήμερα σεμινάρια κυρίως για τους νέους κυνηγούς και ιδιαίτερα για εκείνους που στρέφονται στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Μάλιστα, να τοποθετείται και σχετική σφραγίδα στις άδειες εκείνων που τα παρακολουθούν.
Ίσως κάποιοι να αντιδράσουν σ’ αυτή την πρόταση. Ωστόσο, προτού πουν οτιδήποτε, ας σκεφτούν πως τον καθένα από μας τον περιμένουν οι δικοί του να γυρίσει στο σπίτι, ύστερα από κάθε κυνήγι. Το ίδιο ίσχυε και για τους συναδέλφους μας που κάτι τέτοια πράγματα, τα οποία θεωρούμε βαρετά και υπερβολικά, ήταν εκείνα που έστειλαν τα άψυχα κορμιά τους για να τα κλάψουν οι δικοί τους.
περισσότερα στο www.hunting-academy.edu.gr
copywritte: περιοδικό Κυνηγός και Φύση / αρθρογραφος Δ. Μιλτιαδης
